Friedrich Dessauer
Friedrich Dessauer (d. 19 Temmuz 1881, Aschaffenburg - ö. 16 Şubat 1963, Frankfurt am Main, Batı Almanya), Alman bilim adamı, Türkiye'de modern radyoterapinin kurucusu.
Yükseköğrenimini Darmstadt ve Frankfurt am Main'da yaptı. 1902'de röntgen alanındaki ilk çalışmalarını yayımladı. O dönemde statik elektrik üreteçleri kullanılıyordu. Röntgenin bulunmasından sonra elektromagnetik enterrüptörlere gereksinme duyuldu. Dessauer 1904'te, alternatif elektrik akımı elde etmek üzere bir enterrüptör modeli geliştirdi. Bu başarısı onu biyofizikle tıp arasındaki ilişkiler konusunda araştırma yapmaya yöneltti. Deri ile ur arasındaki normal doku ve organlara zarar vermeksizin, deri altındaki derin urlara yeterli dozda elektrik vermenin fiziksel olanaklarını araştırdı. Röntgen borusundan çıkan çeşitli dalgaboylarındaki ışınların homojen hale getirilmesi, yüksek voltajda elektrik enerjisi ve filtrasyonu ile uzun mesafeden ışınlama konularında çalışmalar yaptı. Yeni transformatör projesini geliştirdi ve 1917'de Frankfurt am Main Üniversitesi'nde doktorasını tamamladı.
I. Dünya Savaşı'ndan sonra aynu üniversitede fizik profesörlüğüne atandı. Orada biyofizikle tıp sorunları arasındaki ilişkiler konusunda çalışmalarını sürdürdü. Oswald Vakfı tarafından kurulan Tıbbın Fiziksel Temelleri Enstitüsü'nün başkanlığına getirildi. Yüksek gerilimli elektrik üreteçlerinin ve transformatörlerinin yapımı için projeler hazırladı. Röntgen teknolojisindeki fiziksel organizasyon çalışmalarından başka, ışın tedavisinin teknik ve biyolojik ilkeleri konusunda çalıştı.
1922'de Frankfurt am Main Üniversitesi Biyofizik Kürsüsü başkanlığına getirildi. 1932'de milletvekili olarak parlamentoya girdi. 1933'te Nazi yönetimince tutuklandıysa da sonradan serbest bırakıldı. Bu arada Türkiye'ye çağrılan Dessauer, 1934'te İstanbul Üniversitesi Tıp Fakültesi Radyoloji Enstitüsü'nün başkanlığına getirildi. Ayrıca bir biyofizik enstitüsü kurarak yönetti; burada yapılan çalışmalarla Türkiye'de modern radyoterapi'nin uygulanmasına öncülük etti.[1] 1937'de Freiburg Üniversitesi Biyofizik ve Radyoloji Kürsüsü'nün çağrılısı olarak İsviçre'ye gitti. 1953'te yeniden Frankfurt am Main Üniversitesi'ne döndü. Yaşamının son yıllarını Frankfurt am Main'da kendi kurmuş olduğu enstitüde onur başkanı ve Kaiser Wilhelm Biyofizik Enstitüsü'nde emekli profesör olarak geçirdi; felsefe, ilahiyat ve doğa felsefesi konularında yazılar yazdı.
Başlıca Yapıtları
- Therapie des Karzinoms mit Röntgenstrahlen (1923; Karsinomların Röntgen Işınlarıyla Tedavisi)
- Dosierung und Wesen der Röntgenstrahlenwirkung in der Tiefentherapie (1923; Derin Işıma Tedavisinde Röntgen Işınlarının Yeri ve Dozu)
- Zehn Jahre Forschung auf dem physikalischmedizinischen Grenzgebiet (1931; Fizikle Tıp Arasındaki On Yıllık Araştırmalar)
- Wilhelm C. Röntgen (1945)
- Mensch und Kosmos (1948; İnsan ve Evren)
- Atomenergie und Atombombe (1948; Atom Enerjisi ve Atom Bombası)
- Seele im Bannkreis der Technik (1952, Hornstein ile birlikte; Tekniğin Sınırladığı Ruh)
- Die Theologie in der Natur (1949; Doğada İlahiyat)
- Religion im Lichte der heutigen Naturwissenschaft (1951; Günümüz Doğa Bilimlerinin Işığında Din)