Charles de Foucauld
Charles Eugène de Foucauld de Pontbriand (d. 15 Eylül 1858, Strasbourg - ö. 1 Aralık 1916, Cezayir), Fransız kâşif ve din adamı.
On dört yaşında inancını yitirdi. Önce parlak ve sefih bir yaşam sürdü. Bu süre içinde, bir ara ordu içinde hizmet gördü. Bu Emame'deki ayaklanmada Cezayirlilere karşı savaştı (1881). Sonra Arapça ve İbranice öğrendi, Fas'ta bir keşif gezisine çıktı ve çok önemli bilimsel araştırmalar yaptı (Haziran 1883-Mayıs 1884). Papaz Huvelin'in etkisiyle yeniden imana kavuştu (1886) ve Trappe Tarikatı'na girdi (1890). Daha sonra bu tarikattan ayrılarak Filistin'e gitti, silik ve yalnız bir yaşam sürdürdü. 1901'de papazlığa yükseltildi ve Güney Cezayir'de Beni Abbas'a gönderildi. 1905'te Büyük Sahra'nın göbeğinde, Hoggar bölgesindeki Tamanrasset'e yerleşti. Burada inceleme ve dualarla geçen içe dönük bir yaşam sürdürdü. Tuaregler kendisine bir dervişe gösterilen saygıyı gösterdiler. Birinci Dünya Savaşı sırasında yağmacı Senüsiler tarafından öldürüldü.
Reconnaissance au Maroc (1888; Fas'ta Keşif Gezileri), adlı yapıtı dışında Foucauld birçok bilimsel belge bıraktı, Dictionnaire touareg-français (1918-20; Tuaregce-Fransızca Sözlük) ve Ecrits spirituels (1923; Dinsel Yazılar) adlı yapıtları yazdı.
Charles de Foucauld'ın ölümünden sonra hayatı, oryantalist Louis Massignon'un teşviki ile Fransız yazar René Bazin tarafından kaleme alındı. Bunu örnek alan "İsa'nın Küçük Kız Kardeşleri" (Petits Frères de Jésus) grubu dünyanın pek çok yerinde teşkilatlandı.[1]