Yer çekimi yokluğu

Vikipedi'nin kalite standartlarına ulaşabilmesi için, bu maddenin veya bir bölümünün temizlenmesi gerekmektedir.
Görüşlerinizi lütfen tartışma sayfasında belirtiniz.
Bu madde Haziran 2015 tarihinden beri etiketli olarak durmaktadır.

Anti yerçekimi yer çekiminin etkisinden yoksun bir alan veya obje yaratma düşüncesidir. Bu, serbest düşme veya yörünge olduğu gibi yerçekimi altında ağırlığın azalması ya da yerçekimi gücünü elektromanyetizma veya aerodinamik kaldırma gibi birtakım başka güçlerle dengeleme anlamına gelmez. Anti yerçekimi bilim kurguda yinelenen bir kavramdır, özellikle de uzay aracı sevki bağalamında. Buna H.G. Wells’deki yerçekimini bloklayan cisim “Cavorite” örnek olarak verilebilir aydaki ilk adam.Newton’un evrensel çekim yasasına göre yerçekimi, bilinmeyen birtakım yollarla iletilen bir dış kuvetti. 20. yüzyılda Newton’un kuramının yerini genel izafiyet teorisi aldı. İzafiyet teorisine göre yerçekimi, bir güç değil; uzay zamanı geometrisinin sonucudur. İzafiyet teorisine göre, özellikle sağlanmış bazı koşullar haricinde anti yerçekimi imkansızdır.[1] Quantum fizikçileri çekim kuvvetlerinin varlığını kabul ederler. kuvvetler, gücü ileten bir takım kütlesiz temel parçacıklardır ve bunları yaratma ya da yok etmenin mümkün olup olmadığı belirsizdir."Anti yerçekimi" halk arasında, aslında farklı şekillerde çalışmalarına rağmen yerçekimini tersine çeviriyormuş gibi görünen cihazlarla ilişkili olarak kullanılır. Elektromanyetik alanları kullanarak havada uçan kaldıraçlar gibi.

Farazi çözümler

Yerçekimi kalkanları

Şablon:Asıl makale: Yerçekimi kalkanı 1948 yılında başarılı iş adamı Roger Babson"crankish" (Bobson Koleji’nin kurucusu) yerçekiminin etkisini azaltmanın yolları üzerinde çalışmak için Yerçekimi Araştırma Kurumu’nu kurdu.[2] Çabaları başlangıçta biraz "garip idi. Fakat dondurulmuş gıda ürünleri ile bilinen Clarence Birdseye ve helikopterin mucidi olan Igor Sikorsky gibi kişileri çeken konferanslar düzenlediler. Zamanla bu kuruluşun amacı, yerçekimini kontrol etmekten uzaklaştı, onu daha iyi anlamaya yöneldi. Vakıf 1967’de Babson’un ölümünden sonra neredeyse yok oldu. Ancak, hala 5000 dolara kadar ödül verilen makale yarışmasını yapmaya devam etmektedir.

2013 yılı itibariyle Wellesley, Massachusetts’in dışından, vakfın asıl yöneticisinin oğlu olan George Rideout tarafından yönetilmektedir. Winners include California astrophysicist George F. Smoot, Kazananlar arasında daha sonra 2006 Nobel Fizik ödülünü kazanan , California’lı astrofizikçi George F. Smoot da bulunmaktadır.

1950’lerdeki genel izafiyet araştırması

Şablon:Ana metin Genel izafiyet 1910 lu yıllarda ileri sürüldü ancak teorinin gelişimi, yeterli matematiksel araç bulunmadığından, büyük ölçüde yavaşladı. Anti yerçekimi her ne kadar genel izafiyet teorisi altında sunulsa da, anti yerçekimi türlerinin etkilerine imkan veren potansiyel çözümler üzerinde çalışacak bir dizi deneme yapıldı.

