SM UB-3
 UB-3, resimde görülen kardeş denizaltıları UB-2 ve UB-16 ile aynı görünüme sahipti. | |
| Tarih | |
|---|---|
 Alman İmparatorluğu| | |
| İsmi: | SM UB-3 |
| Sipariş: | 15 Ekim 1914[1][2] |
| İnşa eden: | Germaniawerft, Kiel[3] |
| Kızağa konulması: | 3 Kasım 1914[4] |
| Denize indirme: | 5 Mart 1915[4] |
| Görevlendirme: | 14 Mart 1915[4] |
| Akıbet: | 23 Mayıs 1915'ten sonra kayboldu[4] |
| Hizmet geçmişi | |
|---|---|
| Üyeliği: | Alman İmparatorluk Donanması
|
| Kumandanlar: |
|
| Operasyonlar: | 1 devriye |
| Genel karakteristik | |
| Sınıf ve tipi: | UB I tipi denizaltı |
| Deplasman: |
127 metrik ton (140 kısa ton) su üstünde[3] 142 metrik ton (157 kısa ton) su altında |
| Uzunluk: | 92 fit 2 inç (28.1 m)[5] |
| Genişlik: | 10 fit 6 inç (3.2 m)[5] |
| Su çekimi: | 9 fit 10 inç (3.0 m)[5] |
| İtme gücü: |
1 × pervane şaftı 1 × Daimler 4 silindirli dizel motor, 60 brake beygir gücü (45 kW)[5] 1 × Siemens-Schuckert elektrik motoru, 120 şaft beygir gücü (89 kW)[5] |
| Hız: |
647 knot (1,198 km/h) su üstünde[3] 551 knot (1,020 km/h) su altında |
| Test derinliği: | 50 metre (160 ft)[5] |
| Kişi kapasitesi: | 14[5] |
| Silah donanımı: |
Pruvada 2 × 45 santimetre (17.7 in) torpido tüpü[5] 2 × torpido 1 × 8 millimetre (0.31 in) makineli tüfek |
| Notlar: | Dalış süresi 33 saniye[5] |
SM UB-3,[Not 1] Alman İmparatorluğu'na ait UB I tipinde bir denizaltıdır.
15 Ekim 1914'te sipariş edilen denizaltı, 3 Kasım günü Kiel'deki Germaniawerft tersanesinde kızağa kondu. İnşası 5 Mart 1915'te tamamlandı ve 14 Mart günü ilk görevi kendisine verildi. UB-3, grubunun ilk sekiz denizaltısıyla aynı özelliklere sahipti. Boyu 28 metreden biraz uzun olup, su yüzeyi ve su altında olmasına göre deplasmanı 127 ile 142 ton arasında değişmekteydi. Pruvasında ikişer adet torpido tüpü ile torpido bulunduran denizaltının güvertesinde de bir adet makineli tüfek yer almaktaydı.
I. Dünya Savaşı'nda Alman İmparatorluk Donanması'na hizmet veren UB-8, 1 Mayıs 1915 günü Pola Filotillası'na katıldı. Mayıs sonlarında İzmir kıyılarına doğru devriye görevi amacıyla yola çıksa da, 23 Mayıs'ten sonra kendisininden bir daha haber alınamadı.
Tasarım ve yapımı
I. Dünya Savaşı'nın başlangıcında Alman kuvvetleri Kuzey Fransa'nın, Kuzey Denizi sahilleri boyunca hızla ilerlemeleri ardından Alman İmparatorluk Donanması elindeki denizaltıların, Flandre açıklarındaki sığ ve dar girintilere uygun olmadığı görülmüştü.[1][2] Bu eksikliği gidermek için Proje 34 olarak tanımlanan bir proje, 1914 yılı Ağustos ayı ortalarında uygulamaya konuldu. Proje, demir yoluyla parçalar halinde operasyon limanına taşınabilecek ve orada kısa sürede monte edilebilecek görece küçük bir seri denizaltı (UB I olarak sınıflandırılmıştı) üretme girişimiydi. Bu tip denizaltıların demir yoluyla taşınabilir olmasının istenmesi, büyüklükleri yönünden sınırlama getiriyordu. Bu sınırlamalara göre üretilen denizaltılar 28 metre boyunda ve 125 ton civarında olmalıydı. Ayrıca iki torpido tüpü gibi bir sınırlama da vardı.[1]
UB-3, grubunun ilk 15 denizaltısıyla birlikte 15 Ekim 1914 tarihinde, Kiel'deki Germaniawerft tersanesinden sipariş edildi ve bu sipariş üzerine 3 Kasım'da kızağa kondu.[1][2] 27,89 metre (92 fit 2 inç) boyunda, 3,20 metre (10 fit 6 inç) genişliğinde ve 3 metre (9 fit 10 inç) yükseklikte inşa edilecekti.[5] Motorlar ise su üstünde hareket için bir Daimler dört silindirli 60 beygir gücünde dizel motor, su altında hareket için ise 120 beygir gücünde bir elektrik motoru şeklindeydi ve her iki motor da tek bir pervane şaftına bağlıydı.[5] Dizel motorun su üstünde sağladığı azami hız 7,45 knot, elektrik motorunun su altında sağladığı azami hız ise 6,24 knottu.[3] Denizaltının menzili ortalama hızlarla su üstünde 1.500, su altında ise bataryaların olanak vereceği menzil 45 deniz miliydi.[5] UB I sınıfı tüm denizaltılarda olduğu gibi UB-3'ün de dalabileceği azamî derinlik 50 metre olup, bu derinliğe 33 saniyede inebilirdi.[5] 450 mm çapında iki torpido taşıyan ve iki torpido tüpü bulunduran UB-3, güvertesinde ise 8 mm'lik bir makineli tüfek bulundurmaktaydı.[5] Mürettebat standardı bir subay ve 13 erdi.[6]
