Sovyet Hava Kuvvetleri

Sovyet Hava Kuvvetleri
Военно-воздушные силы

Etkin 24 Mayıs 1918 - 1 Ocak 1993
Ülke  Sovyetler Birliği
Garnizon/Merkez Moskova
Savaşları Rusya İç Savaşı
II. Dünya Savaşı
Macaristan Devrimi
Çin-Sovyet Sınır Çatışması
Sovyet-Afgan Savaşı
Nişanlar
Kimlik
sembolü

Sovyet Hava Kuvvetleri (Rusça: Военно-воздушные силы / Voenno-Vozdushnye Sily, anlam: Askerî Hava Kuvvetleri) veya VVS, Sovyetler Birliği'nin hava kuvvetlerinden biriydi. Diğeri Sovyet Hava Savunma Kuvvetleri'dir.

Sovyet Silahlı Kuvvetleri
Birimleri
Genelkurmay Başkanlığı
Stratejik Füze Kuvvetleri
Kızıl Ordu · Sovyet Kara Kuvvetleri
Hava Savunma Kuvvetleri
Hava Kuvvetleri
Deniz Kuvvetleri
Sovyet Askeri Rütbeleri
Sovyetler Birliği askerî rütbeleri
Sovyet Askerî Tarihi
Sovyetler Birliği Askeri Tarihi
Tarihi Rusya askerî rütbeleri

İlk yıllar

VVS, İşçilerin ve Köylülerin Hava Filosu olarak, Ana Direktörlük statüsünde, Rus İmparatorluğu hava kuvvetleri'nin devamı olarak 24 Mayıs 1918'de kuruldu.[1] Daha sonra 28 Mart 1924'te SSCB Hava Kuvvetleri Direktörlüğü ve 1 Ocak 1925'te İşçilerin ve Köylülerin Kızıl Ordusu Hava Kuvvetleri ismini aldı. Daha sonra uçak tasarımları yavaş yavaş gelişmeye başladı. İlk zamanlarda organizasyonu, kara kuvvetlerininki gibi, hava ordularından, hava tümenlerinden ve hava alaylarından oluşuyordu.

Sovyet devletinin kuruluşundan sonra etkileyici ve enerjik bir komutan olan General Yakov Alksnis, uçak üretimi ve hava kuvvetlerinin modenizasyonu için büyük çabalar harcadı. Kendisi Stalin'in tecrit politikaları sırasında idam edilmiştir.[2] 1930'lu yılların başında yerli uçak sanayisi önemli bir ilerleme kaydetti ve bu on yılın sonralarına doğru Sovyet Hava Kuvvetleri, I-15 ve I-16 avcı uçakları ile SB-2, SB-2 BIS ve DB-3 bombardıman uçaklarını ortaya çıkardı.

VVS için ilk büyük test, 1936 yılındaki İspanyol İç Savaşı'ydı. Bu savaşta Sovyetlerin ve Almanların son model uçak tasarımları havadan havaya çatışmalarda kullanılıyordu. İlk başta Sovyet Polikarpov I-16'lar diğer bütün Alman Hava Kuvvetleri(Luftwaffe) uçaklarına karşı üstünlük kurarak, kullanıldıkları bölgelerde hava üstünlüğünü elde edilmesinde büyük avantaj sağladırlar. Fakat Sovyetler Birliği'nin yeterli sayıda uçak temin etmek istememesi üzeri bu hava başarıları kısıtlı kullanım nedeniyle çarçur edildi. Daha sonra Milliyetçi İspanya hava kuvvetlerine verilen Alman Messerschmitt Bf 109 uçakları Milliyetçilere bir daha kaybetmedikleri hava üstünlüğünü kurdurttu. İspanya'daki bu yenilgi Stalin'in tecritleriyle aynı zamana dek geliyordu. Bu tecritlerde birçok ordu komutanı idam edilmesinden, hızla gelişen Sovyet Hava Kuvvetleri'nin çatışma kapasitesi de etkilendi. Yeni subaylar uçuş ve komuta deneyimlerinden eksik iken, eski subaylar ise General Alksnis ve diğer subayların başına gelenlerden dolayı inisiyatif sahibi değillerdi. En küçük kararları bile Moskova'ya soran ve pilotları basit ve önceden bilinebilen hava savunma ve saldırı teknikleriyle eğiten bir hale gelmişlerdi.

