Veijo Meri
Veijo Meri (d. 31 Aralık 1928, Viborg, Finlandiya, [bugün Rusya]), 1960 kuşağından Fin şair, romancı ve oyun yazarı.
Yapıtlarında ince duyarlığını ve dünyanın saçmalığına olan inancını, güldürücü ve grotesk sahnelerle anlatır. Romanları ve oyunlarının çoğunda savaşı ve çocukların dünyasını konu alır. Ama önceki Fin yazarların tersine kahramanlık temasını işlemez, askerleri çelişkili ve komik bir dünyada betimler.
Manillaköysi (1957; Manilla İpi) başkişisi, savaştan kaçarken yanına bir urgan alır; kendisine hiç gerekli olmayan bu urgan için ölümü bile göze alacaktır. Eve dönüş öyküsü de tuhaf savaş öyküleriyle iç içe anlatılır. Vuoden 1918 tapahtumat (1960; 1918 Olayları) Finlandiya İç Savaşı'nı (1918) bir dizi karmaşık ve bağlantısız olaylar dizisi olarak betimler. Everstin autonkuljettaja (1966; Albayın Şoförü) adlı kitabının konusu da aynı ölçüde tuhaftır. Bir şoför, albayın bir yerlerde unuttuğu önemsiz bir evrak çantasını bulup getirmek için, Finlandiya'nın yarıdan çoğunu kaplayan savaş alanlarını savaş alanlarını dolaşır. Peiliin piirretty nainen (1963; Aynadaki Kadın) ve Suku (1968) adlı yapıtlarında da çağdaş psikolojik ilişkileri rahat ve zarif bir üslupla işlemiştir.[1]
Meri'nin en tanınmış oyunu Sotamies Jokisen vihkiloma (1956; Asker Jokisen'in Evlilik İzni) 1940'ların savaş ortamında geçer. Otobiyografisi Kersantin poika 1971'de yayımlanmış ve bu eserle, 1973'te İskandinav Kurulu Edebiyat Ödülünü kazanmıştır. 1990 yılında Helsinki Üniversitesi tarafından kendisine fahri doktora verildi.