Phaidon (kitap)

Başlığın diğer anlamları için Phaidon (anlam ayrımı) sayfasına bakınız.

Phaidon, Yunan filozof Platon'un ‘ruhum ölümsüzlüğü’ düşüncesini ele aldığı bir diyalogdur. Adını Elis'li Phaidon'dan alır. “Ruh Üzerine” adıyla da bilinir.

Diyalog, bir tiyatro oyununun sergilenmesi gibi şekillendirilmiştir.^[1] Eserde ölmek üzere olan Sokrates’in ruhun ölümsüzlüğüne yürekten inandığı için mutlu bir adam izlenimi verdiği anlatılır.

Eserin başında Ekhekrates ile Phaidon arasında geçen konuşma yer alır. Phaidon, Sokrates baldıran zehrini içerken bizzat oradadır. Ekhekrates’in sorusu üzerine Sokrates’in ölümünden önceki anlarını anlatır. Sokrates, ölmeden önce yanındakilerle ölüm ve öte dünya üzerine tartışmıştır. Sokrates, ölümün ruhun bedenden kurtulması olarak gördüğünü açıklar. Ölümü bir son olmadığını, ruhun sonsuzluğunu savunur. Öldükten sonra ruhların gittikleri Hades’e ilişkin Mitos’u anlatır. Diyalog, Sokrates’in ölüm anının anlatıldığı bir sahneyle sona erer.^[1]

Eser, 1160 yılında Latince’ye çevrilmiştir.

Ayrıca bakınız

• Sokrates
• Platon

Kaynakça

1. Metin Becermen, Platon’un Ruhun Ölümsüzlüğü Düşüncesini Phaidon Diyaloğunda Temellendirişi, Kaygı, Uludağ Üniversitesi Fen Edebiyat Fakültesi Felsefe Dergisi, Sayı 2 (Özel Sayı:İnsan Hakları), 2003