Atacama Platosu
Atacama Platosu, İspanyolca Puna de Atacama, Arjantin'in kuzeybatısı ile Şili'nin buraya bitişik kesiminde yer alan soğuk, ıssız And Düzlüğü.
Kuzeyden güneye doğru, yaklaşık 320 km uzanan Atacama Platosunun genişliği yaklaşık 241 km'dir; ortalama yüksekliği 3.300-4.000 m arasında değişir. Bölge And Altiplanosunun en güney kesimi olarak tanımlanabilir ve batıdaki Atacama Çölünden Domeyko Cordillerası'yla ayrılır. Doğu Cordillera'nın dorukları arasında kuru, kumluk ve killi iç havzalar vardır. Bu havzalar çoğunlukla, Arjantin'de salina olarak adlandırılan tuzla çanakları ya da geniş düzlüklerle kaplıdır; bunların en büyükleri Antofolla, Hombre Muerto, Arizaro, Incahuasi ve Salinas Grandes'tir (Büyük Tuzlalar). Şili'de bu özellikleri taşıyan en geniş bölge Salar de Atacama'dır. Platonun doğu kenarı, derin ve dar ırmak vadilerinin yanı sıra quebrada olarak bilinen daha geniş vadilerle bölünmüştür. Sömürgeciler Arjantin Andları'na ulaşmak için quebrada'lardan yararlanmışlardır. Perulu ve Şilili kolonicilerin 16. yüzyılın ikinci yarısında And vadilerini aşarak yürüttükleri keşifler sonunda And Dağlarının doğu eteklerinde Arjantin'in en eski kentleri kuruldu. Perulular eski bir İnka yolunu izleyerek Santiago del Estero, Tucumán, Córdoba, Salta, La Rioja ve Jujuy'a yerleştiler. San Juan, Mendoza ve San Luis ise Şilililer tarafından kuruldu.
Bölgenin büyük bölümü 40–150 cm yüksekliğindek alçak ve seyrek fundalıklarla kaplıdır; platonun doğuya bakan yüzünde ise genişyapraklı sık ağaçlardan oluşan dar bir orman kuşağı bulunur. Bölgenin ortalama sıcaklığı 8,5 °C-9,5 °C'dir.
Nüfusun çok seyrek olduğu bölgede geçimlerini vadilerde mısır ve buğday ekerek sağlayan Yerliler ve Mestizolar yaşar. Platonun en kuzey kesiminde Salinas Grandes'den tuz elde edilir, koyun ve lamaların yünüyle derilerinden yararlanılır. 1948'de yapılan ve platoyu doğudan batıya geçen demiryolu, Arjantin'in Salta kentini Şili'deki Atacama Çölünde bulunan nitrat madeni işletmelerine bağlar.