İdris bin Abdullah

İdris bin Abdullah, (d.? - ö. 791), Mağrib'deki İdrisi Hanedanı'nın kurucusu ve ilk hükümdarı (789-793).

Ali bin Ebu Talib'nin soyundan geliyordu. Yeğeni Hüseyin bin Ali'nin Mekke yakınlarında, Ali yanlılarının çoğunun Abbasilerce şehit edildiği Fah Çarpışması sırasında öldürülmesinden (787) sonra batıya kaçarak önce Mısır'a, oradan da Mağrib'e gitti. Eski bir Roma yerleşimi olan Ulili'yi (Volubilis) merkez yaptı, Berberi aşiretinin başında bulunan İshak Muhammet bin Abdülhamit tarafından imam ilan edildi. Birkaç ay sonra da, gelecekte oğlu II. İdris'in başkent ilan edeceği Medinet Fas askeri üssü'nü kurdu. Fas'ın Berberi kabilelerin yaşadığı kuzey kesimlerini ve Atlas Okyanusu kıyısındaki düzlüklerin bir bölümünü ele geçirdi. Bölgede yaşayan Hıristiyan ve putperest kabilelerle savaştı. İdrisi Hanedanı Endülüs Emevilerinden sonra Bağdat'taki Abbasi Halifeliği ile ilişkisini kesen ve bağımsız olan tarihteki ikinci Müslüman devlettir. Bazı kaynaklarda Abbasi halifesi Harun Reşid tarafından zehirletildiği ileri sürülür. Az bir süre hüküm süren I. İdris'in ölümünden (791) sonra yönetim, oğlu II. İdris'e geçti.