19 Kasım 1939 günü VVS komutanlığının adı Kızıl Ordu Hava Kuvvetleri Ana Direktörlüğü olarak değiştirildi.

Kış Savaş

1938 yılında Çin-Japon Savaşına "gönüllü" olarak[3] katılıp ölen Sovyet havacıları anısına yapılan mozole (Jiefang Parkı, Hankou, Vuhan, Çin Halk Cumhuriyeti)

İspanya İç Savaşı'nda ve Uzak Doğu'da Japon İmparatorluğu'na karşı yürütülen sınır savaşında bazı pratik savaş deneyimleri elde edildi. Almanya'nın saldırmasından az önce, bir Sovyet Gönüllü Grubu Çin Cumhuriyeti'ne gönderilerek devam eden Çin-Japon Savaşı'nda Japonlara karşı savaşan Çin Hava Kuvvetleri'nin pilotları eğittiler. Fakat bu deneyimler Finlandiya'ya karşı gerçekleştirilen Kış Savaşı'nda pek işe yaramadı. Bu savaşta Sovyet avcı ve bombardıman uçaklarının deneyimsiz pilotları, az sayıdaki Finlandiya Hava Kuvvetleri pilotu tarafından yenilgiye uğratıldı. Daha sonra VVS, İspanya İç Savaşı'ndaki gelişemelerden dolayı Sovyet Hava Savunma birliklerinin kurulduğunu haber aldı. Fakat bu şekildeki saldırı engelleme amaçlı savunma taktikleri Finlerin karşısında pek başarılı olamadı. Finler dal-hemen kalk taktikleri uygulayarak üstün sayıdaki Sovyet rakiplerini düşürmeyi başarıyorlardı. Bu başarısızlıkta 1937-38 yıllarındaki ordu tecritleri şüphesiz önemli bir sebepti. Bunlar, VVS ve komuta kademesinin ihtiyatlı davranmasına ve yeni savaş taktiklerine karşı gerekli önlem alamamasına sebep oldu. Sovyet Hava Kuvvetleri ve Sovyet uçak sanayisi, 1941'deki Alman saldırısından önce fazla deneyim edinemedi.

Barbarossa Harekâtı'ndan altı ay önce 1 Ocak 1941'de Sovyet Kızıl Ordusu Hava Kuvvetleri'nin 363.900 personeli vardı. Bu sayı Sovyetler Birliği'ndeki tüm askeri personel sayısının %8.65'idir.[4]

İkinci Dünya Savaşı

1942 yılında Sovyet savaş uçağının üzerine düşürülen Nazi uçaklarının sayısı kadar yıldız çiziliyor

İkinci Dünya Savaşı patlak verdiğinde Sovyet ordusu, savaşı kazanabilmek için yeterince hazır değildi. Josef Stalin, 1931 yılında Sovyet endüstrisinin Batılı güçlere oranla "50 ya da 100 yıl gerisinde" olduğunu belirtmiştir.[5] Savaşın sonuna doğru Sovyet yıllık uçak üretimi, 3. Alman Reichi'ninkini geçmişti. Sovyet uçak üretimi 1944'te 40.241'e çıktı. Büyük Vatanseverlik Savaşı sırasında 157.261 uçak üretildi ve bunların 125.655'i savaş uçağıydı.[6]

