Milo Manara

Milo Manara
Doğum Maurilio Manara
12 Eylül 1945
Lüsen, İtalya
Tür Çizgi roman
Edebî akım Erotik edebiyat
Önemli ödülleri tam liste
İmza
İnternet sitesi
http://www.milomanara.it/

Maurilio Manara ya da bilinen adıyla Milo Manara (d. 12 Eylül 1945, Lüsen), dünyaca ünlü İtalyan çizgi roman sanatçısı.

Hayatı

Gençliği

Kuzey İtalya'nın Trentino-Alto Adige özerk bölgesine bağlı Lüsen (İtalyancası: Luson) kasabasında doğan Maurilio Manara, son derece fakir bir ailede büyüdü. Öğretmen bir annenin ve alt seviye bir kaymakam babanın geçindirmeye çalıştığı Manara ailesi, babanın işi yüzünden kasaba kasaba dolaşmak zorunda kaldı[2]. Tüm diğer kardeşleri gibi çocukluğu boyunca çalışmak zorunda kalan Manara, 12 yaşından itibaren sipariş üzerine dekoratif panel süslemeleri yaptı[3].

Resme olan doğal yeteneğini izlemeye karar veren Manara, eğitimini Verona kentinde bir sanat lisesinde devam ettirme kararını verdi. Eğitimine Venedik Mimarlık Fakültesi'nde devam eden Manara, bu okulu mezun olmaksızın terkeder. Resim bölümünü bitirmek için yaptığı girişimse üniversite hocalarıyla yaptığı sert polemiklerin ardından hüsranla sona erdi.

Fotoromandan çizgiromana

1960'ların sonlarına doğru Milano'daki yayınevlerinde çizer ve çizgi romancı olarak iş arayan Manara, iş deneyiminin azlığı nedeniyle başarısız olur. Bu uzun süren işsizlik dönemi, bir arkadaşının Milo Manara'yı yayıncı Furio Viano ile tanıştırmasıyla son bulur ve Manara ilk işlerini 1969'da yaratmaya başlar. Manara'nın ilk çizimleri, aslında bir fotoroman dergisi olan Genius'da karşımıza çıkar. Ekonomik nedenlerle fotoromandan çizgiromana dönen Genius dergisi, günümüzde İtalyan Kara Çizgiromanı akımının önemli ve kült eserleri arasında sayılmaktadır.

Genius dergisinde yaptığı işler Renzo Barbieri tarafından farkedilen Milo Manara, 1969-1975 yılları arasında porno-erotik bir yayın politikası izleyen Ediperiodici Yayınevi için çalışır. İlk olarak Terror isimli dergide çizen Manara, bir süre sonra bir kadın korsanın maceralarını konu alan Jolanda de Almaviva dergisine geçer. Yüzünü 1970'li yılların Avusturyalı sinema yıldızı Senta Berger'den alan Jolanda de Almaviva, denizlerde maceradan maceraya koşan bir erotik bir deniz korsanıdır ve 1970'in Ekim ayından 1974'ün Ağustos'una kadar olan dönemde yayınlanmıştır.

Corriere dei Ragazzi

1974'te bir çocuk dergisi olan Corriere dei Ragazzi için çizmeye başlayan Manara, Milo Milani gibi prestijli İtalyan yazar/tarihçilerinin kaleme aldığı tarihi olayları çocuklar için çizgiromana dönüştürmeye başlar. Kimi zaman tarihi olayları kimi zaman ise ilginç olguları irdeleyen bu maceralar, Corriere dei Ragazzi dergisinin müthiş satış rakamlarına ulaşmasını sağladı. 1975-1976 yılları arasında derginin neredeyse tüm sayılarını çizen Manara, aralarında General Custer, Neron, Robespierre, Truvalı Helen, Alfred Nobel, Oppenheimer, Attila gibi tarihi kişiliklerin hayatlarını konu alan çok sayıda çizgiromanı hayata geçirdi.

1976 yılında Corriere dei Ragazzi dergisinin isim değiştirerek daha güncel ve magazinsel konuların ele alındığı devamı olan Corrier Boy dergisinde de kısa bir süre çalışan Milo Manara, burada esin kaynağını James Dean'den alan Chris Lean isimli bir hayali kahramanın polisiye maceralarını çizdi.

