Kendini yaralama

Kendini yaralama ya da kendine zarar verme, bir kişinin kendi vücuduna, intihar etme niyeti olmadan zarar vermesidir. Bu zarar vermelerin nedeni dayanılmaz duygulardan, gerçekdışılık hissinden ve hissizlikten kurtulma olabilir. Bu rahatsızlık Ruhsal Bozuklukların Tanısal ve Sayımsal Sınıflandırması (DSM-IV-TR) tanı el kitabında, sınır kişilik bozukluğu ve depresif bozuklukların bir belirtisi olarak listelenmiştir. Bazen akıl hastalıkları, travma geçmişi ve duygusal taciz, cinsel taciz gibi taciz geçmişi, yeme bozuklukları ya da düşük özsaygı, mükemmeliyetçilik gibi karakter özellikleri ile bağdaştırılır ancak kendini yaralayan birçok kişi yaralarını sakladığı için istatistiki bir analiz yapmak zordur. Kendini yaralayanlar sıklıkla intihara meyilliler ile karıştırılır ancak vakaların çoğunda bu doğru değildir.[1][2] Ölümcül olmayan kendini yaralama dünya çapında gençler arasında yaygındır[3] ve bu yaygınlık nedeniyle, nedeni ne olursa olsun ölümcül olmayan kendini yaralamalar için kendine zarar verme terimi giderek daha çok kullanılmaya başlanmıştır.[4]

Kendini yaralamanın altında yatan nedenleri ya da doğrudan davranışı tedavi etmeye yönelik değişik tedavi yöntemleri vardır. Kendini yaralama depresyon ile bağlantılı olduğunda antidepresan ilaçlar etkili olabilir.[5] Alternatif yaklaşımlar arasında kendini yaralayan kişiyi başka bir şekilde meşgul etmeyi içeren ya da kendini yaralamayı kalıcı zararlar vermeyecek daha güvenli yöntemlerle değiştirmeye çalışan vazgeçirici teknikler bulunur.[6]

Notlar

  1. ↑ Fox, C; Hawton, K (2004). "Sometimes it's nice to see that it is me hurting, instead of somebody else". Deliberate Self-Harm in Adolescence. London: Jessica Kingsley. ISBN 142370987X. (İngilizce)
  2. ↑ Suyemoto, K.L. (1998). "The functions of self-mutilation.". Clinical Psychology Review 18 (5): 531–554. (İngilizce)
  3. ↑ Schmidtke A, et al. (1996). "Attempted suicide in Europe: rates, trends and sociodemographic characteristics of suicide attempters during the period 1989–1992". Acta psychiatrica Scandinavica 93 (5): 327-338. (İngilizce)
  4. ↑ Rodham, K. et al. (2005). "Deliberate Self-Harm in Adolescents: the Importance of Gender". Psychiatric Times 22 (1). (İngilizce)
  5. ↑ Haw, C. et al. (2001). "Psychiatric and personality disorders in deliberate self-harm patients". British Journal of Psychiatry 178: 48–54. (İngilizce)
  6. ↑ Klonsky, E.D. and Glenn, C.R. (2008). "Resisting Urges to Self-Injure". Behavioural and Cognitive Psychotherapy 36: 211–220. (İngilizce)
This article is issued from Vikipedi - version of the 4/7/2016. The text is available under the Creative Commons Attribution/Share Alike but additional terms may apply for the media files.