Sırbistan Krallığı
| Sırbistan Krallığı Краљевина Србија | |||||
| |||||
| |||||
 | |||||
| Başkent | Belgrad | ||||
| Yönetim | Anayasal monarşi | ||||
| Kral | |||||
| - 1882–1889 | I. Milan | ||||
| - 1889–1903 | Aleksandar Obrenović | ||||
| - 1903–1918 | I. Petar | ||||
.svg.png)
.svg.png)
| Sırbistan tarihi |
Antik Çağlar
Orta Çağ
Yeni Çağ
Yakın Çağ
|
Sırbistan Krallığı, (Sırpça: Краљевина Србија), Sırbistan Prensi Milan Obrenović'in kral olarak taç giymesiyle kurulan devlet.
Sırbistan'ın Osmanlılara karşı bağımsızlık hareketi Karayorgi (1804-13), Miloš Obradović'in (1815-17) önderliğindeki ayaklanmalarla gelişmeye başladı. Sırbistan'a 1828-29 Osmanlı-Rus Savaşı'ndan sonra imzalanan Edirne Antlaşması'yla Osmanlı egemenliğinde, Rus koruması altında özerk prenslik statüsü verildi.[1]
1877-78 Osmanlı-Rus Savaşı sırasında Rusya'yı destekleyen Sırbistan, savaşın ardından Berlin Antlaşması'yla (1878) bağımsızlığını kazandı ve sınırlarını genişletti. 6 Mart 1882'de de Sırbistan Krallığı kuruldu.
Avusturya-Macaristan İmparatorluğu'nun Ekim 1908'de Bosna-Hersek'i ilhak etmesi üzerine bir Balkan ittifakı oluşturmaya yönelen Sırbistan, Ekim 1912'de Bulgaristan, Karadağ ve Yunanistan'la birlikte Osmanlı Devleti'ne savaş açtı (Balkan Savaşları). Sonuçta Makedonya'nın kuzey kesimini de ele geçirerek topraklarını önemli ölçüde genişletti.
Sırp milliyetçisi Gavrilo Princip'in Avusturya arşidükü Franz Ferdinand'ı Saraybosna'da öldürülmesi (28 Haziran 1914) I. Dünya Savaşı'nın başlamasına yol açtı. Sırbistan savaşta toplam nüfusunun yüzde 23'ünü yitirdi.
Sırbistan 1918'de Sırp, Hırvat ve Sloven Krallığı'nın bir parçası oldu.