Son Sesler
| Son Sesler | |
|---|---|
| Yönetmen | İsmet Arasan |
| Yapımcı | İsmet Arasan |
| Senarist | İsmet Arasan, Cemal Uzunoğlu |
| Türü | Belgesel |
| Renk | Renkli |
| Yapım yılı | 1987 |
| Çıkış tarih(ler)i | 1987 |
| Süre | 26 |
| Ülke | Türkiye |
| Dil | Türkçe, Ubıhça |
Son Sesler İsmet Arasan tarafından 1987 yılında çekilen 26 dakikalık belgesel filmdir.
Konu
Yer: Kafkaslardaki anayurtlarından 1864 yılında Anadolu'ya sürülen Ubıh halkından bir kısmının savruldukları Balıkesir iline bağlı Manyas ilçesinin Hacıosman köyü. Yıl: 1987. Köyün Ubıhça adı, "Lakaşhüe, yani "yürüyen beyaz tavşan!" Ve anadilini konuşabilen son Ubıh Tevfik Esenç'in ürpertici yalnızlığı... Esenç o vakitler 81 yaşında. Bu film; Ubıh halkının trajik kaderini yüreğinde hisseder, onların son seslerini can kulağı ile dinler: "Ansızın hatırlayacağım, son sözlerini tekrarlayacağım... Unutulmasın diye, son sesleri... Çok ölüm gördüm. Uzun bir ömrüm oldu takatim kalmadı. Yüreğim fazla dayanmaz, biliyorum. İçime atsam, olmuyor. Dilime vuruyor. Anadilimde anlatmak istiyorum, unutmayı ve unutulmayı..."[1]
Gösterimleri
Son Sesler filmi birçok devletin ve Unesco dahil uluslar arası kurumun arşivine alınmış, televizyonlarda ve kamusal alanlarda gösterilmiş, birçok festivalde Türkiye'yi temsil etmiş, 10. Cinema du Reel Festivali'ne kabul edilen ilk Türk belgeseli olmuştur. İngilizce ve Fransızca versiyonları bulunmaktadır .
Kazandığı Ödüller
- "Üstün Başarı Ödülü", T.C. Kültür Bakanlığı, 1988
- "Birincilik Ödülü", Türkiye Toplumsal Tarih ve Araştırmalar Vakfı.
Kaynaklar
- ↑ Filmin tanıtım bülteni. 1987.