Kale Doruğu Höyüğü

Arkeolojik Höyük
Adı: Kale Doruğu Höyüğü
il: Samsun
İlçe: Kavak
Köy: Merkez
Türü: Höyük
Tahribat: Yapılaşma, yol (yoğun)[1]
Tescil durumu: Tescilli[1]
Tescil No ve derece: 144 / 1, 2
Tescil tarihi: 06.04.2001
Araştırma yöntemi: Kazı

Kale Doruğu Höyüğü[2], Samsun il merkezinin yaklaşık olarak 40 km. güneyinde, Kavak İlçesi'nin Yeni Camii Mahallesi'nde yer alan bir höyüktür. Bazı yayınlarda yerleşmeden hatalı olarak Kale Doruğu yerine Kavak olarak söz edilmektedir. Tepe, yaklaşık olarak 350 x 250 metre boyutlarında olup 25 metre yüksekliktedir. Dik yamaçlı bu tepenin üzerinde bir kale kalıntısı vardır. Kavak Ovası'na hakim durumdaki yerleşme Samsun – Havza – Amasya doğal yolu üzerinde yer alır.[3]

Kazılar

Höyük ilk olarak von der Osten tarafından arkeoloji dünyasına tanıtılmıştır.[4] Kazı çalışmaları ise Dündartepe ve Tekeköy kazılarından sonra aynı ekip tarafından ve yine İsmail Kılıç Kökten, Tahsin Özgüç ve Nimet Özgüç başkanlığında 1940-41 yıllarında yapılmıştır. Bu kazıda tepe kısmı ile ana kayaya ulaşılan doğu ve kuzey yamaçlarında çalışılmıştır. Höyükte 1973 yılında Uğur Bahadır Alkım, 1997 yılında Şevket Dönmez araştırmalar yapmıştır.[3]

Tabakalanma

Kazılarda tepe kesiminde üç tabaka belirlenmiştir. En üstteki 2,70 metre kalınlıktaki dolgu Osmanlı Dönemi, Selçuklu Dönemi, Bizans Dönemi ve Roma Dönemi kalıntılarıyla temsil edilen tabakadır. Daha alttaki yaklaşık 1,25 metre kalınlıktaki dolgu ise Hitit Dönemi tabakasıdır. En alttaki, ana kayaya kadar uzanan Erken Tunç Çağı tabakasıdır.[3]

Yamaç kesiminde ise Ortaçağ, Roma Dönemi, Helenistik Dönem, Orta Tunç Çağı ve Erken Tunç Çağı (o dönemdeki adlandırmayla Bakırçağı) olmak üzere dört yapı katı belirlenmiştir.[4]

Hitit Dönemi'nden sonra yerleşmenin terk edildiği ve ancak MÖ 3. yüzyıl başlarında yeniden iskan edildiği belirtilmektedir.[5] İkiztepe, Dündartepe ve Tekkeköy gibi yerleşmelerde de görülen bu terk etmenin savaşçı ve yarı göçebe Kaşkalar'la ilişkili olabileceği belirtilmektedir.[6] Daha sonra yeniden iskan ediliş zayıf fakat kesintisiz olarak günümüze değin sürmüştür.[5]

Buluntular

Mimari olarak en önemli görülen yerleşme Erken Tunç Çağı yerleşmesidir. Bu tabakada 75 cm. kalınlığında bir taş duvar açığa çıkarılmıştır. Duvar ve duvara bitişik bir merdiven ana kaya üzerine inşa edilmiştir. Yine yamaçtaki açmada bu döneme denk gelen bir sur duvarı ortaya çıkarılmıştır.[3]

Ele geçen çanak çömlek buluntuları tümü el yapımı, siyah, kırmızı, kahverengi, dışı siyah içi kırmızı ya da tersi yüzey renkli, açkılı mallardır. Siyah yüzey renkli ve özenle açkılanmış mallar üzerinde yiv süs örnekleri bulunmaktadır. Aynı malda içi beyaz dolgu macunu ile doldurulmuş bezemeler de görülmektedir. Bir diğer bezeme kırmızı, kahverengi ve siyah kaplar üzerinde kertik ve kaba çizgi bezemelerdir. Bu kertik bezemeli kapların benzer örnekleri Dündartepe, Çorum / Alacahöyük ve Pazarlı'da ele geçmiştir. Çanak, kase, tabak, çömlek ve küp, çanak çömlek biçimleri arasında sayılmaktadır.[3]

Doğu açmasında 12, kuzey açmasında ise bir mezar ortaya çıkarılmıştır. Bunlar yerleşme içi gömü geleneğine işaret etmektedir. Tahsin Özgüç tek evreli bir yerleşme içi kent mezarlığından söz etmiştir. Erken Tunç Çağı yerleşmesinin doğu tarafındaki bu mezarlığın yaklaşık olarak 14 x 12 metrelik bir alanı kapladığı belirtilmektedir. Basit toprak mezarların tercih edildiği görülmektedir. Gömütler başları güneybatıya bakacak biçimde gömülmüşlerdir. Gömüt armağanları olarak kaplar, çömlekler ve maden eşyalar vardır. Maden buluntuları içinde bakır-tunç kamalar, ölülerin sağ kolları üzerine bırakılmıştır. Kamalar sağlamdır ama bir kama bükülüp üçe katlanarak bırakılmıştır. Bilinçli yapılan bu tahribin nedeni konusunda bir açıklama yoktur.[3]

Değerlendirme ve tarihlendirme

Karadeniz kıyılarından İç Anadolu Bölgesi'ne geçit veren doğal yollar üzerinde olmasına karşın küçük bir höyüktür. En geniş yerleşim Erken Tunç Çağı yerleşimidir. Yerleşme Erken Tunç Çağı I. ve II. evrelere yerleştirilmektedir.[3]

Dış bağlantılar

Kaynakça

This article is issued from Vikipedi - version of the 3/24/2016. The text is available under the Creative Commons Attribution/Share Alike but additional terms may apply for the media files.