I. Boniface (Montferrat Markisi)

Montferrat Arması.

Montferratlı Boniface (İtalyanca: Bonifacio del Monferrato; Yunanca: Βονιφάτιος Μομφερρατικός, Vonifatios Momferratikos) (d. yaklaşık 1150 – ö. 1207), Montferrat Markisi ve Dördüncü Haçlı seferi lideridir. Montferrat Markisi V. William ile Babenbergli Judith'in üçüncü oğludur. Babası İkinci Haçlı seferi'nden döndükten sonra doğmuştur. Yafa ve Ascalon Kontu Montferratlı William ile Kudüslü I. Konrad'ın kardeşidir.

Dördüncü Haçlı seferi

Boniface, Dördüncü Haçlı seferi'nin lideri seçilmesi, Soissons, 1201: Henri Decaisne'nin Tarih Resmi, erken 1840lar, Salles des Croisades, Versailles.

Dördüncü Haçlı seferi'nin ilk lideri Kont Champagne-Ardenneli III. Theobald'ın 1201 yılında ölmesi üzerine, Boniface yeni lider olarak seçilmiştir. Deneyimli bir askerdi ve evinde yenilen hanedanının şöhretini yeniden kazanma şansı vardı. Boniface'in ailesi doğuda gayet iyi tanınıyordu. Yeğeni Baldwin ve kardeşi Konrad, Kudüs krallıkları yapmışlar, yeğeni Montferratlı Maria krallığın mirasçısıydı. Boniface'in kuzeni Swabialı Filip, görevden alınan Bizans impartoru II. İsaakios Angelos'un kızı İrene ile evlenmişti. Boniface, 1201 kışının Noelini, Hagenau'da Filip ile geçirdi. Orada amcası III. Aleksios Angelos'un esaretinden kaçan II. İsaakios'un oğlu IV. Aleksios Angelos'la da buluştu. Burada üçü, Aleksios'un taht haklarının yeniden alınmasının olasılıklarını konuştular. Boniface ve Aleksios ayrı ayrı Roma'ya gidip Papa III. Innocentius'tan gayretlerini kutsamasını istediler. Innocentius, Boniface'e özellikle Bizasnlılar dahil hiçbir Hıristiyana saldırmamasını söyledi.

Haçlılar, Venedik doçesine, filolarını kullandıkları için borçluydular. Doçe, Haçlıların Kaire'ye yelken açmadan önce isyan eden Trieste, Moglie ve Zadar şehirlerine saldırmalarını istedi. Haçlı ordusu tarafından saldırıya uğrayan şehirler papaya nefretlerini bildirdiler. Doçe, Enrico Dandolo, Haçlı seferinin artık gerçek, Boniface ise göstermelik lideriydi. Aleksios Angelos, Haçlılara ve onların ana finansörü Venedik Doçesine tahtını alması karşılığında servet ve şan önerdi. Dandolo, Aleksios Angelos'tan tahtını geri aldığında Ortodoks Kilisesinin Roma'ya bağlayacağına dair söz alarak Papa'nın gönlünü kazandı. Bu olurken, donanma 1203 yılında rotasını Konstantinopolis'e çevirdi.

Konstantinopolis, 1204 yılında alındıktan sonra, Boniface hem batılı krallar hem de Bizans vatandaşları tarafından yeni imparator kabul edildi. Fakat Venedikliler onun zaten imparatorlukla birçok bağı olduğu ve yeterince kontrol edemeyeceklerini düşünerek veto ettiler. Yerine I. Baodouin'i seçtiler. Boniface, Girit içinde olacak şekilde Selanik Krallığı kurdu ancak sonra Girit'i Baudouin'e vermek zorunda kaldı. Geç 13. yüzyıl ve 14. yüzyıl kaynakları, Boniface'in Selanik üzerindeki hak iddiasını buranın genç kardeşi Renier'e 1180 yılında Bizans İmparatoru I. Manuel Komnenos'un kızı Maria ile evliliğinde verilmesine dayandırdığını yazarlar.^[1]

Ailesi ve ölümü

Boniface, yaklaşık 1170 yılında elena del Bosco ile evlenmiştir. Bu evliliğnden üç çocuğu olmuştur.

• Montferratlı VI. William, (yaklaşık 1173-17 Eylül 1226) Montferrat Markisi.* Beatrice, Savona Markisi II. Henry ile evlenmiştir, Markisin üç karısından ikincisidir. 1190larda bestelenen Vaqueiras'ın şarkılarında geçen Bel Cavalher ("Adil Şovalye") Beatrice'tir.
• Montferrat Agnes (ö. 1207), İmparator Flandersli Henry ile 1207 yılında evlenmiştir.

Niketas Honiates'e göre geç 1186-erken 1187 yılında tekrar evlenmiştir. Gelin muhtemelen Châtillonlu Renaud ile ilk karısı Antakyalı Konstans'ın kızı Jeanne'dır. Bu evlilkten çocuğu olmamış ya da ergenliğe ulaşmış çocuğu olmamıştır.^[2]

1204 yılında Konstantinopolis'te Macaristan Kralı III. Béla'nın kızı dul prenses Margaret ile evlenmiştir. II. İsaakios Angelos'un karısıydı. Bir çocukları oldu:

• Montferratlı Demetrius, d. yaklaşık 1205, Selanik Kralı

Boniface, Bulgarların 4 Eylül 1207 tarihinde kurduğu pusuda öldürülmüş, kafası Bulgar çarı Kaloyan'a gönderilmiştir.

Kaynakça

1. E.g. Salimbene de Adam, Chronicle, 1966 edition vol. 2 p. 790. Cf. Runciman 1951-1954, vol. 3 p. 125, and for full discussion Haberstumpf 1995, ss. 56–67.
2. http://fmg.ac/Projects/MedLands/CHAMPAGNE%20NOBILITY.htm#JeanneChatillonMBonifazioMonferrato Champagne Nobility

Kaynaklar

• Linskill, Joseph (1964). The Poems of the Troubadour Raimbaut de Vaqueiras. 
• Magoulias, Harry J. (transl.) (1984). O City of Byzantium, Annals of Niketas Honiates. ISBN 0-8143-1764-2. 
• Vaqueiras, Raimbaut de. The Epic Letter (external link to bilingual text)
• Villehardouin, Geoffrey de (1963). "The Conquest of Constantinople". Chronicles of the Crusades. ISBN 0-14-044124-7. 

Biyografi

• Brand, Charles M. (1968). Byzantium Confronts the West. ISBN 0-7512-0053-0. 
• Cognasso, Francesco (1968). Il Piemonte nell’Età Sveva. Turin. 
• Goria, Axel (1970). "Bonifacio di Monferrato". Dizionario Biografico degli Italiani, vol. XII. Rome. s. 118–124. 
• Haberstumpf, Walter (1995), Dinastie europee nel Mediterraneo orientale. I Monferrato e i Savoia nei secoli XII–XV, Torino, http://centri.univr.it/RM/biblioteca/scaffale/volumi.htm#Walter%20Haberstumpf 
• Queller, Donald E.; Thomas F. Madden (1999). The Fourth Crusade: The Conquest of Constantinople'. ISBN 0-8122-1713-6. 
• Runciman, Steven (1951-1954), A history of the Crusades, Cambridge: Cambridge University Press 
• Usseglio, Leopoldo (1926). I Marchesi di Monferrato in Italia ed in Oriente durante i secoli XII e XIII.