Ebla dili
Ebla dili Kuzey Suriyede Doğu Sami halkları tarafından MÖ 3000'li yıllarda konuşulan ölü bir Sami dilidir. İsmini günümüz Suriye sınırları içinde kalan antik şehir Ebla'dan alır.
Cyrus H. Gordon'a göre Ebla dili çok fazla konuşulmamış ve muhtemelen Doğu ve Batı semitik özelliklere sahip yazılı ve ortak bir dil olarak kullanılmıştır.
Ebla dili Sargon Öncesi Akkadça'ya çok yakın bir dil olarak da tanımlamıştır.
- Richard l.Caplice, Ignace Gelb ve John Huehnergard'ın görüşü Ebla'nın Erken Akad lehçesi olmadığıdır, çünkü diğer Akkad lehçeleri ile ilişkilendirilebilir.
- Manfred Krebernik Ebla dilinin Akadça'ya çok yakın bir ilişkisi olduğunu ve bu dilin Erken Akadça diyalekti olarak sınıflandırılabileceğini söyler.
Ebla dili hem Batı Semitik hem de Doğu semitik dil özelliklerine sahip Doğu Semitik bir dil olarak düşünülür. Gramatik bağlamda, Ebla dili Akkadça ile benzerlik gösterir fakat sözdizimsel bağlamda ve bazı gramatik şekiller konusunda Ebla dili Batı Semitik dillere daha yakınlık gösterir.
Ayrıca bu dile ait çivi yazısı şeklinde çoğunluğu Ebla şehrine ait kalıntılarda 1970'li yıllarda bulunan 15.000 tablet bulunmaktadır.[1]