Birleşmiş Milletler Hava Kuvvetleri’nin 1950’li yıllar boyunca ve 1960’larda bir çalışma yaptığı iddia edilmektedir. Eski yarbay Ansel Talbert, 1950’lerde büyük havacılık şirketlerinin çoğunun yer çekimi itme gücü araştırmasına bağladığını iddia eden iki seri gazete makalesi yazdı.[3] Former Lieutenant Colonel Ansel Talbert Bu hikayeler, halkı etkilemek amaçlı basın bültenlerinin çıktığı dönemlere denk gelmesi nedeni ile bunların doğruluğu kesinleşmemiştir.

İleri Çalışma Araştırma Enstitüsünü kuran Glenn L. Martin Şirketinin ciddi çalışmalarının devam etmekte olduğu bilinmektedir.[4][5] Teorik fizikçi Burkhard Heim ile Glenn L. Martin Şirketi’nin aralarında bir kontrat imzaladığı büyük gazeteler tarafından duyurulmuştur. Yerçekimini anlamaya yönelik bir diğer özel sektör girişimi de, Yerçekimi Araştırma Vakfı mütevelli Agnew H. Bahnson tarafından 1956’da Chapel Hill’deki Kuzey Carolina Üniversitesi’nde kurulan Fizik Alanı Enstitüsü’dür.

Anti yerçekimi projeleri için askeri destek 1973 Mansfield Değişikliği ile sonlandırıldı. Bu değişiklikle (kanun), Savunma Bakanlığının yalnızca askeri uygulamalar ile ilgili bilimsel araştırmalar için harcama yapması kararlaştırıldı. Mansfield yasası, özellikle uzun soluklu ve çok fazla yol katedilemeyen projeleri sonlandırmak için geçti.

Genel izafiyet altında yer çekimi, uzaysal geometrinin (lokal kütle enerjisi nedeni ile uzayın normal şeklindeki değişiklik) sonucudur. Bu teori yer çekimine neden olanın, kitlesel objeler nedeni ile deforme olmuş, değişmiş uzay şekli olduğunu savunur. Buna göre, yer çekimi gerçek bir güç olmaktan çok deforme olan uzayın bir özelliğidir. Normalinde denklemler negatif bir geometri (?- terim) oluşturamazlar ancak bunu"negatif ağırlık" kullanarak yapmak mümkündür.

Hem genel izafiyet hem de Newton’un yer çekimi, negatif kütlenin itme eğilimi olan bir çekim alanı oluşturacağını öngörür. Özellikle Bay Hermann Bondi 1957 yılında, eylemsizlik kütlesi ile birleşen negatif çekimsel kütlenin, genel izafiyet kuramının güçlü denklik ilkesine ve Newton’un çizgisel momentum ve enerjinin korunumu yasalarına uyduğunu ileri sürdü.[6]

2013 yılında Cern, antihidrojen içerisindeki enerji düzeylerini incelemek için tasarlanan bir deneyde anti yerçekimi etmenini araştırdı. Anti yerçekimi ölçümü yalnızca ilginç bir küçük deneydi ve sonuçsuz kaldı.[8]

Genel göreceli “ışık hızından daha hızlı uzay motorları”

Genel izafiyet kuramının, ışık hızından daha hızlı olan uzay motorlarını Alcubierre metric gibi ve stabil, aykırı wormholes(uzayla ilgili teknik terim) ları tanımlayan,alan denklemlerinin çözümü vardır. Herhangi bir uzay zamanı geometrisi, gerilim enerji tensörü alanının bazı konfigürasyonları için, alan denklemlerinin çözümü olduğundan, bu kendi başına anlamlı/önemli değildir (bakınız genel izafiyette kesin çözümler. Genel izafiyet, gerilim tensörüne yerleştirilen dış kısıtlar olmadıkça, uzay zamanı geometrisini sınırlamaz. Işık hızından hızlı uzay motoru (Warp-drive) ve aykırı wormhole geometrileri çoğu alanda düzgündür , ancak egzotik cisim alanı gereklidir. Böylelikle bunlar, gerilim enerji tensörü maddenin bilinen formları dahilinde ise, çözelti kapsamına girmezler. Karanlık madde ve karanlık enerji şu anda uzay motorlarına uygulanabilecek kadar anlaşılamamıştır,