Sovyet yıldızının önceki hali

Almanya ile savaştaki uçak kayıplarının ana sebebi yetersiz askeri taktikler değildi. Bunun ana sebepleri yeterli deneyimleri olmayan pilotlar ve yer destek ekipleriydi. Çoğu uçak, pilotları yanlış yönlendiren emirler yüzünden ve Barbarossa Harekâtı sırasında Alman Ordusu'nun(Wehrmacht) hızlı ilerlemeleri sonucu savunma yapmak zorunda kalan pilotların, kendilerininkinden daha üstün uçak modelleriyle karşılaşmaları sonucu meydana gelmiştir.[7] Barbarossa Harekâtı'nın ilk günlerinden Alman Hava Kuvvetleri (Luftwaffe), 2000'ne yakın Sovyet uçağını imha etmiş ve sadece 35 uçak kaybetmiştir. Bunların 15'ide çatışma dışı kayıplardır.[8]

İkinci Dünya Savaşı sırasında VVS'nin en önemli uçak modelleri kara saldırı uçağı İlyuşin Il-2 ve Yakovlev Yak-1 avcı uçağı olmuştur.[7] Her iki uçakta sınıflarının en çok üretilen uçaklarıdır ve ayrıca Büyük Vatanseverlik Savaşı'nın çoğu zamanında VVS'nin uçak kapasitesinin yarısını oluşturmuşlardır. Eski tasarımlı Messerschmitt Bf 109'ın aksine Yak-1, 1940 yılında tasarlanmıştı ve gelişmiş bir modeldi. Yak-9,1944'de kadar VVS'ye Luftwaffe ile eşitlik şansı sağladı. Ve en son ve en iyi modeli olan Yak-3'ün savaşa sürülmesiyle Luftwaffe pilotları bu uçakla çatışmadan kasten kaçındılar. Sıra numarasına aykırı olarak Yak-9'dan sonra üretilmiştir. VVS'nin diğer önemli uçak modelleri Lavoçkin avcıları, genellikle Lavoçkin La-5, Petlyakov Pe-2 model çift motorlu saldırı bombardıman uçakları ile basit ama kullanışlı ve çok yönlü orta büyüklükte bombardıman uçakları olan Ilyushin Il-4'lerdir.

İkinci Dünya Savaşı'ndaki diğer birçok ordu gibi Sovyet Hava Kuvvetleri'de kadınlara hava eğitimi vererek savaşan hava gruplarına almak için bir programlar başlatmıştır. Savaştan önceki dönemde VVS'deki az sayıdaki kadından biri olan Marina Raskova, Josef Stalin'i bu konuda ikna edetek 3 tane tamamı kadınlardan oluşan hava alayı kurulmasını sağlamıştır. Bunlar; 586. Avcı Hava Alayı, 587. Bombardıman Hava Alayı ve 588. Gece Bombardıman Hava Alayı'dır. 588. Gece Bombardıman Hava Alayı'na Almanlar tarafından Gece Cadıları(Almanca:Nachthexen) adı takılmıştır. Daha sonra savştaki başarılarından dolayı bu iki birlik Muhafız Birlik sınıfına yükseltilerek onurlandırılmışlardır. Bu üç alay dışında, bazı Sovyet kadınları erkek hava gruplarında da görev yapmıştır.[9] Kadın pilotlar, nişancılar, teknik uzmanlar, silah uzmanları ve diğer kadın yer personelinin VVS'deki sayısı 3,000'den fazladır. Kadın pilotlar 24,000'den fazla uçuş yapmıştır. Bütün bu çabalar dünyadaki en başarılı iki kadın avcı uçağı pilotunun ortaya çıkmasını sağlamıştır. Bunlar Yekaterina Budanova ve Lidya Litvyak'tır.

