Beydere, Fındıklı

Koordinatlar: 41°13′52″K 41°14′10″D / 41.23111°K 41.23611°D

Beydere/Supe
—  Köy  —
Rize
Koordinatlar: 41°13′52″K 41°14′10″D / 41.23111°K 41.23611°D
Ülke	Türkiye
İl	Rize
İlçe	Fındıklı
Coğrafi bölge	Karadeniz Bölgesi
Rakım [1]	400 m (1.312 ft)
Nüfus (2015)Adrese Dayalı Nufus Kayıt Sistemi Veri Tabanı(ADNKS)
- Toplam	398
Zaman dilimi	UDAZD (+3)
İl alan kodu	0464
İl plaka kodu	53
Posta kodu	53740
İnternet sitesi: YerelNET sayfası

Beydere, Rize ilinin Fındıklı ilçesine bağlı bir köydür.

Tarihçe

Köyümüzün tarihi ve köyümüze ilk kimin gelip yerleştiği tam olarak bilinmemektedir. Rivayetlere göre 1461 yılında Fatih Sultan Mehmet’in Trabzon’u fethinden sonraki döneme rastladığı bilinmektedir. Orta Asya’dan Göç edip Anadolu’ya yerleşmiş Türk boylarının Kaçkar Dağları’nı aşıp Rize dolaylarında çeşitli bölgeleri kendilerine yurt edinmişlerdir. Köyümüzün tarihide bu fetihten sonra çeşitli bölgelerden gelen insanların kendilerine yurt edinip yerleşmeleriyle başlamıştır.Köyümüze yerleşen insanların Anadolu’nun çeşitli bölgelerinden geldiklerini farklı soyadlarından ya da eskiden beri anıla gelmiş ata isimlerinden anlıyoruz. Köyümüze yerleşim sebeplerinin başında tamamen hayvancılıkla geçinmekte olup kendilerine yeni meralar ve otlaklar bulmak istediklerindendir. Diğer bir sebep de o devrin zengin ve tanınmış ailelerinin yanında çalışıp yıllarını o aileye hizmet etmekle geçirmiş kişilerin emeğinin karşılığını nakit olarak değil de kendilerine o zaman boş olan geniş arazileri tahsis ederek karşılığını ödemek istemelerindendir.Bu şekilde yer sahibi olanlardan biride Ahmet Kaptan’dır. Ahmet Kaptan aslen Trabzon’lu olup devrin en iyi mesleği olan gemi kaptanlığı ile uğraşıyormuş. Kaptanlık yaparken kendini Fındıklı’nın Çağlayan (Abu) köyünde ikamet eden devrin varlıklı aileler sınıfında olan İnceoğlu ailesinin ticaret amaçlı işlettiği geminin kaptanı olur. Yıllarca çalışır fakat çalıştığının karşılığını tam olarak alamaz. Ve kendisine emeğinin karşılığı olarak Beydere Köyü’nün kuzeydoğusuna bakan o zaman hayvancılığa elverişli geniş araziyi kendisine alacağına karşılık olarak tahsis ederler. Bu aynı zamanda Ahmet Kaptanın macerası bu tarihten sonra başlar. Ahmet kaptan kendisine ilk yerleşim yeri olarak şu anki Memişler denen yeri seçmiştir. Bu yerleşimden sonra Ali ve Emin ismini koyduğu iki çocuğu dünyaya gelmiştir. Yıllar geçtikçe sürekli çoğaldıklarından orası da kendilerine yetmez olur. Ve daha yukarılara doğru gitme mecburiyeti doğar. Şu anda torunlarının ikamet ettiği Beydere Köyü’nün en güzel yeri olan Karşıyaka Mahallesi’nin Bekirler semtine yerleşir. Bu tarihten sonra Ahmet Kaptan’ın sülalesi çocuklar torunlar derken o kadar çoğalır ki Bekirler de yetmez olur. Buralardan büyük şehirlere göç başlar.

