Uğursuz onyıl

Francisco Goya tarafından yapılan Ferdinand VII portresi

Uğursuz onyıl, 1823 yılında Liberal devrim ile iktidara gelen Liberallerin Fransız müdahalesi ile indirilmesiyle kral Ferdinand'ın 1833 yılında ölümü arasındaki dönemi ifade eder.

Fransızların müdahalesinin ardından koltuğunu güçlendiren Ferdinand VII, Liberallere karşı cadı avı başlattı. Bu yüzden krala karşı olanlar bu on yıllık döneme uğursuz onyıl adını verdi. Liberal Parti üyelerinin çoğu, Londra gibi yerlere kaçarak yurtdışına gitti. Kaçmayan veya kaçamayanlar Liberaller ise başkent Madrid'de bulunan La Cebada Meydanı'nda idam edildi. İdam edilenler arasında Liberal devrimini yapan Albay Rafael del Riego'da vardı. O da 7 Kasım 1823 tarihinde idam edildi. Del Riego daha sonra devrimin ana sembolü olarak kabul edilecek ve onun adına yazılan marş olan Himno del Riego Birinci ve İkinci cumhuriyetlerde milli marş olacaktı.

Francisco Tadeo Calomarde Adalet Bakanı olarak seçildi. Calomarde, üniversiteleri sıkı kontrol aldı. Basına ağır bir sansür uygulandı.

Ferdinand VII, ordu içerisindeki devrimci ruhun gelişmesinin zararlarını görmüştü. Ülkeye Fransızları çağırmak zorunda kalmasına neden olmuştu. Bu durumun birdaha yaşanmaması için Ferdinand VII, Voluntarios Realistas'i (Kralcı Gönüllüleri) kurdu. 1823 yılında kurulan bu milis 1826 yılına gelince 486 piyade taburu, 20 topçu, 52 süvari dahil olmak üzere 200.000 gönüllüye ulaşmıştı.

Ferdinand'ın politikaları muhafazakar parti de hoşnutsuzluklara neden oldu. Bunun sonucunda kendisinin bizzat kurduğu kralcı gönüllüler ayaklandı. 1927 yılında başta Katalonya olmak üzere  Valencia, Aragon, Bask ve Endülüs'te Agraviados savaşları başlamıştı. 30.000 ultra mutlakıyetçi Katalonya ve kuzey bölgelerinde bulunan bazı bölgelerde kontrollü ele geçirerek özerk bir yönetim kurdu.  Ferdinand ise isyancılara bir af söz vererek olayı kansız bir şekilde halletmek istedi. Ancak teslim olmadılar. İsyan sonucunda isyan liderlerinin bir kısmı idam edildi. Diğer kısmı ise Fransa'ya kaçtı.

Daha sonraki yıllarda, Ferdinand ağır hastalık geçirdi, ve devleti yönetme yeteneğini kaybetti. Bu durumda ise devleti genç karısı Maria Christina naip oldu. Maria Christina ise liberal muhalefetten destek aramaya karar verdi.

Diğer yandan kralın kardeşi olan Don Carlos, mutlakiyetçiydi ve tahta hakkı olduğunu iddia ediyordu. Ancak onun yerine II İsabella kraliçe oldu. Bu durumda Çarlist Savaşlarına neden olcak.