Leningrad Olayı
Leningrad Olayı, Stalin'in yakın çalışma arkadaşı ve Merkez Komitesi genel sekreteri Andrey A. Jdanov'un ani ölümünün (31 Ağustos 1949) ardından, SSCB Komünist Partisi Leningrad (bugün Sankt Peterburg) örgütünde gerçekleştirilen tasfiye hareketi.
Rusya Sovyet Federatif Sosyalist Cumhuriyeti'nin önderlerini de kapsayan tasfiye, çoğu Jdanov'un çalışma arkadaşı ve yandaşı olan binlerce parti görevlisinin idam edilmesi ya da çalışma kamplarına gönderilmesiyle sonuçlanmıştır. Jdanovculara yöneltilen başlıca suçlama, ayrı bir Rusya Komünist Partisi Merkez Komitesi örgütlemeye ve başkenti Moskova'dan Leningrad'a taşımaya çalışmaktı. Bununla birlikte, tasfiyenin altında yatan gerçek neden hiçbir zaman tam olarak anlaşılamamıştır. Aralarında Batı'ya sığınan SSCB'li bilim adamlarının da bulunduğu araştırmacılar, tasfiyeye, Georgi M. Malenkov-Lavrenti P. Beria kliği ile Jdanov kliği arasındaki iktidar mücadelesinin yol açtığı kanısındadır.
Leningrad Olayı sırasında idam edilenler arasında Nikolay A. Voznesenski (Politbüro üyesi ve Devlet Planlama Komitesi başkanı), Aleksey A. Kuznetsov (devlet güvenlik organlarından sorumlu Merkez Komitesi sekreteri), Pyotr S. Popkov (Leningrad parti örgütü birinci sekreteri), Mihail N. Rodionov (Rusya SFSC Bakanlar Kurulu başkanı) ve Nikolay A. Voznesenski'nin kardeşi Aleksandr A. Voznesenski (Rusya SFSC eğitim bakanı) bulunuyordu.
Tasfiye hareketi, Stalin'in ölümünden sonra iktidara gelen Nikita S. Hruşçev'in Şubat 1956'da Merkez Komitesi'nde yaptığı gizli konuşmada ilk kez resmen tartışıldı. Hruşçev, tasfiye edilenlere yüklenmiş olan suçların uydurma olduğunu ileri sürdü ve dönemin güvenlik örgütü başkanı Lavrenti P. Beria ile 1947-1951 yılları arasında Devlet Güvenlik bakanı olan V. S. Abakumov'u (Aralık 1954'te idam edildi), duruşmaları Jdanov ve yandaşlarının aleyhine çevirmek ve Stalin'i suçlamaların doğruluğuna ikna etmeye çalışmakla suçladı. Ayrıca Malenkov'u, "tasfiyeyi örgütleyenlerden biri" olarak belirledi. Malenkov'un tasfiyeye karıştığı savı ise, Hruşçev'in parti önderliğindeki konumunu güçlendirmesini sağladı. Malenkov partiden çıkarılarak, Sibirya'daki bir elektrik santralının yönetimiyle görevlendirildi. Beria ise, çok daha önce, Stalin'in ölümünden hemen sonra, başarısız bir darbe girişimi sonucu idam edilmişti (1953).[1]