Segestria florentina
 | ||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||||||||||||
| Bilimsel sınıflandırma | ||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||
| | ||||||||||||||||||||||
| Segestria florentina (Rossi, 1790) | ||||||||||||||||||||||
 | ||||||||||||||||||||||
| Sinonimler | ||||||||||||||||||||||
|
Aranea subterranea | ||||||||||||||||||||||
| Dış bağlantılar | ||||||||||||||||||||||
|
Segestria florentina, Segestriidae familyasından bir örümcek türü. Familyanın Avrupa'daki en büyük türüdür.
Morfoloji
Boy dişide 15–60 mm arasında değişir. Prosoma ve abdomen siyah renktedir. Abdomen tüp şeklinde uzunlamasınadır. Altı gözlü örümceklerdendir. Gözler yarım daire şeklinde sıralanmıştır. Keliserler parlak metal yeşili rengindedir. Dört çift olan yürüme bacaklarının ilk üç çifti öne doğru bakmaktadır. Dişiler ve erkekler birbirine benzer. Segestria türlerinde epijinin dış kısmı kitinleşmemiştir ve bu yüzden dişilerin tür teşhisleri karnın renklenme ve desen özelliklerine göre yapılmaktadır.
Tür teşhis karakteri : Prosoma ve abdomen siyah renkte; abdomen tüp şeklinde uzunlamasına; keliserler parlak metal yeşili renginde.[1]
Kafası ve bacakları siyah, arka kısmı ise koyu kahve tonlarındadır.Sırtının ortasında bitişik iki şerite benzeyen belli belirsiz ilerleyen desenler vardır.Eşeyler benzerdir.
Habitat
Eski duvarlarda, harabelerde ve ağaç kabukları içerisinde tüp şeklinde yuvalar yaparlar. Yuvanın giriş deliğinden dışarıya doğru altı veya daha fazla örü ipliği uzanır. Yuvalarda genelde dişi karayılan görülür. Erkekler ise dışarıda başka yaşam alanları ararlar. Çoğunlukla yuvada olmazlar.
Davranış
Ağlarını dar ve çevresi kapalı yerlere kurmayı tercih ederler.Çoğunlukla binalardaki çatlaklara ağ yaparlar. Ama duvardaki deliklerde, tuğlaların içinde, tavan gibi yerlerin kenarlarında ve ağaçlarda da yuvalarına rastlarız.
Yamyamdırlar. Kendi türü dahil bütün örümcekleri midelerine indirebilirler. Avlanmak istedikleri zaman kafaları ve birkaç bacağı ağın biraz dışarısındada, hareketsiz olarak beklerler. Bulunduğu bölgeden geçen kanatlı ya da kanatsız birçok böceği yerler. Topböceklerine tenezzül etmezler. Arıları avlarken, her zaman başlarının sonundan ısırırlar, bundan dolayı iğne, kendisinden uzakta olur.
90-150 civarı yumurtlayabilirler ve yumurtalar tüp-boru gibi olan ağın içine koyulur.
Isırık ve zehir
Karayılan deri ile temas ettiğinde ani hareket yapılmamalı, herhangi bir cisimle yavaş ve kibarca alınmalıdır. Ani hareket sonucunda acı verici bir ısırık olabilir (ısırığı dibine kadar batırılmış bir şırınga kadar acı verir) ve acı birkaç saat boyunca şiddetli şekilde sürebilir[2]. Karayılanların zehri, ısırdığı yerde derin yaralar açar ve geçici felçe uğratır. Alerjisi olan kişiler, çocuklar, yaşlılar, kısaca bünyesi zayıf bütün insanlar risk taşır. Zehrinde iki nörotoksin ve bir insektisid bulunur[3].
Yayılımı
Avrupa’dan Gürcistan’a kadar yayılım gösterir.
Türkiye'de[4] Marmara, Ege ve Karadeniz bölgelerinden kayıy vardır..
Kaynakça
- ↑ Zafer Sancak, Doğu Karadeniz Bölgesi örümceklerinin (Araneae) sistematik ve faunistik açıdan incelenmesi, Kırıkkale Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, yüksek lisans tezi, Aralık 2007
- ↑ Bellmann, H. (1997). Kosmos-Atlas Spinnentiere Europas. Kosmos.
- ↑ NHM
- ↑ Abdullah Bayram, Kadir Boğaç Kunt, and Tarık Danışman (2012), The Checklist of the Spiders of Turkey. Version 2012.1. Online at http://www.spidersofturkey.com