Dolin
Dolin karstlaşma sonucu oluşmuş (lapyaların birleşmesiyle), boyutları bölgenin karstik özelliklerine bağlı olarak değişen, kapalı veya yarı açık çukurluklar. Kalkerli arazilerde erime ve çökme sonucu oluşan tava şeklindeki çukurluklardır.
Kireçtaşlarının kimyasal çözülmesiyle çevresine göre çukurda kalmış alanlardır. Batı ve orta Toroslar'da yaygındır. Hak tarafından koyak, tava, kokurdan olarak isimler verilir. Birkaç metre derinlik, birkaç metre genişliğe sahiptir. Çoğunlukla genişlikleri fazla, derinlikleri daha azdır[1]. En küçük karstik şekil lapyadır, lapyadan büyüğü dolin, dolinlerin birleşmesi/büyümesiyle oluşanlar Uvala adını alır. En büyükleri ise polyedir.
Erime çukurlarından obruk ve dolinin ayrımında çukurun çapı ile derinliği arasındaki oran kullanılır. Derinlik, çap veya uzun eksenin 1/10'undan büyük ise obruk, daha küçükse dolin kabul edilmektedir[2].
Dolin ile uvala ve poleye gibi daha büyük karstik erime çukurları arasında ayrım için kesin bir sınır yoktur. Genellikle çapı 200 m'den küçük olanlar dolin büyük olanlar uvala veya polye olarak adlandırılmaktadır. Sınıflandırmada bir kriter de karstik depresyonun başka bir karstik çukurluk ile birleşmesidir. Başka karstik çukur ile birleşme varsa Uvala, yoksa Dolin olarak isimlendirilir[2].
Ayrıca bakınız
Kaynakça
- ↑ "Dolin". tck.org.tr. 21 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20150221181523/http://www.tck.org.tr/kaynak/tr/cografya-sozlugu/cografya-sozlugu. Erişim tarihi: 21 Şubat 2015.
- 1 2 SAYHAN, Yrd. Doç. Dr. Sencer. "Kırşehir Dolini'nin genetik ve morfometrik özellikleri ile yöre morfolojisi açısından önemi". Türk Coğrafya Dergisi. http://dergipark.ulakbim.gov.tr/tcd/article/view/1074000320/1074000312. Erişim tarihi: 03 Aralık 2016.