Ebül’ula Mardin
Ebül’ula Mardin (d. 9 Ağustos 1881-ö. 13 Ocak 1957), Türk hukukçu, akademisyen, siyasetçi.
Osmanlı Devleti’nin son, Türkiye Cumhuriyeti’nin ilk hukukçularındandır. Mezun olduğu İstanbul Üniversitesi'nde hayatı boyunca öğretim üyeliği yapmış ve Medeni Hukuk alanında ordinaryus profesör olmuştur.
Yaşamı
9 Ağustos 1881’de babasının görev yaptığı İşkodra’da dünyaya geldi. Babası, Mardin kadısı Ömer Şevki Efendi’nin oğlu Yusuf Sıtkı Efendi, annesi Behice Hanım’dır.
Evde özel öğrenim gördükten sonra İstanbul’daki Hukuk Mektebi’ne devam etti ve okulu 1903’te bitirdi. II. Meşrutiyet’in ilanı üzerinde 1908’de Eşref Edip ile birlikte Sırat-ı Müstakim adlı haftalık dergiyi çıkarmaya başladı. Mehmet Akif’in fikir babası olduğu bu dergide İslam Birliği düşüncesini savundu. 1912’de Sırat-ı Müstakim’den ayrıldı, Kelime-i Tayyibe adlı dini dergiyi çıkarmaya başladı.
Üniversite eğitimini tamamladıktan sonra öğretim görevlisi olarak aynı üniversitede görev yapmaya başlayan Ebül’ula, 1914-1919 yıllarında Niğde, 1920’de Mardin mebusu olarak Osmanlı Mebusan Meclisi’nde bulundu. 1923’te kadıların yetiştirilmesi için açılan 'Medresetül Kuzzat'ta ders verdi. 1925 yılında İstanbul barosuna kaydoldu.
1951’de Medeni Hukuk alanında ordinaryüs profesör ünvanıyla İstanbul üniversitesinden emekli oldu. Hukuk alanında 17 eser yazdı.
Eserleri
- Fecr’i Aynı Haklar
- Borçlar Hukuku
- Miras Hukuku
- Ölünceye Kadar Bakma Mukavelesi
- Medeni Hukuk Cephesinden Ahmet Cevdet Paşa
- Toprak Hukuku
- Kat Mülkiyeti
- Huzur Dersleri
- Kelime-i Tayyibe
- İlmiye Salmamesi
- Çeşitli Konferans, Kroki, Makaleler
- Umumi Zabıtlar
- Şahsın Hukuku
- Mezhep
- Miras
- Aslı Aynı Haklar
- Aile Hukuku Ve Nişanlanma
- İslam Ekonomisinin Temel İlkeleri