İtme Gücü Buluşu Fizik Programı

Yirminci yüzyılın son seneleri boyunca, 1996 yılından 2002 yılına kadar, Nasa İtme Gücü Buluşu Fizik Programı N (BPP) için kaynak ayırdı. Bu program, normal üniversitelerden veya ticari kanallardan fon almayan, uzay itme gücü ile ilgili bir dizi değişik tasarım üzerinde çalıştı. Diametrik çalıştırma adı altında anti yerçekimine benzer kavramlar araştırıldı. BPP programının yaptığı iş,Tau Zero Kurumu olarak Nasa’ya bağlı olmadan, bağımsız olarak devam etmektedir.[9]

Ampirik iddialar ve ticari çabaları

Yer çekimsiz cihazlar oluşturmak şimdiye kadar birçok girişimde bulunulmuş ve bilimsel literatürde yer çekimsiz ortam etkileri ilgili bir dizi rapor yayınlanmıştır. Bütün çalışmalarda yerçekimsiz örnekleri oluşturulamadı.

Jiroskopik Cihazlar

A "kinemassic field" generator from U.S. Patent 3.626.605: ABD Patentli A "kinemassic alanı" jeneratörü: ikincil çekim kuvveti alan oluşturulması için kullanılan yöntem ve cihazlar

Jiroskopyerçekimine karşı kendilerini kaldırmaya görünebilir bükülmüş bir kuvvet üretir. Bu kuvvet Newton modellerine rağmen yanılsama bir kuvvet olarak kabul edilmektedir. Yine de yerçekimi karşıtı çeşitli sayıda cihaz ve patenler üretildiği iddia edildi. Bu cihazların hiçbirinin kontrollü koşullar altında çalıştığı gösterilememiştir ve genellikle sonuç olarak komplo teorilerine konu konu haline gelmişlerdir. Meşhur bir örnek Royal Institution 1974 adresinde, Imperial College, Londra Profesör Eric Laithwaite olmasıdır.[10] [16]

Başka bir örnek olarak 1968 ve 1974 yılları arasında Henry Wallace tarafından alınan bir dizi patentlerde gösterilir. Onun cihazları hızlı dönen pirinç,diskleri ve büyük ölçüde toplam yarım tamsayı nükleer spinli malzemeleri içermektedir. O böyle bir malzemeden yapılmış bir diskin hızla döndürülerek, nükleer spin ile hizalanması, Barnett etkisi gibi manyetik alana benzer bir "gravitomagnetic" alan yaratacağını iddia etti. Bu cihazların hiçbir bağımsız testi veya herkes tarafından görünen bir gösterimi bilinmemektedir.[11][12][13] No independent testing or public demonstration of these devices is known.

1989 yılında, ağırlığın dik dönen jiroskop ekseni boyunca azaldığı raporlanmıştır. Bu iddianın test bir yıl sonra geçersiz sonuçlar vermiştir..[14] 1999 da AIP konferansında daha fazla test yapılması için öneri yapıldı.[15]

