Hindicilik
Hindicilik; hindi etinin ve diğer yan ürünlerinin elde edilmesi amacı ile yetiştiriciliğinin yapıldığı hayvancılık kolu.
Dünya nüfusunun hızla artması nedeniyle hayvansal protein açığının kapatılmasında, kanatlı hayvancılığına duyulan ilgi tavukçulukla beraber hindiciliği de ön plana çıkarmıştır.
Eskiden beri hindilerin, tarım kesiminde yaygın bir şekilde yetiştiriciliği yapılmaktadır. Hindilerin çok iyi bir yaylım hayvanı olması, iyi otlayabilmesi, köylerde tavuk yumurtalarını kuluçkalatma amacıyla kullanılabilmesi, etinin tavuk etinden daha koyu sığır etiyle tavuk eti rengi arasında olması
gibi nedenlerle tercih edilmiştir.
Bununla beraber yumurta veriminin , tavuğa göre az, hindi palazlarının hayatlarının ilk devrelerinde bakımının zor olması eskiden beri üretimini sınırlamıştır.
Türkiye'de modern anlamda hindicilik 1990'lı yıllardan sonra başlamıştır. 1995 yılında 2.646 ton olan hindi eti üretimi, 2006 yılında 45.750 tona ulaşmıştır.[1]
Türkiye'de ticari olarak yetiştirilen hibrit hindi civcivleri
Halkımızın, hindi etine olan talebi hala sektörün arzu ettiği seviyelerde değildir. Bunun nedenleri arasında, Türk mutfağında hindi etinin pek yer almaması, fiyatının tavuk etinden pahalı, sığır eti fiyatına yakın olması gösterilebilir.
Bununla beraber son on yıldaki ilerleme umut vericidir. Ayrıca hindi etinin, et ürünleri (sucuk, salam, sosis gibi) içinde rahatça kullanılabilmesi, kırmızı et ürünleri ile olan karışımlarında etin renginde açılma yapmaması nedenleri ile tercih edilmektedir.