Periyodik asit

Periyodik asit
Diğer adlar Paraperiyodik asit İyodik(VII) asit Hidrojen periyodat
Tanımlayıcılar
CAS numarası
PubChem	65185(Ortoperiyodik)
SMILES	OI(=O)(O)(O)(O)O OI(O)(O)(O)(O)=O
InChI	I=1S/H5IO6/c2-1(3,4,5,6)7/h(H5,2,3,4,5,6,7) 1/HIO4/c2-1(3,4)5/h(H,2,3,4,5)
Özellikler
Molekül formülü	H5IO6 (ortoperiyodik) HIO4 (metaperiyodik)
Molar kütle	227.941 g/mol (H5IO6) 190.91 g/mol (HIO4)
Görünüm	Renksiz kristal
Erime noktası	128.5 C[1]
Çözünürlük (su içinde)	Alkollerde ve suda çözünür
Tehlikeler
R-ibareleri	R23, R24, R25, R34, R41
NFPA 704	0 3 0 OX
Belirtilmiş yerler dışında verilmiş olan veriler, standart haldedir. (25 °C, 100 kPa)
Bilgikutusu kaynakları

Periyodik asit iyotun en yüksek oksoasiti. Bütün periodatlar gibi iki form halinde var olur: can exist in two forms: H₅IO₆ formülü ile ortoperiyodik asit ve HIO₄ formüllü metaperiyodik asit.

Periyodik asit Heinrich Gustav Magnus ve C. F. Ammermüller tarafından 1833 tarafından keşfedilmiştir.^[2]

Sentezi

Modern endüstriyel ölçekli üretimi, PbO₂ anotunun üzerinde, iyodik asitin elektrokimyasal oksidasyonunu aşağıdaki standart elektrot potansiyeli ile birlikte içerir:

H₅IO₆ + H⁺ + 2 e⁻ → IO₃− + 3 H₂O      E° = 1.6 V^[3]

Ortoperiyodik asit metaperiyodik asit vermesi için 100 °C'de ısıtılarak dehidre edilebilir.

HIO₄ + 2 H₂O H₅IO₆

Daha ileri seviyede, 150 °C civarında, ısıtma umulan anhidrat diiyot heptaoksitin (I₂O₇) yerine iyot pentaoksiti (I₂O₅) verir. Metaperiyodik asit aynı zamanda çeşitli ortoperiyotadların nitrik asit ile işleminden de elde edilebilir.^[4]

H₅IO₆ → HIO₄ + 2 H₂O

Özellikleri

Ortoperiyodik asit çeşitli Ka değerlerine sahiptir. ^[5][6] Metaperiyodik asitin pKa değeri belirlenememiştir.

H₅IO₆ H₄IO₆− + H⁺,      pK_a = 3.29

H₄IO₆− H₃IO₆2− + H⁺,      pK_a = 8.31

H₃IO₆2− H₂IO₆3− + H⁺,      pK_a = 11.60

İki tür periyodik asitin varlığı iki tür periyodat tuzun oluşacağına da işarettir.

Kaynakça

1. Aylett, founded by A.F. Holleman ; continued by Egon Wiberg ; translated by Mary Eagleson, William Brewer ; revised by Bernhard J. (2001). Inorganic chemistry (1st English ed., [edited] by Nils Wiberg. bas.). San Diego, Calif. : Berlin: Academic Press, W. de Gruyter.. s. 453. ISBN 0123526515. 
2. Ammermüller, F.; Magnus, G. (1833). "Ueber eine neue Verbindung des Jods mit Sauerstoff, die Ueberjodsäure" (German). Annalen der Physik und Chemie 104 (7): 514–525. DOI:10.1002/andp.18331040709. 
3. Parsons, Roger (1959). Handbook of electrochemical constants. Butterworths Scientific Publications Ltd. s. 71. 
4. Riley, edited by Georg Brauer; translated by Scripta Technica, Inc. Translation editor Reed F. (1963). Handbook of preparative inorganic chemistry. Volume 1 (2nd bas.). New York, N.Y.: Academic Press. s. 323–324. ISBN 012126601X. 
5. Aylett, founded by A.F. Holleman; continued by Egon Wiberg; translated by Mary Eagleson, William Brewer; revised by Bernhard J. (2001). Inorganic chemistry (1st English ed., [edited] by Nils Wiberg. bas.). San Diego, Calif. : Berlin: Academic Press, W. de Gruyter.. s. 454. ISBN 0123526515. 
6. Burgot, Jean-Louis. Ionic equilibria in analytical chemistry. New York: Springer. s. 358. ISBN 1441983821.