İbnü'l-Esîr
İbnü'l-Esîr, üç erkek kardeşin aile adıdır. Tanınmış İslam tarihçileri ve yazarları olup, günümüz güneydoğu Türkiye'de Cizre[1] (Jazīrat ibn Umar)'de doğmuşlardır.[2].
Ailenin Kökeni
İslam fetihleri sırasında lrak'a yerleşmiş, Arapların büyük bir kabilesi olan Bekir b. Vail kabilesinin[3] Şeybanoğulları[4] kolundan Arap bir aileye mensuptur.[5] Daha sonra 10. yüzyılda Şehrizor'da yaşarken Büveyhilerin baskısıyla Cizre'ye göç etmişlerdir.[5]
Kardeşler
Mecdüddin
Yaşça büyük olan, Mecdüddin ismiyle bilinir (1149 - 1210), Musul amiri hizmetinde ve önemli bir gelenek ve dil araştırıcı ve gözlemcidir. Onun yazdığı gelenek sözlüğü (Kitab an-Ni/zdya) 1893 yılında Kahire'de yayınlanır, ve ayrıca Ferdinand Seybold tarafından (Kitab ul-Murassa) isminde yazılmıştır (Weimar, 1896).
Ziyâeddin
Üç kardeşlerden en küçükleri, olan Ziyâeddin (1163 - 1239), 1191 yılından sonra Selahaddin Eyyubi'ye daha sonra onun al-Malik al-Afdal isminde oğluna hizmet etmiş, ve daha sonra, Mısır, Samsat, Halep, Musul ve Bağdat'da bulunmuştur. O tanınmış ünlü Arap edebiyatını estetik ve biçimsel, üslubunu eleştirmiştir. Onun Kitab al-Matlial adındaki kitabı, Bulaq basımevi tarafından 1865 yılı içinde basılmıştır.
Ali İbnü'l-Esîr
En ünlü erkek kardeşlerden ortancası, Ali İbnü'l-Esîr'dir. 1160 ile 1233[6] yılları arasında yaşamış olan ʿIzz ad-Dīn önemli bir müslüman ortaçağ sonrası tarihçisidir. O en büyük eserini (Arapça:الكامل في التأريخ, al-kāmil fī t-taʾrīḫ) 1230 - 1231 yılları arasında Musul'da yazmıştır.
Ayrıca, İbnü'l-Esîr Sahabe'lerin yaşamı ve onların etkisi hakkında kapsamlı bir biyografiyi (Arapça:أسد الغابة في معرفة الصحابة, Usd al-ġāba fī maʿrifati ṣ-ṣaḥāba) yazdı.