-I.DÜNYA SAVAŞI RUS İŞGALİ VE KURTULUŞU

I. Dünya savaşında Ruslara karşı açılan Doğu Cephesindeki yenilgi Rus Ordu-larının Fındıklı'ya kadar ulaşmasına neden oldu. Arhavi’deki direnişi kıran Rus Ordusu muhtemelen Şubat 1916 da Fındıklı Rus ordusu işgaline girmişti. Yöre insanı büyük ölçüde “muhacirlik” adı verilen göç hareketine katıldı. Fındıklı ve Karadeniz sahilini 3. Orduya bağlı 53. alay müdafaa ediyordu. Ordu kumandanı Haci Hamdi Paşa idi. 53.alay kumandanı ise Yarbay Ali Rıza bey idi. Fındıklı müdafaa hattı iken merkez komutanlığı binası olarak Tahiroğlu Hafız’ın evi kullanılıyordu. Merkez kumandanlığın da teğmen rütbesinde Kadıoğlu Salim Efendi görev yapmaktaydı.   Fındıklı'daki büyük direnişe rağmen Şubat 1916 da Fındıklı Rus işgali altına girmiş oldu. Fındıklı’nın müdafaasında görev alan yedek subaylardan Mustafa Şahinler, Salim Kadıoğlu ve Rifat Kalpak büyük yararlıklar gösterdiler. Salim Kadıoğlu'ndan Hamdi YAZICI'nın naklettiği bilgilere göre. "Düşman büyük bir kuvvetle 1916 Şubat ayının bir gecesinde Türk kuvvetlerini kuşatma hareketine geçti. Kuşatma haberi sabaha yakın bir saatte birliklerimize ulaştı. Onadi ve Kamaşane ile Hara bayırındaki birliklerimizi yok etmek istiyorlardı. Bu sırada bir Rus torpidosu Mekiskir de demirlemiş ve mütemadiyen buraları bombalıyordu. Giderek daralan düşman çemberi birliklerimiz arasındaki haberleşmeyi de kesti. Kurtuluşu geri çekilmekte bulan subaylarımız bu emri birliklerine ulaştıramıyorlardı. Kamaşane deki birliklere geri çekilme emrini ulaştırmak isteyen er ve çavuş şehit edildi. Karargahta bulunan genç teğmen Salim efendi bu görevi gönüllü olarak üstlendi. Kamaşane ye geri çekilme emrini ulaştırarak buradaki birliklerimizin imha olmasını önledi. Geri çekilen birliklerimiz küçük bir kuvveti burada bırakarak kurtuldular. Burada kalanlardan İstanbullu Doktor Teğmen ve arkadaşlarının tamamı şehit oldu." 

    Fındıklı’yı geçen Rus'lar 5 Mart 1916 da Pazar'ı, 9 Mart

1916 da da Rize’yi işgal ettiler. İlerleyişlerine devam eden Ruslar 18 Nisan 1916 da Trabzon'a girdiler. Rusya da başlayan Bolşevik ihtilali Rus ordusunun bölgemizden çekilmesi kararındaki en önemli etken olmuştur. Yaklaşık iki yıl boyunca Rus işgali altında kalan Fındıklı 11 Mart 1918 yılında Rus işgalinden kurtularak tekrar hürriyetine kavuşmuş oldu. İşgal yıllarında “saltat” diye adlandırılan Rus askerleri Fındıklı da “Naçalık” adı verilen mülki idare birimi kurdular. İşgal bölgelerinde geçerli olan “manat” adlı paralarını da buralarda kullanmak üzere bastılar.

