Şahap Sıtkı İlter
Şahap Sıtkı İlter, (d. 2 Nisan 1914, Niğde - ö. 3 Eylül 1991, İstanbul), Türk öykü ve roman yazarı. Özellikle geçim sıkıntısı içindeki insanları anlattığı yapıtlarıyla tanınmıştır.
Yükseköğrenimini 1941'de Ankara Hukuk Fakültesi'nde tamamladı. 1936 yılında Matbuat Müdürlüğü'nde, 1937-40 yılları arasında PTT ve Ankara Radyosu'nda, 1947 yılına kadar Milli Eğitim Bakanlığı'nda çalışan Şahap Sıtkı İlter, 1951-1952 yılları arasında Basın Yayın Genel Müdürlüğü'nde görev yaptı.[1]
Çeşitli kamu kuruluşlarında çalıştı. Edebiyat yaşamına 1937'de Varlık dergisinde çıkan şiirleriyle başlayan Şahap Sıtkı, ayrıca şiir eleştirileri ile deneme yazıları yazdı. İlk öykülerini gene Varlık dergisinde yayımladı (1941). Sekiz öyküsünü Seçilmiş Hikayeler Dergisi'nin özel sayısında topladı (1949). Acı (1970) adlı kitabıyla 1971'de Türk Dil Kurumu Öykü Ödülü'nü kazandı. Ayrı Dünyalar adlı oyunu Ankara Devlet Tiyatrosu'nda sahnelendi (1961). Gerçekçi gözlemlere dayandırdığı öykülerinde çoğunlukla sıradan insanların içinde bulundukları psikolojik ortamla geçim sorunlarını ve toplumdaki eşitsizlikleri sergilemeye çalıştı.
Öbür öykülerini Çırılçıplak (1957), Bulut Gelir Pare Pare (1958), Gülen Ayva Ağlayan Nar (1959) ve Şubat Gecesi'nde (1964) topladı. Ayrıca Gün Görmeyen Sokak (1958), Toprak (1962), Gökkuşağı (1965), Horoz Değirmeni (1967), konusu İkinci Dünya Savaşı zamanında geçen ve o dönemin şair ve yazarlarından bahsettiği Kimin İçin (1967) adlı romanları vardır. Orhan Peker'den Anılar, Sevgiler, Mektuplar, Şiirler (1980) adlı kitabı monografik bir çalışmadır.
3 Eylül 1991 tarihinde İstanbul'da yaşamını kaybetti. Balçiçek İlter'in dedesidir.[2]
Kaynakça
- ↑ Şahap Sıtkı İlter öldü, Milliyet, 4/9/1991.
- ↑ Tarih öncesi havlayan köpekler, HT Gazete, 29/11/2011.