Thomas Townsend Brown in gravitatörü

1921 yılında Thomas Townsend Brown halen lisede okurken yüksek voltaj Coolidge tupü buldu. Bu tüp kendi oryantasyonunda kitle bağlılığını değiştirecek gibi görünüyordu. 20'li Brown bu cihazı yüksek voltaj ile birleştirilmiş dielektrik sabitleri (aslında büyük bir kapasitörler) olan malzemeler cihazların içinde geliştirmesine rağmen onu bir "Gravitatör" olarak adlandırdı. Brown gözlemcilere ve onun anti-çekim etkilerini gösteren deneylerini izleyen medyaya iddialarda bulundu. Brown işi üzerinde çalışmaya devam etti takip eden yıllarda uçak şirketleri ve askeriyeye fikirlerini satmak için bir dizi yüksek gerilim cihazı üretti. Biefeld–Brown etkisi ve electrogravitics isimlerini kendi cihazları ile birleştirdi. Brown asimetrik kapasitör cihazları bir vakumda test etti, elde ettiği etkinin havada yüksek voltaj iyon akışı tarafından oluşturulan electrohydrodynamic etkisinden daha aşağıda olmadığını göstermeye çalıştı.
Electrogravitics ufoloji, anti-yerçekimi, serbest enerji , hükümet komplo teorisyenleri ve ilgili web siteleri, kitaplar ve 1960’lı yıllarda teknolojinin güç UFO ve B-2 bombardıman uçağını güçlendirmek için önemli olduğunu iddia eden yayınlar için popüler bir konudur.[16] Vakum da kaldırıcı tarzında çalışan kapasitör cihazların gösterildiği internet üzerinden yayınlanan bazı araştırma ve videolarda bulunmaktadır, cihazlar bu nedenle havada üretilen iyon sürüklenme veya iyon rüzgârından etkilenmektedirler.[16][17]
Brown'ın çalışması ve diğer iddiaların devamı olarak 1990 de ABD Hava Kuvvetler RL Talley tarafından çalışmalar, NASA bilim adamı Jonathan Campbell tarafından 2003 de deneyler ve Martin Tajmar tarafından makale çalışmaları yapılmıştır.[18] and Martin Tajmar in a 2004 paper.[19] Onlar vakum içinde Brown’ının havada yüksek voltaj iyon akışı tarafından oluşturulan earthelectrohydrodynamic etkisinin olduğu herhangi bir itme gücü gözlemlememişlerdi.

Gravitoelectric birleştirme

1992 yılında, Rus araştırmacı Eugene Podkletnov süperiletkenler deneme yaparken hızlı dönen süperiletkenlerin yerçekimi etkisini azalttığını, keşfettiğni iddia etti..[20] Podkletnov deneyini yeniden test eden birçok çalışma sürekli negatif sonuçlara ulaştı.[21][22][23][24]

Huntsville Alabama Üniversitesi 'nden Ning Li ve Douglas Torr , zamana bağlı manyetik alanın süperiletken iyonlarının hareketlerine nasıl etkide olduğunu bir dizi detectablegravitomagnetic ve gravitoelectric alanları oluşturmak için kullanılan bir süperiletken ile ölçmeyi 1991 ve 1993 yılları arasında yayınlanan bildiride teklif etti..[25][26][27]

1999 yılında, Li ve ekibi Popular Mechanics ortaya çıktı ve kendi deyimleriyle "AC Yerçekim" üreten bir prototip çalışma inşa ettiklerini iddia ettiler. Bu prototip için başka herhangi bir kanıt teklif edilmemiştir..[28][29]

Timir Datta ve Douglas Torr ve güney Carolina Üniversitesi'nde "yerçekimi jeneratörü" geliştirilmesi projesine dahil oldular.University of South Carolina.[30] South Carolina Üniversitesi Office of Technology Transfer'inden sızan bir belge ve 1998 yılında Wired muhabiri Charles Platt teyitine göre cihaz istenen herhangi bir yönde bir "kuvvet ışınını" yaratabiliyordu ve üniversite bu cihaz için patent ve lisans almayı planlıyordu. Bu üniversite araştırma projesi ya da "Gravity Jeneratör" cihaz hakkında şimdiye kadar kamuya herhangi bir bilgilendirme yapılmadı.[31]

Göde Ödülü

Göde Bilimsel Vakfının Gravity Araştırma Enstitütüsü "yerçekim-karşıtı" etkileri yeniden üretmek için çok sayıda farklı deneyler üzerinde çalıştı. Bu grup tarafından bugüne kadar karşı-yerçekim etkisini gözlemlemek için geçmiş deneylerin yeniden üretilmesi ile yapılan tüm girişimler başarısız olmuştur. Vakıf tekrarlanabilir karşı-yerçekimi deneyi için bir milyon avro ödül teklif etti.[32]

Karşı-yerçekimi etkilerini taklit eden konvansiyonel etkiler

Manyetik asma• elektromanyetik kuvvetlerin kullanımı ile bir objeye olan yerçekimi etkisini askıya alır. Görsel olarak etkileyici olmalarına rağmen kütle çekim bu tür cihazlarda normal olarak işlevlerini gösterir. Karşı-yerçekimi cihazları olarak kabul edilen çeşitli cihazlar elektromanyetizma ile gerçeklik çalışmalarında olabilir.