1942'den savaşın sonuna kadar VVS'nin komutanı olan Üst Hava Mareşali Alexander Novikov, yeni içaklar ve silah sistemleri geliştirilmesinde öncülük etmiştir. Savaşında sonuna doğru bilindiği gibi Alman askeri birlikleri ve siviller Berlin'e doğru geri çekilmekteydi. Bu geri çekilme sırasında Sovyetlerin alçaktan uçan uçaklarının saldırısına ve bombalamasına mağruz kalmışlardır. Bu taktikte 1920 model eski Polikarpov Po-2 uçakları da yer almıştır. Fakat Wehrmacht cephe kuvvetleri Kızıl Hava Kuvvetleri'nin kazandığı üstünlüğü geri almayı başarmışlardır. Sadece bir stratejik operasyonda, Jassi–Kişinev Stratejik Saldırısı, 5. ve 17. Hava Ordusu ile Karadeniz Donanma Filosu Havacılığı uçakları, Luftflotte 4 ile Romanya Kraliyet Hava Kuvvetleri karşı 3.3:1 oranında üstünlük sağlamıştır. Bu zafer sayesinde 2. Ukrayna Cephesi ve 3. Ukrayna Cephesindeki kara birlikleri hava saldırısı tehlikesinden korunmuş oldular.[10]

Diğer birçok ülke gibi Sovyetler Birliği'de İkinci Dünya Savaşı sırasında Lend-Lease yardımları sayesinde batılı uçak modellerine sahip olmuştur. Bunlar çoğunlukla P-39 Airacobra, P-63 Kingcobra, Hawker Hurricane, Curtiss P-40 Kittyhawks ve A-20 Havoc adlı modellerden oluşmaktadır. P-39 Sovyetlerin elinde, bütün Birleşik Devletler pilotlarının avladığı sayının toplamından fazla avlama yapmıştır. 1943 yılının başlarında iki hava alayı Supermarine Spitfire model uçaklarla donatılmıştı fakat bunun yanlış bir karar olduğu sonra anlaşıldı. Bu Birleşik Krallık uçakları, Almanların Bf 109 uçaklarına benzemeleri sonucu dost ateşiyle düşürüldüler. Birleşik Devletler'den ve Birleşik Krallık'tan alınan Lend-Lease uçaklarının sayısı toplam Sovyet hava gücünün %12'sini oluşturmaktadır.[11]

Soğuk Savaş

Sovyet Tu-95(altta) ve ABD F-14 Tomcat'tı(üstte)
AA-6 Acrid füzesi taşıyan Sovyet MiG-25'in alt sağdan görünümü
Su-27 Flanker Sovyet avcı uçağı
MiG-31 Sovyet avcı uçağı

Soğuk Savaş sırasında Sovyet Hava Kuvvetleri'nde modernizasyona gidilerek birlikleri modernize edildi, güçlendirildi ve yeni hava taktikleriyle eğitildi. Gücünün zirveye ulaştığı 1980'lerde 10,000 uçağı savaşa sürebilecek güçteydi. 1990'ların başında Sovyetler Birliği sayı ve kalite bakımında süpergüç standartların bir hava kuvvetlerine sahipti[12].

VVS, Soğuk Savaş sırasında 3 ana kola ayrılmıştı(Batı'daki hava kuvvetlerine bağlı komutanlıkların benzerleri):

Hava Savunma Kuvvetleri(Voyska protivovozdushnoy oborony veya Voyska PVO), hava savunması, düşman uçaklarının engellenmesi üzerine odaklanmıştı ve Sovyet askeri organizasyonunda hava kuvvetlerinden ayrıydı. 1 Eylül 1983'te Kore Hava Yolları 007 sayılı uçağını Hava Savunma Kuvvetleri düşürmüştü.

Sovyet Donanması'nın kendine ait ayrı Donanma Havacılığı(Aviatsiya Voenno Morskogo Flota veya "AV-MF") bölümü vardı.

Birlikleri

Sovyetler Birliği'nin son yıllarında, Sovyet Hava Kuvvetleri orduları aşağıdaki gibiydi.

Bütün hava birimleri VVS Komuta Karargahına bağlı durumdaydı.

Uzun Menzil Havacılığı

Grup Kuvvetlerindeki Cephe Havacılığı

Askeri Nakliye Havacılığı

Cephe Havacılığı

PVO Havacılığı (Hava Savunma)

Volga-Ural Askerî Bölgesi'ndeki VVS ve PVO(hava savunma) Havacılığı

Sibirya'daki VVS ve PVO Havacılığı

1980'lerdeki avcı uçağı programları

1980'lerde Sovyetler Birliği, Birleşik Devletler'in İleri Düzey Taktik Avcı Uçağı geliştirme çabalarından haberdar oldu ve kendisi bir diğer dünya süpergücü olarak buna benzer avcı uçakları tasarlamaya başladı.