-RİZE İLİNE BAĞLANMA

01.06.1933 tarihinde Artvin vilayeti Çoruh adı ile Rize iline bağlanmıştır. Üç yıl Rize ye bağlı olan Artvin Çoruh 1936 da Rize’den ayrılmıştır. Artvin ayrılırken Rize’ye bağlı olarak sadece Pazar ilçesi kalmıştır. Viçe  (Fındıklı) o tarihlerde bucak durumunda olduğu için Çoruh-Artvin iline bağlı bir ilçe olan Hopa'nın bir bucağı durumunda Artvin'e bağlı idi. Bu yüzden bu tarihlerde doğan Fındıklı'lıların nüfus kağıtlarında Vilayeti Çoruh, Kazası Hopa, Nahiyesi-bucağı Viçe yazılıdır. 11 Haziran 1947 tarihinde çıkarılan 5071 sayılı yasa ile Viçe bucak olmaktan çıkarılıp İlçe haline geldi. 27 Kasım 1953 yılında çıkan 6190 sayılı kanun ile Artvin ilinden alınıp Rize iline bağlandı. Fındıklı’nın ilçe olmasında Mareşal Fevzi Çakmak tarafından ilçeye yapılan bir ziyaretin etkili olduğu anlatılmaktadır.

Kültür

Köyümüz, Karadeniz Bölgesi’nin genel karakteristik kültürel özelliklerini içinde barındırır. İklimi ve doğal yapısı gereği değişik ağaç türlerinin yetiştiği köyde, el sanatlarında da kuşkusuz ağaç işleri ilk akla gelen ve en bol ürün veren alandır. Bölgede arazi engebeli olduğu için taşımacılığın sırtta yapılması nedeniyle, sepet örücülüğü sanatı da gelişmiştir.Yörenin yemek kültürü de Karadeniz kültürüyle paralel ve zengindir. Mısır yetiştirilen yörede “mısır ekmeği” ve “muhlama” mısır unuyla yapılan yöresel yemeklerimizin başında gelir. “Turşu kavurması”, “karalahana sarması” ve karalahana yemekleri farklı damak tatlarına hitap eder. “Hamsili ekmek”, “sebzeli hamsi tavası”, “hamsili pilav”; hamsi ile yapılan yemeklerimizden bazılarıdır. Köyümüzde yetiştirilen meyvelerin birçoğundan eşine az rastlanır lezzete ve kıvama sahip pekmezler üretilmektedir.  Tatlı çeşitlerinden kokulu siyah üzümle yapılan pekmez ve Laz Böreği köyümüzün vazgeçilmez tatları arasında yer alır.Son olarak kültürel değerlerimiz arasında tulum ve insanın kanını kaynatarak buz tutmuş gönülleri ısıtan horon vardır. Yürekleri dolduran coşkular, sevinçler değişik etkinliklerde horona dönüşür.

TÜRKÜLER

Karadeniz türküleri kendine has özellikleri sayesinde hemen fark edilirler.İkinci mısra ile dördüncü mısra kafiyelidir. İlk iki mısra ile son iki mısra anlam bakımından ilgisiz olabileceği gibi ilgili olanlarıda vardır.Sevdaluk türküleri, gurbet türküleri ençok görülenlerdendir.Türkülerine atma türküler damgasını vurmuştur. Atma türküler belli bir konu etrafında doğaçlama olarak söylenir. Konu ve ezgi bütünlüğüne dikkat edilir. Genelde mizahi bir üslup kullanılır. Türküler beyitler (ikili) halinde olduğu gibi 4'lü kıtalar halinde de söylenir. Günlük hayatın akışı içinde herkes atma türkü söyleyebilir.Tulum eşliğinde söylenen atma türkülerde tulum ezgiyi yinelerken sonraki dizeler düşünülür. Atma türküler iki dize şeklinde ve son heceleri kafiyelidir. Atma türküler tek taraflı veya iki taraflı olarak söylenir. İki taraflı atma türkülere “karşı beri atma türkü” denir. (Kız-Erkek, Kadın-Kız, Baba-Evlât, Gelin-Kaynana, Gelin-Kayınbaba, Karı-Koca, arasında söylenen atma türküler yaygındır.)