• Gelgit kuvveti nesnelerin uzaklaşan büyük kütlelere (örneğin bir gezegen ya da bir yıldız gibi) yakın yollar boyunca hareket etmesine sebep olur. Bu büyük kütleler yerel olarak gözlemlendiğinde itme ya da yıkıcı güçlerin etkilerini üretmektedir. Bu karşı-yerçekimi değildir. Newton mekaniğinde, gelgit kuvveti büyük nesnelerin çekim kuvvetinin farklı yapıların farklı yerlerde olmasının etkisinden oluşmaktadır. Eşdeğer olarak, Einstein yerçekimi teorisinde, gelgit kuvveti daha büyük yapıların etrafında negatif eğimli uzay-zamanda farklı yollar takip ayrılan cisimlerin etkisidir.

• Normal maddeden büyük miktarlarda madde başka bir yerçekimi alanı etkilerini telafi eden bir yerçekimi alanı üretmek için kullanılabilir, tüm yapı alan kaynağı tarafından çekilmesine rağmen. Fizikçi Robert L. Forward yerel bir nötron yıldızı`nınyakınındaki gelgit güçleri telafi etmek için dejenere madde topakları kullanılmasını önerdi.

• Ionocraft bazen “Yükseltici” olarak sayılıp yerçekimini azalttığı kabul edilir, fakat gerçekten onlar hava etrafında itme üretmek için hızlandırılmış “ion” ları kullanırlar. Bu cihazların birisi tarafından üretilmiş itme kendi güç kaynağını kaldırmak için yeterli değildir. Özellikle,elektro hidrodinamik pervanesi nin özel bir türü hareket için Biefeld–Brown etkileri kullanır.

• Arşimet Prensipleri hava ağırlığına eşit 'karşı çekim' etkilerini taklit eden yükselme deneyimini ve süper iletkenlerin yerçekimi etkisi oluşturmadığına ilişkin çelişkileri içerirler. Bir süper-iletken önce oda sıcaklığında tartıldığı zaman havanın belirli bir miktarını çıkarır ve belli (küçük) bir kaldırma kuvveti ile karşılaşır. Aynı süper iletken daha sonra sıvı azot ile soğutulduğunda, ölçülen ağırlığında belirgin bir azalmaya sebep olur. Aynı süper iletken etrafındaki soğuk azot gazı, oda sıcaklığındaki havadan daha yüksek yoğunluğa (yaklaşık% 7) sahip olur. Normal maddeden büyük miktarlarda madde başka bir yerçekimi alanı etkilerini telafi eden bir yerçekimi alanı üretmek için kullanılabilir, tüm yapı alan kaynağı tarafından çekilmesine rağmen. Fizikçi Robert L. Forward yerel bir nötron yıldızı`nınyakınındaki gelgit güçleri telafi etmek için dejenere madde topakları kullanılmasını önerdi.

• Ionocraft bazen “Yükseltici” olarak sayılıp yerçekimini azalttığı kabul edilir, fakat gerçekten onlar hava etrafında itme üretmek için hızlandırılmış “ion” ları kullanırlar. Bu cihazların birisi tarafından üretilmiş itme kendi güç kaynağını kaldırmak için yeterli değildir. Özellikle,elektro hidrodinamik pervanesi nin özel bir türü hareket için Biefeld–Brown etkileri kullanır.

• Arşimet Prensipleri hava ağırlığına eşit 'karşı çekim' etkilerini taklit eden yükselme deneyimini ve süper iletkenlerin yerçekimi etkisi oluşturmadığına ilişkin çelişkileri içerirler. Bir süper-iletken önce oda sıcaklığında tartıldığı zaman havanın belirli bir miktarını çıkarır ve belli (küçük) bir kaldırma kuvveti ile karşılaşır. Aynı süper iletken daha sonra sıvı azot ile soğutulduğunda, ölçülen ağırlığında belirgin bir azalmaya sebep olur. Aynı süper iletken etrafındaki soğuk azot gazı, oda sıcaklığındaki havadan daha yüksek yoğunluğa (yaklaşık% 7) sahip olur. Normal maddeden büyük miktarlarda madde başka bir yerçekimi alanı etkilerini telafi eden bir yerçekimi alanı üretmek için kullanılabilir, tüm yapı alan kaynağı tarafından çekilmesine rağmen. Fizikçi Robert L. Forward yerel bir nötron yıldızı`nınyakınındaki gelgit güçleri telafi etmek için dejenere madde topakları kullanılmasını önerdi.

