İtaat

İtaat kelimesi (Ar. إِطَاعَة) birine uymaktan kaynaklanır ve sırf dışa yansıyan davranıştan içten gelen bir tutumdur.
İtaat, prensip olarak emir veyâ yasaklara uymaktır. İtaat, bir otoritenin isteklerine boyun eğmek, bir emire uymak, bir talebi yerine getirmek veya yasaklanan bir şeyi terk etmektir. Otorite, genelde bir kişi veyâ birlik olursa da iknâ eden bir ide, bir tanrı veyâ kişinin vicdânı olabilir.

  1. Askerî itaat:
  2. Çocuksu itaat:
  3. Dayanışık itaat:
  4. Sosyolojik itaat:
  5. Bir norma karşı hür itaat: Bunlar iyi olarak kabul görmüş kurallardır (örn. on emir)[1]. Bununla benzeşen itaat türleri
  6. Tarîkat veyâ manastır türü cemiyetlerdeki itaat
  7. Kişisel disiplin
  8. Önden giden itaat
  9. Körü körüne itaat

İtaatın zıddı itaatsizliktir.

Kaynaklar

  1. ↑ Papa Benedikt XVI.: „Ancak Tanrı'nın irâdesine itaat ederek gerçek kimliğimize kavuşuruz.“

Ayrıca bakınız

This article is issued from Vikipedi - version of the 6/17/2014. The text is available under the Creative Commons Attribution/Share Alike but additional terms may apply for the media files.