Dilencilik

Tahran'da bir dilenci, 1880 (Antoin Sevruguin)
Kadın dilenci. Guanajuato, Mexico

Dilencilik, yardıma muhtaç olduğu gerekçesiyle başka insanlardan para, yiyecek vb. şeyler isteme. Geçimini bu şekilde sağlayan kişiye dilenci denir. Dilencilere, geri kalmış ve gelişmekte olan ülkelerde daha çok rastlanır. Dilencilik dünyanın en eski mesleklerinden biridir.

Dilencilik bazen dinî gerekçelerle yapılır. Bazı din ve mezheplerde din adamları dilenerek veya sadece bağışlarla geçinirler. Bu tür dilenme, din adamlarının dünya işlerinden ellerini çekerek dinî çalışma ve meditasyonlarına daha fazla zaman ayırmalarına imkan verir.

Metodlar

Muhtaçlık tartışmaları

Dilencilerin bir kısmı gerçekten yardıma muhtaç olmakla beraber bir kısmı da toplumun insaf, yardımseverlik ve dindarlık duygularını sömürerek kolay ve haksız kazanç elde etmeye çalışırlar. Bu amaçla genellikle yoksul görünümlü olmaya dikkat ederler. Engelli olmak veya engelli çocuğu olmak avantaj sağladığı için engelli veya hasta taklidi yaparlar. Bazı durumlarda dilenci çetelerinin eline düşmüş çocuklar sakat bırakılır veya engelli rolü oynamaya zorlanır.

Gelişen teknoloji ile birlikte dilencilerin çalışma şekilleri de değişmiştir. Günümüzde dilenci çeteleri cep telefonu ile haberleşerek zabıta veya polis kontrollerine karşı birbirlerini uyarmakta, aynı bölgelerde dilenmemeye dikkat etmektedirler. Polisler tarafından gözaltına alınan dilencilerin yüklü miktarda meblağ elde ettiği görülmektedir.[1]

Hukukî boyut

Dilenmek pek çok ülkede suç olmamakla birlikte dilenciliğe zorlamak ya da aklı baliğ olmayan kimseleri suistimal etmek suçtur ve cezaî yaptırımla karşılaşılabilir. Kamu huzurunu bozduğu durumlarda dilenciler, polis, zabıta gibi kamu görevlileri tarafından dilendikleri mekândan uzaklaştırılabilirler.

Birleşik Krallık

Birleşik Krallık'ta 1824 yılında çıkarılan Evsizler Yasası'na göre dilencilik suçtur ancak hapis cezası yaptırımı yoktur. Bununla birlikte genellikle, toplu taşım araçları haricinde dilencilere müdahalede bulunulmaz.

Romanya

Romanya'da 1991 yılında çıkarılan 61 no.lu yasaya göre dilencilik suçtur.[2]

Türkiye

TCK'ya göre dilencilik suç olmamakla birlikte dilenciliğe zorlamak ya da aklı baliğ olmayan kimseleri suistimal etmek suçtur. TCK madde 229 şu şekildedir:

(1) Çocukları, beden veya ruh bakımından kendini idare edemeyecek durumda bulunan kimseleri dilencilikte araç olarak kullanan kişi, bir yıldan üç yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılır.

(2) Bu suçun üçüncü derece dahil kan veya kayın hısımları ya da eş tarafından işlenmesi hâlinde verilecek ceza yarı oranında artırılır.

(3) Bu suçun örgüt faaliyeti çerçevesinde işlenmiş olması hâlinde, verilecek ceza bir kat artırılır.

T.C. devleti, yardıma muhtaçları İl Sosyal Hizmetler ve Çocuk Esirgeme Kurumu'na yönlendirerek ihtiyaçlarının karşılanmasına yardımcı olmaktadır.

Kaynakça

Dış bağlantılar

This article is issued from Vikipedi - version of the 11/29/2016. The text is available under the Creative Commons Attribution/Share Alike but additional terms may apply for the media files.