Kaynaklar

  1. ↑ Peskin, M and Schroeder, D.; An Introduction to Quantum Field Theory (Westview Press, 1995) [ISBN 0-201-50397-2]Polchinski, Joseph (1998)
  2. ↑ Mooallem, J. (October 2007).A curious attraction. Harper's Magazine, 315(1889), pp. 84–91.
  3. ↑ Goldberg, J. M. (1992). US air force support of general relativity: 1956–1972. In, J. Eisenstaedt & A. J. Kox (Ed.), Studies in the History of General Relativity, Volume 3 Boston, Massachusetts: Center for Einstein Studies. ISBN 0-8176-3479-7
  4. ↑ Mallan, L. (1958). Space satellites (How to book 364). Greenwich, CT: Fawcett Publications, pp. 9–10, 137, 139. LCCN 58-001060
  5. ↑ Clarke, A. C. (December 1957). The conquest of gravity, Holiday, 22(6), 62
  6. 1 2 Bondi, H. (July 1957). Bondi’nin kanıtı izafiyet eşitlikleri için serbest çözüm özellikleri getirir. 1988 yılının temmuz ayında Robert L. Forward, AIAA/ASME/SAE/ASEE 24. Ortak İtme Konferansı’nda (belki de konferansın adının İngilizce’si yazılsa daha iyi olacak) Bondi’nin negatif çekimsel kütlesel itme sistemini ileri süren bir rapor sundu. Bondi, çekimsel gücün itme eğilimi olsa dahi negatif bir kütlenin normal durumda -e doğru düşeceğine dikkat çekti (e -den uzağa değil). Negatif kütle (Newton’un F=ma kuralına göre) kuvvetin tersi yönünde hızlanarak karşılanır. Diğer yandan normal kütle negatif maddeden uzağa düşecektir. Bondi, birbirine yakın yerleştirilen, biri pozitif diğeri negatif olan iki özdeş kütlenin, negatif olanının pozitif olanını takip ederek, aralarındaki çizgi doğrultusunda kendi kendine hızlanacaklarını belirtir.[6] Dikkat ederseniz negatif kütle negatif kinetik enerji kazandığı için hızlanan kütlelerin toplam enerjisi sıfır olur. Kendi kendine hızlanma etkisinin, negatif eylemsizlik kütlesi nedeni ile oluştuğuna ve partiküller arasında çekimsel güç olmadan eyletik olarak görülebileceğine dikkat çekilmiştir.[7] Cisimlerin şu ana kadar bilinen bütün formlarını tanımlayan Parçacık fiziğinin standart modeli, negatif kütleye yer vermemektedir. Her ne kadar kozmolojik karanlık maddein, yapısı bilinmeyen Standart Model’in dışındaki parçacıklardan oluşma olasığı olsa da kütlesi bariz şekilde bilinmektedir. Çünkü etrafındaki nesneler üzerinde kütlelerinin pozitif olduğunu gösteren bir çekim etkilerinin olduğu kabul edilir. Diğer yandan, genel izafiyet kuramına göre hem enerjisinin yoğunluğu hem de negatif basıncı çekim etkisine katkıda bulunduğundan dolayı, önerilen kozmolojik karanlık enerji daha karmaşıktır.

