Juan Manuel de Rosas
| Juan Manuel de Rosas | |
|---|---|
 | |
| 17. Buenos Aires Eyalet Başkanı (Arjantin Devlet Başkanı) | |
| Görev süresi 7 Mart 1835 - 3 Şubat 1852 | |
| Yerine geldiği | Manuel Vicente Maza |
| Yerine gelen | Vicente López y Planes |
| 13. Buenos Aires Eyalet Başkanı (Arjantin Devlet Başkanı) | |
| Görev süresi 8 Aralık 1829 - 17 Aralık 1832 | |
| Yerine geldiği | Juan José Viamonte |
| Yerine gelen | Juan Ramón Balcarce |
| Kişisel bilgiler | |
| Doğum | 30 Mart 1793 Buenos Aires, Arjantin |
| Ölüm | 14 Mart 1877 (83 yaşında) Southampton, Hampshire, Birleşik Krallık |
| Eşi | Encarnación Ezcurra |
| Mesleği | Asker |
| Dini | Katolik |
| İmzası |  |
Juan Manuel de Rosas, (d. 30 Mart 1793, Buenos Aires, Arjantin - ö. 14 Mart 1877, Southampton, Hampshire, Birleşik Krallık), Arjantinli askeri ve siyasi önder. Ulusal birliğin sağlanmasından önce Buenos Aires'te başkan seçilmiş ve uzun yıllar diktatörce yöntemlerle iktidarda kalmıştır.
Arjantin'de büyük sığır çiftlikleri bulunan varlıklı bir Kreol aileden geliyordu. Buenos Aires'te ilkokula gittikten sonra gençliğinin büyük bölümünü kırsak kesimde geçirdi. Zamanla Buenos Aires eyaletinde, Salado Nehrinin güneyinde kendine ait topraklar edindi ve silahlı adamlar toplayarak gaşoluk yaptı. 1813'te Encarnación Ezcurra y Arquibel ile evlendikten sonra Los Cerrillos denen bir et tuzlama fabrikasını işletmeye başladı.
1820'de, topladığı bir birlikle Buenos Aires eyalet başkanı Albay Manuel Dorrego'nun bir ayaklanmayı bastırmasını kolaylaştırdı. Bunun üzerine Dorrego tarafından eyalet milislerinin komutanlığına getirildi. 1828'de Dorrego'nun devrilmesinden sonra, yeni başkan Juan Lavalle'e karşı çıktı. Dorrego'nun ölümünden sonra Federalistlerin başına geçti. Lavalle'ı yenince goşalar ve Buenos Aires'in halk sınıfları tarafından iktidara getirildi; meclisi toplayarak 5 Aralık 1829'da kendini başkan seçtirdi.
Merkezcilerin önderi Lavalle'in muhalefetine karşı federatif bir yapıyı yerleştirmeye yöneldi. Üç yıl yönetimde kaldıktan sonra yerini yasal ardılına bıraktıysa da 1835'te başkanlığı yeniden üstlendi. Bu kez acımasız, otoriter yöntemler kullanarak gerçekte merkezci bir yönetim oluşturdu. Bütün muhaliflerini polis baskısıyla sindirdi. Halka açık yerlerde ve kiliselerde, egemenliğinin simgesi olarak portrelerinin asılmasını emretti.
Karşıtları Montevideo'ya kaçınca, bu kenti kuşattı. Yabancılara karşı aşağılayıcı davranışları, Buenos Aires'in önce bir Fransız filosu, sonra da bir Fransız-Britanya filosu tarafından abluka edilmesine yol açtı. Entre Ríos, Brezilya ve Paraguay arasında kurulan bir koalisyonla devrildi; Brezilya ve Uruguay'dan destek alan Justo José de Urquiza'nın önderliğindeki kuvvetler karşısında Caseros Çarpışması'nda (3 Şubat 1852) yenilgiye uğradı. La Plata ülkelerini birleştirme düşünü gerçekleştirmekte başarısız kalınca İngiltere'ye kaçtı.
Latin Amerika’daki diktatörlüklerden en çok nefret toplayanlardan biri Juan Manuel de Rosas idi. Kanlı yönetimi sırasında birçok yazar sürgüne gönderildi. Bu yazarlar, kalemleriyle komşu ülkelerden Rosa’a savaş açtılar. José Mármol’un (1817-1871) ilk Arjantin romanı kabul edilen ünlü yapıtı Amalia (1851) Rosas yönetiminin korkunçluğunu sergiler. Domingo Faustino Sarmiento (1811-1888) ise Facundo (1845) adlı uzun denemesinde, altüstlüklerin yaşandığı toplumların, diktatörlüklere yol açtığını anlatır.[1]
Ayrıca bakınız
Kaynakça
| Önce gelen: Manuel Vicente Maza |
Buenos Aires Eyalet Başkanı (Arjantin Devlet Başkanı) 7 Mart 1835 - 3 Şubat 1852 |
Sonra gelen: Vicente López y Planes |
| Önce gelen: Juan José Viamonte |
Buenos Aires Eyalet Başkanı (Arjantin Devlet Başkanı) 8 Aralık 1829 - 17 Aralık 1832 |
Sonra gelen: Juan Ramón Balcarce |
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
