Oynak baz çifti

İnosin ve urasil için oynak baz çiftleri

Oynak baz çifti, RNA ikincil yapısını oluşturmakta önemli bir yere sahip olan G-U, I-U, I-A ve I-C baz çiftlerinden biridir. Termodinamik kararlılığı Watson-Crick baz çiftininkine benzerdir. Oynak baz çiftleri genetik kodun doğru çevirisi için esastır. Genetik kod, 20 amino aside karşılık 64 kodon olmasından kaynaklanan uyumsuzlukları üstesinden gelmek için anti-kodonun birinci pozisyonunda değişime uğramış baz çiftler kullanır. Değişime uğramiş bazlardan önemli bir tanesi inosindir, bu baz üç bazla da eşlenebilir: urasil, adenin ve sitozin.

Bir diğer önemli baz çifti de G-U çiftidir, yani urasil hem adenin ile hem de guanin ile eşleşebilir.

tRNA oynaklığı

61 aminoasit kodlayıcı kodona kaşılık gelen yaklaşık 40 tRNA molekülünün olduğu ilk keşfedildiğinde bu kolay açıklanamaz bir gözlemdi. 1936'da Francis Crick "oynaklık hipotezi"ni (wobble hypothesis) önererek buna bir açıklama getirdi. Antikodonun 5' ucundaki bazın ("Wobble bazı" veya oynak bazın), uzaysal olarak diğer iki baz kadar kısıtlı olmadığını ve bu sayede standart olmayan baz eşleşmesi yapabileceğini öne sürmüştür.[1] Bu sayede 40 tRNA molekülü 60 kodona karşılık gelebilir.

Bir örnek olarak, ekmek mayasının tRNAPhe'sının antikodonu 5'-GmAA-3' dır, ve bu tRNA hem 5'-UUC-3' hem de 5'-UUU-3' kodonlarını tanıyabilir. Dolayısıyla, Watson-Crick tipi olmayan baz eşlemelerini kodonun 3. pozisyonunda meydana gelmesi mümkündür, yani mRNA'da kodonun 3' nükleotidi ile tRNA antikodonunun 5' nükleotidi arasında.

Kaynakça

  1. ↑ Crick F (1966). "Codon--anticodon pairing: the wobble hypothesis". J Mol Biol 19 (2): 548-55. PMID 5969078. http://profiles.nlm.nih.gov/SC/B/C/B/S/_/scbcbs.pdf.

Dış bağlantılar

This article is issued from Vikipedi - version of the 1/10/2016. The text is available under the Creative Commons Attribution/Share Alike but additional terms may apply for the media files.