Taçi
Taçi (太刀), katanadan daha uzun ve daha kıvrık bir Japon kılıcıdır. Dayto (uzun kılıç) sınıfındaki katanalar ortalama 70 cm civarında bir uzunluğa sahip iken taçiler ortalama 78 cm uzunluğa sahiptir. Katana kuşanma usulünün tersine, taçi keskin yüzü aşağı bakacak şekilde kemere asılı bir şekilde kuşanılır ve genellikle süvariler tarafından kullanılırdı. Taçinin ortalama uzunluğundan sapmalar ön eklerle tanımlanmıştır. Daha kısaları için Ko-, daha uzunları için ise o- ön eki kullanılmaktadır. Örneğin, vakizaşi boyutuna yakın olan ve şoto sınıfına giren taçilere kodaçi denilirdi. Var olan en uzun taçi (15. yüzyıl odaçi olarak bilinir) 3,7 m toplam uzunluğuna (2,2 m bıçak) sahiptir ancak sadece törenlerde kullanılmak üzere tasarlandığı düşünülmektedir. 1600 yılında birçok eski taçi kesilerek katana haline getirilmiştir. Var olan taçiler o-suriyagi olduğu için orijinal imzalı bir ubu taçiye çok ender rastlanır.
Kullanımı
Taçi esas olarak düşman piyadesini at sırtından etkili bir şekilde kesmek için kullanılırdı. Buna rağmen yerde iken kullanımı zor ve hantal olsa da etkili bir silah olarak yerde de kullanılırdı. Hantal olması sebebiyle uçigatana (katananın öncüsü) geliştirilmiştir.
Katananın selefi olan taçi, feodal Japonya'da buşi sınıfının savaşta kullandığı silahtı. Taçinin dizaynı evrim geçirdikten sonra, bir kılıcın katana mı yoksa taçi mi olduğunu ayırt edebilmek için kuşanma tarzı ve kılıç üzerindeki tertibata bakılırdı. Sengoki ve Edo dönemlerinde yönetim sınıfına dahil olan belirli üst rütbeliler kılıçlarını keskin kısmı üstte kalacak şekilde saya (kın) obiden (kuşak) geçirerek takmak yerine taçi stilinde (keskin ağzı aşağı doğru) kuşanırlardı.