    Beşinci Güç

    Genel izafiyet altında yerçekimini yaratan, geometri oluşturmak üzere, uzay zamanı ile birleşen enerjinin herhangi bir formudur. Bu benzer denklemlerin anti madde için geçerli olup olmadığı eskiden beri süregelen bir soru idi. Bu konunun, 1960 yılında CPT simetri sinin gelişimi ile birlikte çözüldüğü varsayıldı. CPT simetrisi, anti maddenin normal madde ile aynı fizik kanunlarını izlediğini ve bu nedenle normal maddeler gibi yerçekimine neden olduğunu (ve tepki gösterdiğini) ve pozitif enerjiye sahip olduğunu ispatlar (bakınız antimaddenin yerçekimi etkileşimi). 20. yüzyılın son çeyreğinin çoğunda, fizik komünitesi bir birleşik alan kuramı, üretme çalışmasında yer aldı. Bu çalışma, dört temel gücü-yerçekimi, elektromanyetizma, güçlü ve zayıf nükleer kuvvetler- açıklayan basit bir fiziksel teori idi. Bilim adamları üç kuantum kuvvetini birleştirmede ilerleme kaydettiler. Fakat yerçekimi her seferinde problem olarak kaldı. Ancak bu, bu tür yeni çalışmaların yapılmasını engellemedi. Bu çalışmalar genellikle, graviton adlı bir parçacığın var olduğunu varsayarak ve tıpkıfotonların elektromanyetizmayı taşıdığı gibi bunların da yerçekimini taşıdığını savunarak, yerçekimini nicemlemeye çalıştı. Bu doğrultudaki basit çalışmaların tümü başarısızlıkla sonuçlandı, ancak bu problemlerin çözümü için daha kompleks örneklerin-çalışmaların doğmasına neden oldu. Bunların her ikisi de,süper simetri ve ,görelilik ilkesine dayanan süper yerçekimi, bir graviphoton tarafından taşınan son derece zayıf bir beşinci gücün varlığına ihtiyaç duyar ve gevşek uçları, kuantum alan teorisinde organize bir şekilde, birleşir. Her iki teoride, karşıt maddenin bu beşinci güçten yerçekimindekine benzer şekilde etkilenmesi, itmenin kütleden uzağa doğru gerçekleşmesi bir yan etki olarak düşünülebilir. 1990’lı yıllarda bu etkiyi ölçmek için çeşitli deneyler yapıldı, ancak hiçbiri olumlu sonuçlanmadı.<ref name=SciAm79>Supergravity and the Unification of the Laws of Physics, by Daniel Z. Freedman and Peter van Nieuwenhuizen, Scientific American, February 1978
  7. ↑
  8. ↑ Jason Palmer, Antigravity gets first test at Cern's Alpha experiment, bbc.co.uk, 30 April 2013
  9. ↑ Tau Zero Foundation
  10. ↑ "Eric LAITHWAITE Gyroscope Levitation". Rex research. rexresearch.com. 19 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20160419130534/http://www.rexresearch.com/laithwat/laithw1.htm. Erişim tarihi: 23 October 2010.
  11. ↑ U.S. Patent 3.626.606
  12. ↑ U.S. Patent 3.626.605
  13. ↑ U.S. Patent 3.823.570
  14. ↑ Nitschke, J. M.; Wilmath, P. A. (1990). "Null result for the weight change of a spinning gyroscope". Physics Review Letters 64 (18): 2115–2116. Bibcode 1989PhRvL..63.2701H. DOI:10.1103/PhysRevLett.63.2701. http://link.aps.org/doi/10.1103/PhysRevLett.64.2115. Erişim tarihi: January 5, 2014.
  15. ↑ Iwanaga, N. (1999). "Reviews of some field propulsion methods from the general relativistic standpoint". AIP Conference Proceedings 458: 1015–1059..
  16. 1 2 Thompson, Clive (August 2003). "The Antigravity Underground". Wired Magazine. http://www.wired.com/wired/archive/11.08/pwr_antigravity.html
  17. ↑ Thomas Valone, Electrogravitics II: Validating Reports on a New Propulsion Methodology, Integrity Research Institute, page 52-58
  18. ↑ Thompson, Clive (August 2003). "The Antigravity Underground". Wired Magazine. http://www.wired.com/wired/archive/11.08/pwr_antigravity.html
  19. ↑ DOI:10.2514/1.9095
    Bu alıntı, sonraki birkaç dakika içinde otomatik olarak tamamlanacaktır. Siz de kuyruğun önüne geçebilir ya da elle açıklayabilirsiniz