KÖY MUTFAĞI

-Hamsi Tava

-Hamsili Pilav

-Hamsi Turşusu(Tuzlama)

-Hamsili Yumurta

-Lahana Sarması

-Pirinçli Lahana

-Dogme Lahana

-Turşu Kavurması

-Taze Fasulye Yemeği

-Ğaviz

-Muhlama

-Mısır Ekmeği

-Laz Böreği

-Bulme Tatlısı

-Kabak Tatlısı

-Üzüm Pekmezi

-Armut Pekmezi

-Balbaşi

-Ğeğ Peyniri

-Minci Peyniri

-Başli Peynir

-Karakovan Balı

-Yayla Tereyağı

****************************

KÖY TAKVİMİ

Ayların yöre dilinde isimleri : Ocak-------Kalandar Şubat------Gücükay Mart--------Mart Nisan------April Mayıs------Mayis Haziran----Kirezayı Temmuz---Çürüğayı Ağustos---Ağustos Eylül--------Üzüm Ekim--------Oktavri Kasım------Tromina Aralık-------Husreyna

GÜNLERLE İLGİLİ İNANIŞLAR;

- Pazartesi: Yolculuk yapmakta sakınca olmadığı, ekilecek şeyler için iyi bir gün olduğu belirtilir.

- Salı: Bu gün için çeşitli rivayetler vardır; kimine göre iyi kimine göre kötü olarak sayılır. İyi ve uğurlu olarak sayılması Fatih Sultan Mehmet’in 1453 tarihinde Salı günü İstanbul’u fethetmesidir. Kimilerine göre de uğursuz ve kötü bir sayılır. Bu günde bina yapılması, temel atılması, çamaşır yıkanması, tırnak kesilmez, yıkanılmaz, yorgan yüzlenmez, tohum ekilmez.

- Çarşamba: Yeni elbise giyilmez fakat çamaşır yıkamak iyidir.

- Perşembe: İyi ve uğurlu bir gün olarak belirtirler, tohum atılır ve özellikle bugün yolculuğa çıkılması gerekildiği söylenir.

- Cuma: Hürmetin bol olduğu Kur’an ve duaların okunduğu mübarek bir gün olduğu belirtilir. Müslümanların bayramıdır. Cuma namazından sonra yolculuk yapılması gerektildiğine inanır

- Cumartesi: İyi bir gün olarak değerlendirilir.

- Pazar: Yaylalara göç edilir.

BATIL İNANÇLARLA İLGİLİ ÖRNEKLER; - Çocuklar eğilip bacakları arasından bakarlarsa, o eve misafir geleceğine inanılır. - Yeni evliler dışarı çıkarsa cin çarpar. - Arazisine kamış fidanı dikenin erkek çocuğu olmaz. - Evin hayvanı bağırıp ağlarsa, ev halkından biri ölür. - Eskiden 14 ocak günü yılbaşı sayılıyordu. Bazı yerlerde buna “kocakarı yılbaşısı” deniyordu. Bu günde ip satın alırsan bütün yıl yılan göreceğine inanılır. - Kurban bayramında et ev içine alınacağı zaman loğusa ve bebek ayağa kaldırılır. Yoksa kurban etinin lohusayı ve bebeği basacağına inanılır. - Yürüyemeyen çocuklar ocağın üzerine asılı olan zincirden yedi kez geçirilir. - Süpürgeyi üzerine süpürmek, erkek kardeşe kötülük getirir. - Elçiliğe giderken iç çamaşırını ters giyenin işi olur. - Düğünlerde lahana dolması içine para konur. Para kime çıkarsa o zengin olur. - Yürüyemeyen, geç yürüyen çocuklara “basılmış” denir. Çocuğu yürütmek için ayaklarına ip bağlanır ve caminin kapısına getirilir. Namazdan çıkan ilk kişiye bu ip kestirilir. böylelikle çocuğun yürümesini engelleyen bağın çözüldüğüne inanılır. - Yeni gelin koca evine geldiği zaman kucağına, anne ve babası sağ olan erkek çocuk oturtulur. Gelinin erkek çocuğu olsun diye. - Kulak çınlaması, birinin öleceğine işarettir.

