Zsigmond Móricz
Zsigmond Móricz (d. 29 Haziran 1879, Tiszacsécse, Macaristan, Avusturya-Macaristan İmparatorluğu - ö. 4 Eylül 1942, Budapeşte, Macaristan), yapıtlarında köyleri ve taşra kasabalarını betimleyen gerçekçi Macar yazar.
Gazeteci olarak çalışırken Nyugat (Batı) dergisinde 1908 yılında yayımlanan ilk öyküsü Hét krajcár ile hemen üne kavuştu. Daha sonra bu derginin yayın yönetmenliğini üstlendi. I. Dünya Savaşı boyunca gazeteciliğe devam etti ve 1918 Devrimi ile 1919 Komünü'nü coşkuyla karşılayınca Amiral Miklós Horthy tarafından hapse atıldı.[1]
Roman ve öykülerinin çoğunda, değişik toplumsal sınıflardan gelen kadınlar ile erkekler arasındaki çatışmayı, öfkelerinin tehlikeli tutkulara dönüşmesini ayrıntılarıyla betimledi. Bazı yapıtlarında, neredeyse bir saplantı gibi sürekli olarak toplumun hastalıklı ve talihsiz unsurları üzerinde durdu.
Móricz'in en önemli yapıtlarından ilki Sárarany (1911; Bataktaki Altın) ve A boldog ember (1935; Mutlu Adam), kolektif köy hayatına aykırı düşen bireyci köylü tiplerini betimler. Kivilágos kivirradtig (1926; Sabahın İlk Saatlerine Değin) ve Rokonok'ta (1932; Akrabalar) taşra soylularının çirimesini işler. Móricz'in dünyasındaki evlilik ve aile yaşamı acı çelişkilerle doludur. Çocuklar için yazılmış en iyi Macarca yapıt sayılan Légy jó mindhalálig (1920; Ölene Değin İyi Ol) ile Pillangó (1925; Kelebek) adlı yapıtında saf ve pastoral bir aşk kavramını işler. Móricz'in ayrıca Erdély (1922-35; Erdel) ve 1848 Bağımsızlık Savaşı ile Sándor Rózsa adlı eşkıyanın onuruna yazdığı iki kitap (Rózsa Sándor, 1940-42) gibi görkemli tarihsel romanları vardır. Üslubu eski Macarca ile lehçelerinden öğeler taşır.