  20. ↑ Podkletnov, E; Nieminen, R (December 10, 1992). "A possibility of gravitational force shielding by bulk YBa2Cu3O7−x superconductor". Physica C 203 (3–4): 441–444. Bibcode 1992PhyC..203..441P. DOI:10.1016/0921-4534(92)90055-H. http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/092145349290055H. Erişim tarihi: April 29, 2014.
  21. ↑ N. Li; D. Noever; T. Robertson; R. Koczor ve diğ. (August 1997). "Static Test for a Gravitational Force Coupled to Type II YBCO Superconductors". Physica C 281 (2-3): 260–267. Bibcode 1997PhyC..281..260L. DOI:10.1016/S0921-4534(97)01462-7. http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0921453497014627.
  22. ↑ Woods, C., Cooke, S., Helme, J., and Caldwell, C., "Gravity Modification by High Temperature Superconductors," Joint Propulsion Conference, AIAA 2001–3363, (2001).
  23. ↑ Hathaway, G., Cleveland, B., and Bao, Y., "Gravity Modification Experiment using a Rotating Superconducting Disc and Radio Frequency Fields," Physica C, 385, 488–500, (2003).
  24. ↑ Tajmar, M., and de Matos, C.J., "Gravitomagnetic Field of a Rotating Superconductor and of a Rotating Superfluid," Physica C, 385(4), 551–554, (2003).
  25. ↑ Li, Ning; Torr, DG (September 1, 1992). "Gravitational effects on the magnetic attenuation of superconductors". Physical Review B46: 5489. Bibcode 1992PhRvB..46.5489L. DOI:10.1103/PhysRevB.46.5489. http://journals.aps.org/prb/abstract/10.1103/PhysRevB.46.5489. Erişim tarihi: March 6, 2014.
  26. ↑ Li, Ning; Torr, DG (January 15, 1991). "Effects of a gravitomagnetic field on pure superconductors". Physical Review D43: 457. DOI:10.1103/PhysRevD.43.457. http://journals.aps.org/prd/abstract/10.1103/PhysRevD.43.457. Erişim tarihi: March 6, 2014.
  27. ↑ Li, Ning; Torr, DG (August 1993). "Gravitoelectric-electric coupling via superconductivity". Foundations of Physics Letters 6 (4): 371–383. Bibcode 1993FoPhL...6..371T. DOI:10.1007/BF00665654. http://link.springer.com/article/10.1007%2FBF00665654. Erişim tarihi: March 6, 2014.
  28. ↑ Wilson, Jim (October 1, 2000). "Taming Gravity". Popular Mechanics (HighBeam Reseatch). http://www.highbeam.com/doc/1G1-65730414.html. Erişim tarihi: January 5, 2014.
  29. ↑ Cain, Jeanette. "Gravity Conquered?". light-science.com. 6 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20130706031149/http://www.light-science.com:80/gen2.html. Erişim tarihi: January 5, 2014.
  30. ↑ "Patent and Copyright Committee List of Disclosures Reviewed Between July 1996 and June 1997 - USC ID No. 96140". 2 Mayıs 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20140502013440/http://www.sc.edu/faculty/senate/97/annual/patentlist.html. Erişim tarihi: April 30, 2014.
  31. ↑ Platt, Charles (June 3, 1998). "Breaking the Law of Gravity". Wired. http://www.wired.com/wired/archive/6.03/antigravity_pr.html. Erişim tarihi: May 1, 2014.
  32. ↑ "The Göde award - One Million Euro to overcome gravity". Institute of Gravity Research. 28 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20150428051435/http://www.goede-stiftung.org:80/uk/institute-for-gravity-research/goede-award.html. Erişim tarihi: January 2, 2014.
Bu maddenin tümü ya da bir kısmı İngilizce Vikipedi'de yer alan «Anti-gravity» adlı sayfadan çevrilmiştir. Özgün metnin yazarlarını görmek için ilgili sayfanın geçmişine göz atabilirsiniz.
This article is issued from Vikipedi - version of the 8/7/2016. The text is available under the Creative Commons Attribution/Share Alike but additional terms may apply for the media files.