Riemann hipotezi

Riemann hipotezi (Riemann zeta hipotezi olarak da bilinmektedir), matematik alanında ilk kez 1859 yılında Bernhard Riemann tarafından ifade edilmiş ve 18 Kasım 2015 tarihinde çözümü sunulduğu iddia edilmiştir.

Bu hipotez kısaca şöyledir :

Bazı pozitif tamsayıların kendilerinden küçük ve 1'den büyük tamsayıların çarpımı (örn. 2, 3, 5, 7, ...) cinsinden yazılamayan sayılar vardır. Bu tür sayılara Asal sayılar denir. Asal sayılar, hem matematik hem de uygulama alanlarında çok önemli rol oynar. Asal sayıların tüm doğal sayılar içinde dağılımı bariz bir örüntüyü takip etmemektedir ancak Alman matematikçi Riemann, asal sayıların sıklığının;

s ≠ 1 olmak koşuluyla tüm s karmaşık sayıları için

\zeta (s)=1+1/2^{s}+1/3^{s}+1/4^{s}+...=\sum _{n=1}^{\infty }{\frac {1}{n^{s}}}

x+y2n 64/128 2/5 2

biçiminde belirtilen ve Riemann Zeta Fonksiyonu olarak bilinen fonksiyonun davranışına çok bağlı olduğunu gözlemledi.

\zeta (s)=0

denkleminin tüm çözümleri karmaşık düzlemde bir doğru üzerinde yer almaktadır. Daha kesin bir söyleyişle, bu denklemin tüm karmaşık sayı çözümlerinin gerçel kısımlarının ½ olduğu tahmin edilmektedir. Bu iddia ilk 10,000,000,000,000 çözüm için sınanmıştır. Bu iddianın her çözüm için doğru olduğunun ispatlanabilmesi halinde asal sayıların dağılımı ile ilgili çok önemli bilgiler edinmek mümkün olacaktır.

18 Kasım 2015 tarihinde Vanguard adlı sitede Nijeryalı Opeyemi Enoch adlı matematik profesörünün, Riemann Hipotezi’ni çözdüğü ile ilgili bir haber yapılmıştır. Ancak haberde Poly isimli bir matematikçiden bahsedilmesi (Bu isimde bir profesör yoktur) ve Enoch'un kötü adamları takip eden bir makine yaptığının yazılı olması şüpheleri üzerine çekmiştir.

Kaynak

This article is issued from Vikipedi - version of the 10/1/2016. The text is available under the Creative Commons Attribution/Share Alike but additional terms may apply for the media files.