Bununla ilgili iki adet program başlatıldı. Bunlardan birinin direk olarak Birleşik Devletler'deki İleri Düzey Taktik Avcı Uçağı(bu proje ile Birleşik Devletler, F-22 Raptor ve Northrop YF-23 uçakklar üretmiştir.) planının karşılığı olması düşünülüyordu. Sovyetler Birliği'nin ileriki avcı uçağı Mnogofounksionalni Frontovoi Istrebitel (MFI) (Çokamaçlı Cephe Avcı Uçağı) olarak adlandırıldı ve uzun menzilde kullanılabilecek çokamaçlı ağır bir uçak olarak dizayn edildi.

Amerikan Boeing X-32/F-35 Lightning II'e cevap olarak Sovyetler LFI programını başlattı. Bu proje ile X-32/F-35'e benzer tek motorlu gerçek bir çokamaçlı uçak yapılması planlanıyordu.

Rusya daha sonra LFI projesini LFS dönüştürecekti. LFS projesi kara saldırı kapasitesi ürezinde duruyordu. 1990'larda Rusya Federasyonu Silahlı Kuvvetleri hafif avcı uçağı üretiminin daha önemli olduğuna inanarak LFS projesini iptal etti ve daha düşük bir bütçeye sahip olan MFI projesine devam edildi. En son PAK FA projesi planlandı fakat Su-27 ve MiG-29 ailesine yeni bir avcı uçağı eklenmedi. PAK FA projesi için olan yarışmayı Sukhoi 2002 yılında kazanmıştı.

Sovyetler Birliği'nin Dağılışı

1991'de Sovyetler Birliği'nin dağılmasından sonra Sovyet Hava Kuvvetleri personeli ve uçakları yeni bağımsız olmuş devletler arasında paylaşıldı. Bu paylaşımda en büyük pay personelin %60'ı ve uçakların %40'ına sahip olan Rusya Federasyonu'na aitti. Rusya, bunları yeni Rus Hava Kuvvetleri'ni kurmakta kullandı.

Kuvvet Komutanları

Sovyet Hava Kuvvetleri envanteri(1991 yılına ait)

Sovyet Tu-16'sı
Sovyet MiG-23 MLD uçağı
Sukhoi Su-15
Sukhoi Su-24 yer saldırı uçağı
Sovyet Mil Mi-8T helicopteri
200 stratejik bombardıman uçağı
150 Tupolev Tu-95 Bear
35 Tupolev Tu-160 Blackjack
15 Myasishchev M-4 Bison
550 orta büyüklükte bombardıman uçağı
155 Tupolev Tu-22M Backfire
260 Tupolev Tu-16 Badger
135 Tupolev Tu-22 Blinder
2830 avcı uçağı
610 Sukhoi Su-27 Flanker
790 Mikoyan-Gurevich MiG-29 Fulcrum
450 Mikoyan-Gurevich MiG-31 Foxhound
570 Mikoyan-Gurevich MiG-23 Flogger
260 Sukhoi Su-15 Flagon
105 Mikoyan-Gurevich MiG-25 Foxbat
20 Tupolev Tu-128 Fiddler
20 Yakovlev Yak-28 Firebar
2,705 saldırı uçağı
770 Sukhoi Su-24 Fencer
210 Sukhoi Su-25 Frogfoot
830 Mikoyan-Gurevich MiG-27 Flogger
895 Sukhoi Su-7 Fitter-A ve Sukhoi Su-17 Fitter-C
84 tanker uçağı
34 Ilyushin Il-76 Midas
30 Myasishchev M-4 'Molot' Bison
20 Tupolev Tu-16 Badger
40 Hava radar uçağı
40 Beriev A-50 Mainstay
658 taktik keşif ve elektronik karşı tedbir uçağı
65 Mikoyan-Gurevich MiG-21 Fishbed
195 Mikoyan-Gurevich MiG-25 Foxbat
65 Sukhoi Su-24 Fencer
195 Yakovlev Yak-28 Brewer
260 stratejik keşif ve elektronik karşı tedbir uçağı
115 Tupolev Tu-16 Badger
15 Tupolev Tu-22 Blinder
4 Tupolev Tu-95 Bear
102 Yakovlev Yak-28 Brewer
24 Mikoyan-Gurevich MiG-25 Foxbat