Lo Scimiotto

Milo Manara ve Silverio Pisu'nun ortak çalışması olan Lo Scimiotto'nun kapağı (1976)

1976'da Manara, ünlü İtalyan çizgiroman dergisi Linus'un aylık macera eki Alterlinus'ta en önemli politik işlerinden biri olarak kabul edilen Lo Scimiotto'yu (Maymun) gerçekleştirir. Klasik Çin Edebiyatı'nın en büyük dört kitabından biri olarak kabul edilen ve 16. yüzyıl Ming dönemi yazarı Wu Cheng'en'in kaleme aldığı Maymun romanı, Manara tarafından Lo Scimiotto'da çizgiromana aktarılır. Milo Manara'nın artık olgunlaştığı eser olarak kabul edilen Lo Scimiotto, Mao ve Çin Kültür Devrimi'ne göndermeler yapan, usta işi bir politik eleştiridir[4].

1968'in çiçek çocuklarının özgür aşk felsefesinin ve psiko-delik öğelerin iç içe geçtiği macera, gerçeküstücü bir anlatımla ironi arasında gidip gelir. Erotizm dozunun yüksek olduğu macera, Milo Manara'nın bugün klasikleşen erotik çizim stilinin de oturduğu örnekleri içermektedir.

Resimli ansiklopediler dönemi

1976-1978 arasında Milo Manara, ünlü Fransız ansiklopedisi Larousse için çalıştı. Bu dönemde Fransız Larousse Yayınevi için Resimli Fransa Tarihi, Dünya'nın Keşfi, Çin gibi pek çok resimli ansiklopedinin hazırlanmasına katkıda bulundu. Yine aynı dönemde İtalyan Mondadori yayınevi için metinlerini ünlü İtalyan yazar Enzo Biagi'nin yazdığı ve günümüzde ünlenmiş neredeyse tüm İtalyan çizgiromancılarının yer aldığı Storia d'Italia a fumetti di Enzo Biagi kitabının üç başlığını çizdi.

Macera çizgiromanları

Milo Manara 1978'de karşımıza Cepim (Sonrasında Sergio Bonelli Editore'ye dönüştü) için çizdiği Un Uomo, Un Avventura serisi ile karşımıza çıkar. Hugo Pratt, Aurelio Galleppini, Sergio Toppi, Guido Crepax, Ivo Milazzo gibi usta çizerlerin yer aldığı bu 30 kitaplık seride, Alfredo Castelli'nin yazmış olduğu L'uomo delle nevi isimli öyküyü çizgiromana dönüştürür. Himalayalar'da Yeti isimli bir yaratığı arayan bir keşif ekibinin macerası, birkaç yıl sonra doğacak olan Martin Mystere karakterinin de habercisidir.

Manara bu dönemde aralarında Charlie Mensuel, Pilote ve L'Écho des Savanes gibi Fransız-Belçika gençlik dergilerine çeşitli maceralar çizmeye başlar. A Suivre dergisi için HP & Giuseppe Bergman isimli bir macera çizer. Sonrasında 20 farklı macerada karşımıza çıkan Giuseppe Bergman tipi, Milo Manara'nın macera ile erotizm arasındaki kendi çizgisini yaratmaya başladığı dönemin ilk hayali kahramanıdır. Bu macera dizisinin başlığında geçen HP kısaltması, Milo Manara'nın ustası olarak kabul ettiği Hugo Pratt'a saygı ve biraz da şaka amaçlı olarak yaratılmış bir diğer hayali kahramanın adıdır.

Milo Manara'nın bir çeşit Alter-ego'suna dönüşen Giuseppe Bergman tipiyle 1980 yılında Un autore in cerca di sei personaggi isimli macerada, sonrasında ise 1982'de Dies irae'de karşılaşıyoruz.

