Saat Süperkümesi
Saat Süperkümesi (ayrıca Saat-Ağcık Süperkümesi olarak da bilinir) yaklaşık 550 milyon ışık yılı uzaklıkta, kütlesi 1017 Güneş kütlesi olan kocaman bir süperküme. Shapley Süperkümesi kadar yoğun değildir, ancak yaklaşık yarım milyar ışık yıllık bir alana saçılmış, kendisini bilinen en büyük süperküme yapan çok miktarda zengin gökada kümesine sahiptir. Burası, Harlow Shapley'in gökada fazlalığı olduğunu ilan ettiği bir diğer gökyüzü bölgesidir. Göğün bu kısmı üzerinde yapılan araştırmalar, 600 milyon ışık yılı uzaklıkta bulunan ve Saat süperkümesi'nin önünde duran daha küçük bir süperkümenin varlığını da ortaya çıkarmıştır. Saat süperkümesi, bazen gökbilim dergilerinde "Saat-Ağcık süperkümesi" olarak yer alır.
Sağdaki harita, gökyüzünün bu bölgesindeki 17 kadirden daha parlak[1] her gökadayı göstermektedir. Süperkümedeki tüm büyük gökada kümeleri işaretlenmiştir. Bu süperkümenin en yakın bölümü (çoğunlukla haritanın en altındaki kümeler) 700 milyon ışık yılı uzaklıktadır, fakat uzak uçtakiler (çoğunlukla haritanın en üstündeki kümeler) bizden 1,2 milyar ışık yılı uzaklıktadır. Bir milyar ışık yılı içerisinde, bunun kadar büyük bir başka süperküme yoktur.
Saat süperkümesi içerisinde yaklaşık 40 küme vardır ki bu sayı diğer süperkümelerdeki miktardan çok daha büyüktür. Abell Kataloğu'nda, gökyüzünün bu bölgesinde gösterilmiş ama kırmızıya kayma oranı belirtilmemiş ve bu nedenle de uzaklığı bilinmeyen başka birçok küme mevcuttur. Bu kümelerden bazıları da büyük bir ihtimalle Saat süperkümesi'ne dahildir. Güney yarıkürenin en büyük kümesi Abell 3266'da bu süperküme içerisindedir.
Bilimsel araştırmalar
1899 yılında Edward Pickering, Harvard Gözlemevi'ndeki gökbilimcilerinden birinin[not 1] Saat Takımyıldızı içerisinde çok soluk bir "bulutsu grubu" fark ettiğini rapor etti[2]. Onlar hiçbir zaman öğrenemese de, bu Saat Süperkümesi'nin ilk gözlemiydi.
Saat Süperkümesi'ni fark eden bir sonraki kişi Harlow Shapley oldu. Shapley 1935 yılında "Saat ve Çevresinde Yer Alan 7889 Dış Gökada Kataloğu"nu yayımladı[3]. Kendisi bazı verimli gökada kümelerini fark etti ve "bu bölgedeki gökada grupları, yalnızca büyük bir gökadalar bulutu içerisindeki toplanmalardır" diye yazdı. Shapley bölgenin bu haritanın da dahil olduğu bazı haritalarını yayımladı[4]. Haritadaki üç büyük küme Abell 3128, Abell 3158 ve Abell 3164 kümelerine karşılık gelir.
Harlow Shapley'den sonra bu süperkümeyi incelemeye yönelik ilk girişim J.Lucey, R.Dickens, R.Mirchell ve J.Dawe tarafından 1983 yılında geldi. Ekip, "Saat-Ağcık Gökada Üstkümeleri" adlı bir bildiri yayımladı[5]. Üstkümenin küçük bir parçasını araştırdılar[6] ve 550 milyon ışık yılı uzaklıkta küçük bir süperküme, 800 milyon ışık yılı uzaklıkta da daha büyük bir süperküme olmak üzere bölgede iki süperküme olduğunu gösteren basit bir harita yayımladılar[7]. 1984 yılında G.Chincarini, M.Tarenghi, H.Sol, P.Crane, I.Manousoyannaki ve J.Materne de bu süperkümeyi incelediler[8]. Araştırmaları çok duyarlı değildi ve sadece daha küçük, daha yakındaki bir süperkümeyi ortaya çıkardı[9].
Saat Süperkümesi, dikkate değer bir süperkümedir. Süperküme, bilinen en büyük ve verimli süperkümelerden biridir. Bununla birlikte, 1984'den beri tamamen göz ardı edilmiştir. Çoğu gökbilimci, Saat Süperkümesi'ni duymamıştır ve duyanların çoğu da süperkümenin ne kadar büyük olduğundan habersiz görünmektedir. Birkaç gökbilimci büyüklüğünün farkındadır, ancak hiç kimse onu detaylı olarak incelememiştir.[10]
Ayrıca bakınız
- Süperküme
- Saat kümesi
- Gökadalar dizini
- Yakın yıldızlar dizini
Notlar
- ↑ De Lisle Stewart
Kaynaklar
- ↑ HyperLeda
- ↑ Edward Pickering raporu
- ↑ A Catalogue of 7889 External Galaxies in Horologium and Surrounding Regions
- ↑ Shapley haritası
- ↑ Horologium-Reticulum Supercluster Of Galaxies
- ↑ Lucey, Dickens, Mirchell ve Dawe araştırması
- ↑ Lucey, Dickens, Mirchell ve Dawe haritası
- ↑ Chincarini, Tarenghi, Sol, Crane, Manousoyannaki ve Materne incelemesi
- ↑ Chincarini, Tarenghi, Sol, Crane, Manousoyannaki ve Materne haritası
- ↑ Horologium Supercluster Atlas of the Universe çeviri: Murat Tunçay, Tahir Şişman