Çilecilik

Çilecilik, çoğu zaman manevi hedefleri izleme maksadıyla, dünya zevklerinden yoksun nitelikli bir hayat tarzı seçmeyi ifade eder.

Çileciler uygulamaları için dünyadan çekilir veya kendi toplumlarının bir parçası olarak devam ederler. Ancak sıklıkla tutumlu, maddi varlıklardan ve bedensel zevklerden feragat etmiş vasıfta bir hayat tarzı benimserler. Bununla beraber vakitlerini oruç tutarak, dini yaşama yoğunlaşarak ya da manevi konuları tefekkür ederek geçiriler.^[1]

Tasavvufta çilecilik

Tasavvufta çile, zühd olarak adlandırılır. Çile belirli bir süre zarfı ya da süresiz uygulanmaktadır. Bu süre boyunca elde edilen manevi kazançların günlük hayata yansıtılması hedeflenir. Halk dilinde ise zor bir dönem olarak nitelendirilir.

Kaynak

1. Richard Finn (2009). Asceticism in the Graeco-Roman World. Cambridge University Press. s. 94–97. ISBN 978-1-139-48066-6. http://books.google.com/books?id=0EAgAwAAQBAJ&pg=PA94.