Yako

Ukiyo-e ressamı Takehara Şunsen'in "Ehon Hyakumonogatari"de resmettiği "野狐" (nogitsune). Bu makalede bahsi geçen Yako.[1]。

Yako （Japonca: 野狐, lit. "vahşi tilki"）, Kyūşū Bölgesi'nde bulunduğu söylenen ve insanlara musallat olan bir tilki cini, veya ruhudur. Bu cin tarafından çarpılmaya "yakotsuki" (野狐憑き) denmektedir.

Yakonun görünüşü halk hikayelerinde aşağı yukarı aynıdır. Gerçek tilkilerden farklı olarak, renginin siyah olduğu da beyaz olduğu da, fareden büyükçe, veya kediden ufakça olduğu da[2] söylenir. Yakoların gözle görülemediği de söylenmektedir[3]. Nagasaki'deki Hirado şehri civarında, yakoların hep sürüler halinde dolaştıkları düşüncesinden "bin tilki ile dolaşmak" diye bir deyim üremiştir[2].

Kuzey Kyūşu'da bulunan Nagasaki ve Saga gibi eyaletlerde yako tarafından çarpılanların hastalık semptomları gösterdikleri söylenir[4]. İkinoşima adasında "yakoo" da denip gelinciğe benzetilen bu cinler birinin koltuk altına saklanırlarsa o insana musallat oldukları düşünülür. İnsanlar, vücutlarındaki çiçek bozuklarını ve yanık izlerini bir yakooya yalatırlarsa öleceklerine inandıklarından, çiçek hastalığı geçirdiklerinde bir cibinliğin altına girerler ve iki şekilde cinleri uzak tutmaya çalışırlardı: Ya çevrelerine asagara ağacının küllerini serperler, ya da cibinliğin içine bıçaklar yerleştirip yakoların giriş yollarını tıkarlardı[2][3].

Güney Kyūşu'da yakoların bir haneye yerleşip, soy boyunca aktarıldığından bahsedilir. Düşünülene göre, bu sülaleler yakoya yeterli gelmezlerse, yako bu sefer hanenin at ve sığırlarına musallat olurdu[2]. Bu "yako sahibi" hanelerin, cinleri kışkırtıp sevmedikleri insanlara musallat ettiklerinden bahsedilmektedir. Kagoşima Bölgesi'ndeki Kiire kentinde, böyle durumlarda yakonun insanı yatalak, ve neredeyse hareket edemez bir hale getirdiği söylenirdi[2].

Ayrıca bakınız

Kaynakça

  1. ↑ Tada Katsumi, ed. (1997). Takehara Şunsen Ehon Hyakumonogatari Tōsanjin Yawa. Kokusho Kankōkai. s. 158. ISBN 978-4-336-03948-4.
  2. 1 2 3 4 5 Işizuka Takatoşi (1972) [1959]. Nihon no Tsukimono Zokuşin ha Ima mo Ikiteiru (yeniden basım bas.). Miraişa. s. 62-66.
  3. 1 2 Ōtō Tokihiko他 (1956). Minzokugaku Kenkyūşo. ed. Sōgō Nihon Minzoku Goi. 4. Cilt. Yanagida KunioEditör. Heibonşa. s. 1619-1620.
  4. ↑ Miyamoto Kesaoother (1980). Sakurai Tokutarō. ed. Minkanşinkō Jiten (Halk Dini Sözlüğü). Tōkyōdō Şuppan. s. 294. ISBN 978-4-490-10137-9.
This article is issued from Vikipedi - version of the 10/9/2016. The text is available under the Creative Commons Attribution/Share Alike but additional terms may apply for the media files.