Philip Glass
Philip Glass | |
---|---|
Genel bilgiler | |
Doğum | 31 Ocak 1937 |
Köken | Baltimore, Maryland, ABD |
Tarzlar | Minimalist müzik, klasik müzik, ambient |
Meslekler | Besteci |
Çalgılar |
Piyano Farsifasa organ |
Etkin yılları | 1956–günümüz |
Plak şirketi | Virgin, CBS Records, Nonesuch/Elektra, Sony Classical/SME Records, Orange Mountain Music |
İlişkili hareketler | Godfrey Reggio, Allen Ginsberg, Ravi Shankar, David Byrne, Dennis Russell Davies, Foday Musa Suso, Laurie Anderson, Linda Ronstadt, Paul Simon, Joan LaBarbara, Arthur Russell, David Bowie, Brian Eno, Roberto Carnevale, Patti Smith, Aphex Twin, Lisa Bielawa, Andrew Shapiro, John Moran, Bryce Dessner, Nico Muhly |
Resmî sitesi | http://www.philipglass.com/ |
Philip Glass (d. 31 Ocak 1937, Baltimore, Maryland), üç kez Akademi Ödülleri'ne aday olmuş Yahudi asıllı ABD'li besteci. 20. yy'ın son döneminin en etkili bestecilerinden biri[1][2][3][4][5] ve genel olarak sanatsal müziği halkla buluşturan bestecilerden biri kabul edilir. (Richard Strauss, Kurt Weill ve Leonard Bernstein'ın başını çektiği diğer isimlerle birlikte)
Glass'ın müziği genellikle minimalist olarak tanımlanır. Besteciyse kendisini bu tanımlamadan uzak tutarak, kendisini "yinelenen yapıların" bestecisi olarak adlandırır.[6] Erken dönem müziği minimalist olarak nitelendirilebilirse de, tarzı son dönem yapıtlarının bir çoğununun bu şekilde etiketlenmesini uygunsuz kılacak kadar gelişmiştir.[7][8]
Glass üretken bir bestecidir: ansambl nitelikte çalışmalar, operalar, sekiz senfoni, sekiz konçerto, film müzikleri ve solo eserler besteledi. Richard Serra, Chuck Close, Doris Lessing, Allen Ginsberg, Errol Morris, Robert Wilson, JoAnne Akalaitis, John Moran, aktörler Bill Treacher ve Peter Dean, Godfrey Reggio, Ravi Shankar, Linda Ronstadt, Paul Simon, David Bowie, şef Dennis Russell Davies ve devamlı işbirliği içinde olduğu elektronik müzik sanatçısı Aphex Twin'in de aralarında olduğu pek çok görsel sanatçı, yazar, müzisyen ve yönetmeni arkadaşları arasında sayar. Son dönem iş birliği içinde olduğu isimler arasında, kendisi gibi New York'lu olan Leonard Cohen ve Woody Allen da bulunur.
Glass kendisini bir "Yahudi-Taoist-Hindu-Toltek-Budist"[9] olarak tanımlar; ayrıca, Uluslararası Tibet Bağımsızlık Hareketi'nin güçlü destekçilerindendir. 1987'de Columbia Üniversitesi profesörü Robert Thurman ve aktör Richard Gere ile birlikte Tibet House'u kurdu.
Dört çocuğu vardır: İlk eşi tiyatro yönetmeni JoAnne Akalaitis'den Zachary (d. 1971) ile Juliet (d. 1968) ve şimdiki eşi Holly Critchlow'dan Marlowe ile Cameron.[10] New York ile Nova Scotia'da yaşar. This American Life adlı radyo şovunun sunucusu olan Ira Glass'ın kuzenidir.[11]
Ödül ve adaylıkları
Akademi Ödülleri
BAFTA Ödülleri
Film Müziği Anthony Asquith Ödülü
- Kazandı: Saatler (2002)
Altın Küre Ödülleri
- Aday: Kundun (1998)
- Kazandı: The Truman Show (1999)
- Aday: Saatler (2003)
Seçilmiş eserleri
- Music with Changing Parts (1973)
- Music in Twelve Parts (1974)
- Einstein on the Beach (|opera, 1976)
- Satyagraha (opera, 1980)
- Glassworks (1982)
- The Photographer (1982)
- Akhnaten (opera, 1983)
- Koyaanisqatsi (film müziği, 1983)
- Yukio Mishima: A Life in Four Chapters (film müziği, 1984)
- The making of the representative for Planet 8 (opera, 1985-88)
- Violin Concerto (1987)
- 1000 Airplanes on the Roof (metin yazarı David Henry Hwang, 1988)
- Powaqqatsi (film müziği, 1988)
- Solo Piano (1989)
- Hydrogen Jukebox (libretto: Allen Ginsberg, 1990)
- Passages Ravi Shankar ile, 1990)
- String Quartet No. 5 (1991)
- Anima Mundi (film müziği, 1992)
- Senfoni No.1 "Low" (1992)
- Orphée (opera, 1993)
- La belle et la bête (opera, 1994)
- Senfoni No.2 (1994)
- Senfoni No.3 (1995)
- Senfoni No.4 "Heroes" (1996)
- Les Enfants terribles (oda operası, 1996) - libretto: Jean Cocteau - prömiyer: 18 Mayıs 1996, Zug, Théâtre Casino
- The marriages between zones three, four, and five (opera, 1997)
- Kundun (film müziği, 1997)
- Monsters of Grace (opera/tiyatro oyunu 1993-1998)
- The Truman Show (film müziği, 1998)
- Senfoni No.5 (1999)
- Tirol Concerto for piano and orchestra (2000)
- Senfoni No.6 "Plutonian Ode" (2001)
- The Hours (film müziği, 2002)
- Naqoyqatsi (film müziği, 2002)
- The Fog of War (film müziği, 2003)
- Going Upriver: The Long War of John Kerry (film müziği, 2004)
- Piano Concerto No.2 "After Lewis and Clark" (2004)
- Senfoni No.7 "Toltec" (2004)
- Senfoni No.8 (2005)
- Notes on a scandal (film müziği, 2006)
- The Illusionist (film müziği, 2006)
- Kepler (opera, 2009)
Kaynaklar
- ↑ Naxos Classical Music Spotlight podcast: Philip Glass Heroes Symphony
- ↑ New York News and Features: The Influentials: Classical and Dance
- ↑ Guardian Unlimited: When less means more
- ↑ Rhapsody Online artist profile of Philip Glass
- ↑ Andante online: A Composer's Century
- ↑ Philip Glass: Biography
- ↑ Is Glass Half Empty?
- ↑ The New York Times "If Grant Had Been Singing at Appomattox" September 23, 2007 by Steve Smith
- ↑ Philip Glass in conversation with Jeff Gordinier, March 2008, http://men.style.com/details/features/full?id=content_6420
- ↑ Philip Glass - Appomattox - Satyagraha - Opera - New York Times
- ↑ Questions for Ira Glass - This American TV Show - National Public Radio - New York Times
Dış bağlantılar
- Resmî site
- IMDb'de Philip Glass
- Allmusic'te Philip Glass
- MusicBrainz'de Philip Glass Diskografisi
- Açık Dizin Projesi'nde Philip Glass
- Glass ve Samuel Beckett üzerine bir web sitesi (İnternet arşivi'nde)