Manuel Maria Barbosa du Bocage
Manuel Maria Barbosa du Bocage (d. 15 Eylül 1765, Setúbal - ö. 21 Aralık 1805, Lizbon, Portekiz), yeni-klasik lirik şiirleriyle tanınan Portekizli şair. İkinci bir Camões olma amacıyla yola çıkmışsa da, bütün enerjisini, sürdürdüğü fırtınalı yaşam yüzünden tüketmiştir. Hazırcevaplığı, Doğu ülkelerine gezileri, krallığa ve Katolikliğe yönelttiği yergiler yüzünden hapiste yatması, onu kimi doğru kimi yanlış birçok fıkranın kahramanı olan maceracı bir kişi durumuna getirmiştir. Yeniklasik zevkin hüküm sürdüğü salonlara devam etmesine karşın, genellikle bir ön-romantik sayıldı; fırtınalı anlatımıyla önromantizmin sınırlarını aştı.[1]
Yaşamı
Bir hukukçunun oğlu olan Bocage, 14 yaşındayken orduya katılmak için okulu bıraktı; 16 yaşında deniz kuvvetlerine geçti. Lizbon'daki Kraliyet Deniz Akademisi'nde okuduğu yıllarda bohem bir yaşam sürdü; zamanını gönül ilişkileriyle ve şiir yazarak geçirdi. 1786'da, örnek aldığı şair Camões gibi o da Hindistan'a gönderildi ve Doğu ile yüz yüze gelince, gene onun gibi düş kırıklığına uğradı. Macau'ya kaçtı; 1790'da Lizbon'a döndü. Daha sonra, eşitlikçi ve özgürlükçü görüşlere yakın olan Nova Arcádia adlı edebiyat derneğine katıldı. Ama derneğin üyeleri üzerine yazdığı taşlamalar, buradan atılmasına yol açtı. Yazmayı sürdürdüğü taşlamalara Lizbon'daki birçok şair başka şiirlerle karşılık verince uzun süren bir şiir savaşı başladı.
1797'de cumhuriyetçilik ve ateizm propagandası yapmakla suçlanarak hapsedildi. Hapiste, Vergilius ve Ovidius'tan çeviriler yaptı. Serbest bırakıldıktan sonra birkaç yıl geçimini bu çevirilerden sağladı. Ayrıca Tasso, Rousseau, Racine ve Voltaire'in de yapıtlarını çevirdi.
Bocage çeşitli şiir biçimlerini denediyse de, en başarılı olduğu biçim sonedir. Genel çizgileriyle yeni-klasikçi bir şiire yönelmesine karşın bütünüyle kendine özgü sesi, sık sık başvurduğu şiddetli anlatım, kendi ölümüyle ve kaderiyle ilgili saplantılarıyla romantizmin habercisi olmuştur.
Toplu şiirleri Rimas (1791, 1799, 1804, 3 cilt) adıyla yayımlanmıştır.