Osmanzâde Tâib

Osmanzâde Tâib (d. ?, İstanbul - ö. 1724[1]) 18. yüzyılda yaşayan ve gerçek adı Ahmed olan Divan şairi.

Yaşamı ve edebî yönü

Gerçek adı Ahmed olan Osmanzâde Tâib'in doğum tarihi kesin olarak bilinmemekle birlikte, İstanbul'da doğmuştur. Babası Osman Efendi Süleymaniye Vakfı'nın ruznamecisidir.[1] Şair özellikle hicivleri ve kasideleri ile ünlüdür.[1] III. Ahmed'in fermanı ile Reis-i Şairan (Şairlerin Başı) unvanını almıştır.[2] Nâbi'nin etkisinde kalan şair, orta düzeyli Divan şairlerinden sayılır. Divanının yanında diğer önemli eserleri önemli vezirlerin yaşamından bahsedilen Hadikatü'l-Vüzera'sı ve Osmanlı sultanlarının yaşamından bahsedilen Hadikatü'l-Müluk adlı eserleri daha vardır. Şairin diğer eserleri Hulasatu'l-Ahlak ve Kırk Hadis'tir.[2]

Kaynakça

  1. 1 2 3 Nihat Sami Banarlı (1971). "Osmanzâde Tâib". Resimli Türk Edebiyatı Tarihi, II. cilt (Milli Eğitim Bakanlığı Yayınları bas.). s. 749. http://books.google.com.tr/books?id=7JcbAQAAMAAJ&q=osmanzade+taib+do%C4%9Fum&dq=osmanzade+taib+do%C4%9Fum&hl=tr&sa=X&ei=DSy2T9rvLuf74QTvxIHSCQ&ved=0CEAQ6AEwAA.
  2. 1 2 Mine Mengi (2008). "Osmanzâde Tâib". Eski Türk Edebiyatı Tarihi. Ankara: Akçağ Yayınları. s. 235.
This article is issued from Vikipedi - version of the 2/29/2016. The text is available under the Creative Commons Attribution/Share Alike but additional terms may apply for the media files.