Coğrafya

Rize iline 70 km, Fındıklı ilçesine 8 km uzaklıktadır. Köy beş mahalleden oluşur bunlar;

A-Merkez Mahallesi (Alicanoğlu-Karaosmanoğlu-Şahinoğlu-Selimoğlu-Davutoğlu-Kamburoğlu-Mollamehmetoğlu-Memişoğlu-Çolakoğlu)

B-Şenyurt Mahallesi (BAUPE) (Kabahasanoğlu-Mollaibrahimoğlu-Kamburoğlu-Keloğlu-Çolakoğlu)

C-Bulutlu Mahallesi (KAMPARA) (Çolakoğlu-Davutoğlu-Beşliler)

D-Esentepe Mahallesi (TİTEYİN) (Memişoğlu)

E-Karşıyaka Mahallesi (BEKİRLER) (Bekiroğlu-Çolakoğlu)

Bağlı bulunan İlçe temelde üç vadiden oluşmakta olup, bu vadiler doğal güzellikleri ve kaynakları ile özellikle el değmemiş olması bakımından, bölgedeki diğer yörelerden oldukça farklı bir yapıya sahiptir. Doğal güzelliğine tarihi güzelliğin eşlik ettiği yöre adeta açık hava müzesi şeklinde olup, fotoğraflarından daha güzel olan ender yerlerden biridir. Fındıklı ilçesi sınırları içerisindeki vadilerden en çok bilineni Çağlayan Vadisi’dir. İlçe merkezinden güneye doğru Çağlayan Deresi takip edildiğinde 8 km sonra eşsiz güzellikteki Beydere Köyü sizi karşılar. Rivayet odur ki: Yavuz Sultan Selim Şehzadeliği döneminde Çağlayan Vadisi deresine gelmiş ve dereden su içerek “Abu hayat burda" demiştir. Bu nedenle vadinin adı uzun yıllar “Abu” olarak kalmıştır. Köyde geleneksel mimarimizin tipik örnekleri yaşatılmaya çalışılmaktadır:Dolma Taş Evler, Serenderler, Su Değirmenleri.

Yaylalarımıza araçla ulaşılabileceği gibi patika yollar vasıtasıyla da ulaşılabilir. Sizleri dağların doruklarına taşıyacak bu patika yollar dağ yürüyüşü tutkunlarının vazgeçilmezleri arasındadır. Bu patika yollarından en bilineni ve oldukça eski olanı Çağlayan Köyünden başlayıp Kaçkarların doruklarına kadar uzanan ve  “Kırk Merdiven” olarak bilinen patika yoldur. Bu yolu kullanarak vadiyi gezenler hiçbir yerde göremeyeceği zengin bitki örtüsü ve renk tonu ile karşılaşır. Bu yolu kullananlar, beyaz köpüklü Çağlayan Deresi’nin yer yer homurdayan, yer yer okşayan sesi eşliğinde ıhlamur, kestane, kumar, şimşir ve yosun kokuları arasında ilerleyerek zamanın durduğu bakir yaylalarımıza ulaşır. Mütevazı bir yayla evinde biraz soluklanıp buz gibi pınarlardan içtikten sonra Marsis’in eteklerine çıkar sonsuz bir bulut denizi ile karşılaşır. Eğer zirveye doğru tırmanmaya devam ederseniz. Öküzboğan Buzul Gölü’ne ulaşır, zorlu doğa koşullarında harcadığınız emek karşılığında nefis bir panoramik manzara sizin olur.

Köyümüze ait yaylalar Pashalar, Çatak, Taş, Çor, Öküzboğan, Çamlık, Horhat yaylalarıdır. En yakını Pashalar araba yolundan sonra 2 saatte yaya yürümekle en uzağı Öküzboğan ve Horhat araba yolundan sonra 7 saatte yaya gidilen yaylalardır. 2014 yılında Çamlık yaylasına kadar araba yolu yapılmıştır ve Artvin Yusufeli bağlantı yolu ile bu bölgeden de araç ile ulaşım sağlanabilmektedir

-Köyümüze diğer yerleşim yerlerinin uzaklığı;

