Los Glaciares Ulusal Parkı
| |
---|---|
| |
Fitz Roy ve Cerro Torre | |
Alan türü | Millî park |
Devlet | Arjantin |
Bölge | Santa Cruz |
Şehir | El Calafate |
Koordinatları | 50°0′0″G 73°14′58″B / 50°G 73.24944°B |
Kapladığı alan | 7,27 km2 km² |
Kuruluş tarihi | 11 Mayıs 1937[1] |
Yönetici | Administración de Parques Nacionales |
Los Glaciares* | |
---|---|
UNESCO Dünya Mirası | |
| |
Lago Argentino ve Perito Moreno Buzulu | |
Ülke | Arjantin |
Tür | Doğa |
Kriter | vii, viii |
Referans | 145 |
Bölge** | Latin Amerika ve Kayaipler |
Tescil bilgisi | |
Tescil | 1981 (5. Oturum) |
* Dünya Mirası resmî listesi. ** UNESCO resmî sınıflandırması. |
Los Glaciares Ulusal Parkı (İspanyolca: Parque Nacional Los Glaciares Türkçe: Buzullar Ulusal Parkı), Arjantin'in Patagonya bölgesinde Santa Cruz Eyaleti'nde bulunan ulusal parktır. 726.927 hektar (7.27 km2) bir alanı kaplamaktadır.[1] Arjantin'in ikinci büyük ulusal parkıdır. 11 Mayıs 1937'de kurulan park,[1] Macellan subpolar ormanlarına ve Patagonya bozkırlarının biyoçeşitliğine sahiptir. 1981 yılında UNESCO tarafından Dünya Mirası Listesi'ne alınmıştır.[2]
And dağlarındaki 47 büyük buzulun beslediği Atlas Okyanusu'na akan 13 buzulu barındıran parkın adı, dev buz kabı anlamına gelir. Antarktika ve Grönland dışında en büyük buz örtüsüdür. Dünyanın diğer bölgelerinde, buzullar ortalama olarak deniz seviyesinden en az 2500 m yükseklikte başlar, ama buz örtüsünün büyüklüğü yüzünden bu buzullar 1500 metrede başlar, 200 metre aşağı kaydıktan sonra Los Glaciares Ulusal Parkı'nın sınırına dayanır ve Şili topraklarındaki Torres del Paine Ulusal Parkı'na ulaşır.
Coğrafya
Yüzde otuzu buzla kaplı olan Los Glaciares, her biri kısmen park alanı içinde kalan iki büyük göle açılan iki parçadan oluşur: Kuzeyde 1,100 km2 yüzölçümlü Viedma Gölü ve güneyde 1,466 km2 yüzölçümüyle Arjantin'in en büyüğü olan Argentino Gölü. Her iki göl de Puerto Santa Cruz'dan Atlas Okyanusu'na akan Santa Cruz Nehri'ni beslemektedir.
Kuzeyde Viedma Gölü'ne akan Viedma Buzulu ve birkaç küçük buzul ile Fitz Roy Dağı ve Cerro Torre'yi de içeren tırmanma ve trekking düşkünleri arasında çok popüler olan bir dizi dağ vardır.
Güney kısmında küçük olan bir dizi buzulun yanı sıra Argentino Gölü'ne akan Perito Moreno Buzulu, Upsala Buzulu, ve Spegazzini Buzulu bulunmaktadır. Spegazzini ve Upsala buzullarına ulaşmanın tek yolu göldeki Onelli koyudur (Bahía Onelli); tipik gezi tekneleriyle buzullar arasında seyahat edilerek koya ulaşılır.
Ekoloji
And dağları, Pasifik Okyanusu'ndan gelen nemi tutarlar, geriye kalan işe yaramaz buz gibi soğuk ile (Yıllık ortalama sıcaklık 7,5 °C) Arjantin tarafındaki kurak Patagonya bozkırını oluşturur. Bu alan Nanduların, Guanakoların, Pumaların ve Boz tilkilerin yaşam alanıdır. Sığır endüstrisinin işgalinden zarar görmekte ve yok olma tehlikesi altındadırlar. Patagonya boyunca görülen büyük ölçekli hayvancılık nedeniyle çokça otlatma yüzünden bazı türlerin sayısında dramatik bir düşüş olmuştur. Bölgede yalnızca 100 tanesi kayıt altına alınan 1000'den fazla kuş türü bulunmaktadır (Akbaba, Kartal ve diğerleri). Buz örtüsü ile Patagonya bozkırı arasında çoğunlukla Lenga ve Antarktika kayın ağaçlarından oluşan Macellan subpolar ormanları And geyiği ve Torrent Ördeği'nin yaşadığı verimli bir alan oluşturmaktadır.
Turizm
Los Glaciares dış turizm için önemli bir cazibe merkezi oluşturur. Turların başlangıç noktaları, Argentino gölü kıyısında ancak park dışında yer alan El Calafate kenti ile parkın kuzey kesiminde Fitz Roy dağı eteklerinde yer alan ve aynı zamanda park yönetim merkezinin de yer aldığı El Chaltén köyüdür.
Resim galerisi
- Adını Robert FitzRoy'dan alan Cerro Fitz Roy, Patagonya, Arjantin
- El Chaltén
- Upsala Buzulu
- Argentino Gölü, Onelli Koyu
- Viedma Buzulu
- Spegazzini Buzulu
Ayrıca bakınız
- Cerro Torre
- Cerro Fitz Roy
- Perito Moreno Buzulu
- Arjantin'deki ulusal parklar
Dış bağlantılar
Wikimedia Commons'ta Los Glaciares Ulusal Parkı ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur.
Notlar
- 1 2 3 Decree No. 105433/1937, 11 de Mayo de 1937
- ↑ "Los Glaciares National Park". UNESCO World Heritage Centre. 31 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20160131193249/http://whc.unesco.org/en/list/145.
|