Baal şem
Baal şem, Baalşem ya da Balşem olarak da yazılır (İbranicede "Adın Efendisi"), çoğul Baale Şem ya da Baleşem. Yahudilikte, mucizeler yarattığına ve Tanrı'nın kutsal adlarının gizli bilgisi ile hastaları iyileştirdiğine inanılan kişi.
Benyamin ben Zerah (11. yy), bazı haham ve Kabalacıların (batıni Yahudi mistikleri) baal şem olarak adlandırılmasından çok önce Tanrı'nın gizemli adlarını yapıtlarında kullanan, böylece kutsal adın etkisine duyulan inancı sergileyen birkaç Yahudi şairinden biriydi. 17. ve 18. yüzyıllar boyunca Doğu Avrupa'da baal şem'lerin sayısı arttı. Köy köy dolaşan bu insanların, şifalı otlar ve kocakarı ilaçları kullanarak, İbranicenin YHVH harflerini (Tanrı'nın kutsal adını simgeleyen dört harf) zikrederek hastları iyileştirdikleri söyleniyordu. Baal şem'ler, ayrıca Tanrı'nın adlarının yazılı olduğu muskalar hazırlıyorlardı; özellikle cin kovmakta başarılı olduklarına inanılıyordu. Bu dönemde özellikle Polonya ve Almanya'da, iman yoluyla tedavi yöntemini, kutsal reçeteler ve muskalar yazarak Kabalacılıkla birleştiren baal şem'ler rakipleri olan hekimlerle çoğu kez çatıştılar. Ayrıca ne hahamlar, ne de Haskala akımının yandaşlarınca ciddiye alındılar.
Baal şem'lerin en ünlülerinden biri, Hasidilik adı verilen toplumsal ve dinsel akımın kurucusu İsrael ben Eliezer'di (Baal Şem Tov). Eliezer, çoğu baal şem gibi yalnızca bir büyücü ya da şeytan kovucu değil, mesajıyla geniş ve kalıcı bir kiytleyi peşinden sürükleyebilmiş etkili bir dinsel önderdi.[1]