3,050 helikopter

1,500 eğitim helikopteri

615 taşıma uçağı
40 Antonov An-124 'Ruslan' Condor
55 Antonov An-22 'Antey' Cock
210 Antonov An-12 Cub
310 Ilyushin Il-76 Candid
2,935 sivil taşıma uçağı, kolayca dönüştürülebilmesinden dolayı çoğu Aeroflot

Kaynakça

  1. ↑ An earlier Bolshevik aerial headquarters was apparently the All-Russia Collegium for Direction of the Air Forces of the Old Army (translation is uncertain), formed on December 20, 1917. It was initially led by chairman Constantine Akashev. http://www.rkka.ru/handbook/high/guvvs.htm via http://www.onairpower.org/docs/Command_Structure_of_the_Soviet_Air_Forces%2C_1918-1941
  2. ↑ Higham, Robin, and Greenwood, John T., Russian Aviation and Air Power in the Twentieth Century, Routledge Press (1998), ISBN 0-7146-4784-5, 9780714647845, pp. 40–46
  3. ↑ An Wen, "Soviet Contribution: The USSR helps in defeat of Japan", Beijing Review 2005 - 33
  4. ↑ Hardesty, Von (1991). "Where Was Our Air Force?". Red Phoenix: The Rise of Soviet Air Power 1941–1945. Washington, D.C.: Smithsonian Institution. s. 55. ISBN 0874745101.
  5. ↑ "Why did Stalin rise to power?". Socialist Worker Online. 2003-08-01. http://www.socialistworker.org/2003-2/462/462_08_Stalin.shtml. Erişim tarihi: 2007-03-29.
  6. ↑ Hardesty, Von (1991). "Barbarossa to Berlin: A Summing Up". Red Phoenix: The Rise of Soviet Air Power 1941–1945. Washington, D.C.: Smithsonian Institution. s. 225. ISBN 0874745101.
  7. 1 2 Buckley, John (1999). Air Power in the Age of Total War. Indiana University Press. s. 134,143. ISBN 0-253-33557-4.
  8. ↑ Ratley, III, Maj. Lonnie O. (March–April 1983). "A Lesson of History: The Luftwaffe and Barbarossa". Air University Review.
  9. ↑ Hardesty, Von (1991). "At Full Stride". Red Phoenix: The Rise of Soviet Air Power 1941–1945. Washington, D.C.: Smithsonian Institution. s. 193. ISBN 0874745101. "...over the Gulf of Finland on May 5, 1943, when the Luftwaffe downed a Lend-Lease Havoc A-20, the Germans were considerably shocked to discover that the three-member crew included a woman—a gunner."
  10. ↑ Wagner, Ray (ed.), and Leland Fetzer (trans.). The Soviet Air Force in World War II: The Official History. Melbourne: Wren Publishing, 1973, p.301. ISBN 0-85885-194-6.
  11. ↑ Hardesty, Von (1991). "Appendixes". Red Phoenix: The Rise of Soviet Air Power 1941–1945. Washington, D.C.: Smithsonian Institution. s. 253. ISBN 0874745101.
  12. ↑ "Russian Aviation Regiments 1941-". David R. Hames. http://www.samolet.co.uk/rregs.html.

Ayrıca bakınız

Dış bağlantılar

This article is issued from Vikipedi - version of the 12/19/2016. The text is available under the Creative Commons Attribution/Share Alike but additional terms may apply for the media files.