Geniş ekran

İçteki (yeşil) kutucuk 1952 yılı öncesinde filmlerin çoğunda ve geniş ekran öncesi televizyonda kullanılan çerçeve oranını; diğer iki kutucuk ise sinemada yaygın olarak kullanılan geniş ekran çerçeve oranlarını göstermektedir.

Geniş ekran, görüntü Akademik orandan daha geniş çerçeve oranına sahip film, bilgisayar ya da televizyon görüntüsüdür.

Tarihçe

Sessiz dönemde filmler 4:3 oranında (4 birim en, 3 birim boy olarak) perdeye yansıtılmaktaydı. Filmlere ses eklenmesinin ardından çerçeve oranları, 1932'de getirilen Akademik oranla (1.37:1 oranı) standart hale getirildi. Geniş ekran oranı, ilk kez 1920'lerde bazı kısa film ve haber filmlerinde kullanıldı. Bu formatta gösterilen ilk uzun metrajlı filmler müzikal türündeki Happy Days (1929) ve The Big Trail (1930) filmleriydi.^[1] Her iki film de o zamanlar "görkemli film" olarak bilinen 70 mm filmle çekilmişti. 1932 yılına gelindiğinde, Amerika'da yaşanan Büyük Bunalım film stüdyolarını en küçük masrafları dahi kısmaya zorladı; bu nedenle 1950'lere kadar geniş ekran oranları rafa kaldırıldı. 1950'lerde Cinerama'nın beklenmedik başarısı, televizyonun yaygınlaşmasıyla sinemadan ayağını kesen izleyicileri tekrar sinema salonlarına çekmek isteyen stüdyoların yeniden geniş ekran oranını benimsemelerine yol açtı.

Kaynaklar

1. Magnified Grandeur - The Big Screen 1926-31, David Coles, 2001.