Rehincilik
Rehincilik, teminat olarak rehin bırakılan ev eşyası ya da kişisel eşya karşılığında ödünç para verme işi.
Geçmişi
Çin'de 2-3 bin yıl önce yapıldığı bilinen rahincilik, en eski mesleklerdendir. Batı'da rehincliğin temeli ortaçağın üç ayrı kuruma dayanır: Özel rehinciler, rehin sandıkları ve montes pietatis. Çoğu ülkede tefecilik yasalarıyla faiz yasaklandığından özel rehinciler, genellikle dininden dolayı ya da yasalarla bundan bağışık tutulan kişiler (örn. Yahudiler) arasından çıkıyordu. Ama bu kişilerin bazen aşırıya varan faizler alması, kamu yöneticilerini tüketim borçlanmaları için başka kolaylıklar aramaya yöneltti. 1198'de Bavyera'nın Freising kentinde rehin rehin kabul eden ve makul faiz oranlarıyla ödünç para veren bir belediye bankası kuruldu. Bu tür rehin sandıkları, uygulanan faiz oranlarının bu tür bir işin risklerini karşılamaya yetmemesi nedeniyle pek yaşayamadı. Güç durumdaki kimselere yasal borç veren kurumların gerekliliği zamanla kilise tarafından da kabul edildi. İtalya'daki Fransiskenler 1462'de ilk montes pietatis 'i kurdu. Yoksullara rehin karşılığında faizsiz ödünç para veren bu tür yardım fonlarının mali kaynağını hibe ve menkul vasiyetleri oluşturuyordu. Daha sonraları, fonların tükenmesini önlemek için faiz alma ve el konan rehinleri açık artırmayala satma zorunluluğu doğdu.
18. yüzyılda yoksulların sömürülmesini önlemek için birçok ülkede yeniden rehin sandıkları açıldı. Bu kurumlar, faiz oranlarına sınırlama konması ve kamu fonlarının kullanımında devlet tekelinin doğması nedeniyle 18. yüzyıl sonlarına doğru zayıfladı. Ama rehincilikte sınırsız serbestliğin borçlulara zarar verdiğinin görülmesi üzerine çoğu ülkede yeniden rehin sandığı sistemine dönüldü.
20. yüzyılda özel rehincilerin yer yer varlığını sürdürmesine karşın, Avrupa ülkelerinin büyük bölümünde kimi rehin sandıkları ağırlık kazandı. Buna karşılık Amerika Birleşik Devletleri'nde hiçbir zaman rehin sandığı kurulmadı.
Rehinciliğin önemi 20. yüzyılda giderek azaldı. Toplumsal politikalar geçici gelir darlığından doğan mali sıkıntıların hafifletilmesine yardımcı oldu. Öte yandan rehin sandıklarının işletme giderleri artarken, bankaların verdiği taksitli krediler ve bireysel krediler yaygınlaştı.