Günah Çıkartıcı Teofanes
Aziz Günah Çıkartıcı Teofanes (ya da Theophanes Confessor) (yaklaşık 758/760 – 12 Mart 817/818), Vakanüvis ve keşiş olmuş bir Bizans asilzadesidir. Katolik Kilisesi ve Ortodoks Kilisesi tarafından 12 Mart yortusu olarak kabül edilir.
Hayatı
Konstantinopolis'te doğmuştur. iconodule (İkonalara saygı duyan) asil ve zengin bir ailedendir. Babası Karadeniz adaları imparatorluk valisi İsaakios'dur, annesi Theodora hakkında bilgi yoktur. Babası İsaakios, Teofanes üç yaşında iken ölmüştür. İmparator V. Konstantin (740-775 arası hükümdar) onu sarayına almış ve eğitimi ile ilgilenmiştir. Teofanes, onun yönetiminde birçok görevde yer almıştır. 12 yaşında evlenmiştir, fakat karısını bakire yaşantısı konusunda teşvik etmiştir. 799 yılında imparatorun ölümünden sonra karı koca ortak kararla tamamen dini hayatı kucakladılar. Karısı, Konstantinopolis yakınında bir adada bulunan kadınlar manastırını seçmiştir. Teofanes ise Marmara Denizi'nin Anadolu tarafında Kizikos (Erdek) yakınlarında bulunan Sigiane isimli bölgedeki Polychronius Manastırı'nı seçti. Daha sonra Calonymus adasında bulunan kendi topraklarında manastır yaptırmıştır.
Altı yıl sonra Sigiane'ye geri dönmüş kurduğu manastırda başrahip olmuştur. İkinci İznik Konsili'ne katılarak ikonaların tekrar kutsandığı kararlara imza atmıştır.
İmparator V. Leo Ermeni (813-820 arası hükümdar) ikonoklazm savaşını yeniden başlattı, onu Konstantinopolis'e çağırıp Konsil'in aldığı kararları telin etmesi için zorladı. Teofanes iki yıl hapishanede kaldı ve sert işkencelere maruz kaldı. 817 yılında Semadirek adasına sürgün edilmesinden sadece onyedi gün sonra öldü.
Vakainameler (kronikler)
Arkadaşı George Syncellus'un acil isteği ile onun vakainamesini, Syncellus tarafından hazırlanan kaynak malzemeler ile, 810 ile 815 yılları arasında, devam ettirmiştir. Syncellus'un bıraktığı yerden 813 yılında İmparator I. Mikhail Rangabe'nin düşürülüşüne kadar olan süreyi kapsamaktadır. Çalışmaları, Teofanes Continuatus tarafından devam ettrilmiştir.
Kaynaklar
- Bu maddenin bazı bölümleri, şu anda kamu malı olan "Encyclopædia Britannica'nın on birinci baskısından" çevrilmiştir.
- C. Krumbacher, Geschichte der byzantinischen Litteratur (1897); Ein Dithyrambus auf Theophanes Confessor (Konstantin Poryprogenitus döneminde bir impratorluk başs sekreteri ("protoasecretis") tarafından Theophanes'e bir övgü eseri ve Eine neue Vita des Theophanes Confessor (anonymous), her ikisi de şu eserin editörü olan aynı yazar tarafından hazırlanmıştır: 'Sitzungsberichte' Royal Bavarian Academy of Sciences (1896, say. 583–625; ve 1897, say. 371–399)
- Gibbon Decline and Fall of the West (ed. Bury), cilt: v. say. 500.
Vakainamelerin (kronikler) Edisyonları:
- Editio princeps, Jacques Goar (Paris, 1655)
- Combefis (Venice, 1729), ekleme notlar ve düzeltmelerle birlikte.
- J. P. Migne, Patrologia Graeca, cviii (Cilt.108, col.55-1009).
- J. Classen in Bonn Corpus Scriptorum Hist. Byzantinae (1839–41)
- C. de Boor (Leipzig, 1883–85), eserin yazma metini üzerinde çok geniş kapsamlı bir bilimsel deneme; çok ayrıntılı bir endeks ve Anastasius Bibliothecarius'un Latince versiyonun bir edisyonu ihtiva etmektedir.
- Jules Pargoire, "Saint Theophane le Chronographe et ses rapports avec saint Theodore Studite," in VizVrem, ix. (St Petersburg, 1902).
Vakainamelerin (kronikler) tercümeleri:
- Феофан Исповедник. Летопись византийца Феофана. Полная версия.(СПб., 1884).
- Чичуров, И. С. Византийские исторические сочинения: "Хронография" Феофана, "Бревиарий" Никифора. Тексты, переводы, коментарии. (М., 1980); http://www.krotov.info/acts/08/3/feofan_00.htm.
- The Chronicle of Theophanes Confessor: Byzantine and Near Eastern History AD 284-813. Çev. Cyril Mango ve Roger Scott (Oxford, 1997).
Devam edisyonları:
- J. P. Migne, Pair. Gr., cix.
- I. Bekker, Bonn Corpus Scriptorum Hist. Byz. (1838).
Dış bağlantılar
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||