Denize indirilişi ve göreve alınışı
UB I tipindeki denizaltıların büyük çoğunluğu demir yoluyla görev yapacakları limanlara taşındı, orada monte edilip denize indirildi ve test edildi. Her denizaltı, ortalama on beş parça halinde sekiz vagona yükleniyordu. Bu tip denizaltıları demir yoluyla nakletmek, bazı parçaların yolda hasar görmesine de neden olmuştu. UB I'lerin ulaştıkları limandaki montaj işlemleri genellikle iki ya da üç haftayı almaktaydı.[6][7] Monte edilmelerinin ardından denizaltılar, bu limanlarda operasyonlara katıldılar. Ancak UB-3, bu serinin kullanılmasının amaçlandığı denizler dışında görevlendirilmiş bir modeldi. Sayıca az denizaltıya sahip olan Avusturya-Macaristan Donanması'nı bu yönden desteklemek için Almanya, aralarında UB-3'ün de bulunduğu bazı UB I tipi denizaltıları demir yoluyla Pola Limanı'na gönderdi.[8][9] 1 Mayıs günü Pola Filotillası'na katılan UB-3, Üsteğmen Siegfried Schmidt'in komutası altındaydı.[4]
Mayıs sonlarına doğru Adriyatik Denizi'ne inen UB-3, Pola Filotillası'ndaki denizaltıların çoğunun organize edildiği Cattaro'ya hareket etti.[7][9] İlk devriye görevinde,[4] İzmir'deki Osmanlı deniz unsurlarına destek olamak için gerekli mühimmatla yüklendi.[7][10] Sınırlı menzili nedeniyle Avusturya-Macaristan Donanması'nda görevli bir muhrip tarafından çekilerek Otranto Boğazı'ndan geçti ve Korfu açıklarında muhripten ayrılarak kendi başına seyir yapmaya başladı. UB-3'ün planlanmış rotası; İyonya Adaları'nın güneyinden geçip, Mora Yarımadası'nı dolaşıp, Kiklad Adaları'nın ilerisindeki Sakız Adası'nın kuzeyi ve Karaburun arasından İzmir Körfezi'ne varmak şeklindeydi. Plana göre denizaltı, kalan yarım depo yakıtıyla birlikte 28 veya 29 günü İzmir'e ulaşacaktı. Ancak son olarak 23 Mayıs günü, İzmir'in 80 deniz mili (150 km) kadar açığında UB-3'ten bir telsiz sinyali alan Almanlar, mesajı anlamamışlar, daha sonraları ise kendisinden başka bir sinyal alamamışlardı.[7] Bu kaybın ardından UB-3, I. Dünya Savaşı sırasında UB I grubu denizaltılar arasında kaybedilen ilk araç oldu.[11]
Daha sonraları Almanlar tarafından yapılan bir çalışmada, UB-3'ün rotasında herhangi bir mayın tarlası olmadığı ve bölgedeki denizaltılara herhangi bir karşı saldırı olmadığı, bu bağlamda denizaltının belirlenemeyen teknik bir arıza sebebiyle batmış olabileceği belirtildi.[7]
Notlar
Kaynakça
- Tarrant, V. E. (1989). The U-Boat Offensive: 1914–1945. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 978-0-87021-764-7. OCLC 20338385.
- Gardiner, Robert, ed. (1985). Conway's All the World's Fighting Ships, 1906–1921. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 978-0-87021-907-8. OCLC 12119866.
- Gibson, R. H.; Maurice Prendergast (2003) [1931]. The German Submarine War, 1914–1918. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 9781591143147. OCLC 52924732.
- Karau, Mark D. (2003). Wielding the Dagger: the MarineKorps Flandern and the German War Effort, 1914–1918. Westport, Connecticut: Praeger. ISBN 978-0-313-32475-8. OCLC 51204317.
- Halpern, Paul G. (1994). A Naval History of World War I. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 978-0-87021-266-6. OCLC 28411665.
- 1 2 3 4 Miller, Sh.: 46–47.
- 1 2 3 Karau, Sh.: 48.
- 1 2 3 4 Tarrant, sf. 172.
- 1 2 3 4 5 6 7 8 Helgason, Guðmundur. "WWI U-boats: UB-3". Uboat.net. 28 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20160128063100/http://uboat.net/wwi/boats/index.html?boat=UB+3. Erişim tarihi: 23 Mart 2013.
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 Gardiner, sf. 180.
- 1 2 Karau, Sh.: 49.
- 1 2 3 4 5 Messimer, sf. 126-27.
- ↑ Tucker, Spencer (2005). Word War I. 1. cilt. ABC-CLIO. s. 1128. ISBN 9781851094202. http://books.google.com.tr/books?id=2YqjfHLyyj8C&pg=PA1128&dq=ub+14+submarine&hl=tr&sa=X&ei=1OtNUfXYB63G7AbF-IGIBg&ved=0CFgQ6AEwBw#v=onepage&q=ub%2014%20submarine&f=false.
- 1 2 Halpern sf. 384
- ↑ Gibson ve Prendergast, sf. 71.
- ↑ Tarrant, sf. 24
| ||||||||||||||
.svg.png){kind=small}