Oral Diagnoz

Diş hekimliğinin, ağız, diş, dişeti ve çevre dokularının hastalık, anormali, gelişim kusurlaraını inceleyen. Teşhis, ve tedavi kriterlerini araştıran dalıdır. Bu dal hastalıkların kesin tanısı için genel tıpta olduğu gibi değişik laboratuvar metotlarından yararlanır. Diş hekimliği radyolojisi de bu dalın altdalarından biridir. Diş hekimliğinde kullanılan değişik röntgen tipleri vardır.

Bunlar:

  1. Ağız içi (intraoral),
  2. Ağızdışı (extraoral)

olmak üzere iki ana gruba ayrılır.

Oral Diagnoz'da temel bilimsel çalışmalar dört grupta toplanabialar.

  1. semptomların tanımı
  2. sendromların tanımı
  3. tanı metotları
  4. tanıya götürecek laboratuvar-radyolojik-patolojik uygulamaların/yöntemlerin tespiti.

Oral Diagnoz verileri her zaman diş hekimliğiyle sınırlı değidir. Ağız içi semptomların bazısı sistemik-genel yaygın, ciddi hastalıkların habercisi-bellirtisi olabilir. Örneğin dişeti kanaması, dişlerle ilgili bir sendromun belirtisi olabildiği gibi lösemi gibi ciddi hastalıkları da belirtisi(semptomu) olabilir.

Ağız kanserleri genel kanser oranları içinde %5'e varan oranda görülür ve erken teşhis için diş hekiminin iyi bir oral diyagnoz bilgisine gereksinimi vardır.

This article is issued from Vikipedi - version of the 5/1/2016. The text is available under the Creative Commons Attribution/Share Alike but additional terms may apply for the media files.