1981 yılında Manara tarafından hem senaryosu yazılan hem de çizilen Western türü bir çizgiroman olan L'uomo di carta, Fransız Dargaud yayınevi tarafından siparişi üzerine hayata geçti. Manara bu macerayla birlikte İtalyan çizgiromanının klasikleşmiş Western çizgisinden uzaklaşmaya, içinde ciddi bir alaycılık ve bugünün sorunlarını tartışan yeni ve farklı bir Western türüne hayat verir. Maceranın erotizm yükü, bu çizgiromanın kadın kahramanlarından biri olan Beyaz Tavşan'ın omuzları üzerindedir ama öte yandan güçlü bir mizah duygusu tüm maceraya eşlik eder.

Playmen ve ünlenme

Milo Manara'nın Il Gioco isimli çizgiromanının kapağı

Milo Manara'nın uluslararası camiada büyük bir üne kavuşmasını sağlayan olay ise 1982'de İtalyan Playmen dergisine çalışmasıyla başlar. Playmen dergisine çizdiği Il Gioco, sanatçının muazzam bir üne kavuşmasını sağladı.

Il Gioco, toplumun üst tabakasına ait Claudia Cristiani isimli güzel bir kadının gizemli bir uzaktan kumandayla en olmadık anlarda cinsellik dürtülerine yenilmesi ve bastırdığı fantazilerini yaşamaya başlamasını konu edinmektedir. Güçlü erotik içeriği ile dikkatleri üzerine çeken öyküsü, yayınlandığı döneme göre son derece cesur bir içeriğe ve çizimlere sahiptir. 1980'lerde tüm dünyada patlama yapan pornografinin tuzağına düşmeyen öyküsü, burjuva ikiyüzlülüğüyle alay eden bir ince mizahı da içermektedir[4].

Yayınlandığı tüm dillerde söz konusu yayının yüksek satış rakamlarına ulaşmasına neden olan Il Gioco, Fransa'da Le Declic, İngiltere ve ABD'de ise Click adıyla ünlendi. Büyük bir başarı kazanan Il Gioco'yu 1991, 1994 ve 2001'de yayınlanan devam maceraları takip etti.

Türkiye'de Kemal Aratan tarafından Limon dergisinde Çıt adıyla yeniden çizilen macera, 1985'de Fransız yönetmen Jean-Louis Richard tarafından sinemaya aktarıldı.

Ödülleri

Kaynakça

  1. ↑ Cantek, Levent. "Röportaj". 27 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20160327135647/http://kenanyarar.com/roportaj.htm. Erişim tarihi: 15 Ağustos 2015.
  2. ↑ Tripodi, A.. "Milo Manara". 5 Şubat 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20160205053220/http://www.ubcfumetti.com/enciclopedia/?16379. Erişim tarihi: 20 Haziran 2015.
  3. ↑ "Biografia". 5 Şubat 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20160205113049/http://www.comicon.it/MiloManarasite/en/bio/. Erişim tarihi: 6 Haziran 2015.
  4. 1 2 Prandi, Marco; Ferrari, Paolo (2014). Guida Al Fumetto Italiano. Bologna: Odoya. s. 260-262. ISBN 9788862882446.
  5. ↑ "13° Salone Internazionale dei Comics e del Film di Animazione Lucca 13, 1978". 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20160304031213/http://www.immaginecentrostudi.org/saloni/salone13.asp. Erişim tarihi: 6 Haziran 2015.
  6. ↑ "2004 Will Eisner Comic Industry Awards". 28 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20160328115528/http://www.hahnlibrary.net/comics/awards/eisner04.php. Erişim tarihi: 8 Ağustos 2015.
  7. ↑ Verdenelli, Maurizio. "Accademia, Moschini Presidente- A Milo Manara Il Premio Svoboda". http://www.cronachemaceratesi.it/2009/02/20/accademia-moschini-nuovo-presidente-a-milo-manara-il-premio-svoboda/3073/. Erişim tarihi: 24 Haziran 2015.
  8. ↑ Lamola, Giuseppe. "Napoli Comicon 2015: i Premi Micheluzzi". 13 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20151213221554/http://www.lospaziobianco.it/150521-napoli-comicon-2015-premi-micheluzzi. Erişim tarihi: 18 Temmuz 2015.
This article is issued from Vikipedi - version of the 9/28/2016. The text is available under the Creative Commons Attribution/Share Alike but additional terms may apply for the media files.