Hiç İçin Metinler
|
1999 tarihli Ayrıntı Yayınları baskısı | |
| Yazarı | Samuel Beckett |
|---|---|
| Orijinal ismi | Stories and Texts for Nothing |
| Çevirmen | Uğur Ün |
| Özgün dili | İngilizce |
| Dili | Türkçe |
| Türü | öykü |
| Yayınevi | Ayrıntı Yayınları |
| Anadilinde basım tarihi | 1999 |
| Sayfa sayısı | 149 |
| ISBN | ISBN 978-975-539-240-0 |
Hiç İçin Metinler (İng. Stories and Texts for Nothing), Samuel Beckett tarafından yazılmış öykülerden oluşan kitap.
Kitapta Beckett'ın 1946'da yazdığı üç öykü (The Expelled, The Calmative, ve The End) ile 1950-1952 arasında yazıp Texts for Nothing (Hiç İçin Metinler) şeklinde adlandırdığı on üç kısa düz yazı metinler yer alır. Bu metinler, The Complete Short Prose 1929-1989 başlığı altında Grove Press tarafından 1995'te yayımlanan Beckett antolojisinde yeniden yayımlanmıştır.
Üç öykü de bulundukları yerden kovulan veya çıkarılan, dolayısıyla hayatlarını devam etirecek yeni bir yer aramak zorunda bırakılan yaşlı adamlar hakkındadır. Hiçbiri adlandırılmamış olan Hiç İçin Metinler ise bilinmeyenden gelen pek çok sesten ibarettir. S. E. Gontarski'ye göre, "Hiç İçin Metinler okunduğunda geriye hiçbir şey kalmaz, belki kalsa kalsa Beckett'ın 1950'lerde görsel açıdan zengin ama harici bütünlüğe sahip olmayan öyküler yaratmak için içine daldığı manevi bilinç kalır."[1] Dolayısıyla bu metinler, daha önce yazılmış olan üç öykü ve First Love ile karşılaştırıldığında, Beckett'ın eserlerindeki modernizmden postmodernizme geçişi temsil eder. Bu metinler, tamamlanmış öyküler değil, "sürekli açılmlanan bir anlatının parçaları, tamamlanması amaçlanmayan bir yapının gürntüleridir."[2] Bu fikir, Beckett'ın öykülere artık gerek kalmadığını açıkladığı dördüncü metinde dile getirilmiştir:
Hayatım var, neden olmasın, o da bir şey, eğer olması gerekiyorsa, eğer olmak zorundaysa, hayır demiyorum bu akşam. Bir şey olmak zorunda, öyle görünüyor, konuşma olduğuna göre, öyküye gerek yok, öykü şart değil, sadece hayat, hatam buydu benim, hatalarımdan biri kendim için bir öykü istemekti, hayatın kendisi yeterli iken.[3]
Kaynakça
| |||||||||||||||||