***************************************

YER	UZAKLIK
Fındıklı	8 km
Arhavi	25 km
Ardeşen	26 km
Pazar	34 km
Hopa	37 km
Çamlıhemşin	49 km
Hemşin	51 km
Çayeli	52 km
Sarp	55 km
Rize	70 km
Batum	74 km
Güneysu	75 km
Derepazarı	80 km
İyidere	86 km
Kalkandere	103 km
Artvin	106 km
İkizdere	126 km
Trabzon	150 km

************************************************

-Diğer köyler,eski isimleri ve uzaklıkları;

Beydere	Supe	-
Arılı	Pishala	5,0 KM
Aslandere	Çukulit	7,0 KM
Avcılar	Andravat	-
Cennet	-	-
Çağlayan	Abu	4,0 KM
Çınarlı	Çurçava	4,5 KM
Derbent	Trevent	-
Doğanay	Mzuğu	3,0 KM
Gürsu	Başköy	-
Hara	-	7,0 KM
Ihlamurlu	Ğayna	3,0 KM
Karaali	Canpet	8,0 KM
Kıyıcık	Moçhore	-
Meyvalı	-	-
Saatköy	Payi	6,0 KM
Sulak	Zuğu	3,5 KM
Sümer	Sermeni	5,0 KM
Tepecik	Peteskir	6,5 KM
Yaylacılar	-	-
Yeniköy	Gurupit	-
Yenişehitlik	Zenemoş	2,0 KM

İklim

Köyün iklimi, Karadeniz iklimi etki alanı içerisindedir.Tipik Karadeniz arazi yapısı ve iklimine sahip olan köyde, yılın 6 ayı kapalı, 4 ayı çok bulutlu, 1,5 ayı bulutlu, 19 gün açık hava bulunmakta ve 365 günün yarısı yağışlı geçmektedir. Yıllık yağış miktarı 2500 mm'den 3000 mm'ye çıkmakta olup, en yüksek nem oranı % 95, en düşük nem oranı % 40 civarıdır. En yüksek sıcaklık 30 °C, en düşüğü ise –4 °C civarındadır.

Nüfus

TÜİK ADRES DAYALI NÜFUS KAYIT SİSTEMİ (ADNKS) VERİ TABANI
YILLAR	TOPLAM	ERKEK	KADIN
2015	398	185	213
2014	390	184	206
2013	390	185	205
2012	438	210	228
2011	474	218	256
2010	482	218	264
2009	486	221	265
2008	489	220	269
2007	483	219	264
2000	478	214	264
1990	630	297	333
1985	674	305	369
1980	756	364	392
1975	701	332	369
1970	573	301	272
1965	602	295	307

Ekonomi

Yöre halkının bölge şartlarına göre geçim kaynağı, başta çay ve fındık olmak üzere kısmen,meyvecilik,su ürünleri,arıcılık ve hayvancılıktır.Köyün ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır.Son yıllarda yeni bir ürün olan KİVİ'nin üretimi alternatif ürün olarak yaygınlaşmaktadır.Genç nüfusun büyük birçoğunluğu işsiz olduğundan köyümüz sürekli göç vermektedir. Köyde ilk açılan çay alımyeri 1975 yılında açılan Beydere Merkez çay alımyeridir.Köyümüzde 1975 yılı öncesi çay tarımı ile çok az kişinin uğraşması dolayısıyla alımyeri ihtiyacı duyulmuyordu. Çay üreten üreticilerde çaylarını Taşköprü-Çağlayan gibi alımyerlerine götürüp satmakta idiler. 1970'li yıllarda devlet teşvikiyle üretimin artması sebebiyle halkın köyde alımyeri ihtiyacını karşılamak üzere halk tarafından 1975 yılında 400 m² büyüklünde bir alımyeri yapılmıştır. Günümüzde ise 6 adet Çaykur'a, 7 adette Özel Şirketlere ait yaşçay alımyerleri köyümüzde hizmet vermektedir.

Altyapı bilgileri

Köyümüze ilk olarak araba yolu 1938 yılında köy halkının İmece usulü olarak çapa ile yapılmıştır. Köyümüze ilk olarak araba 1955 yılında gelmiştir.Köy okulunun inşa edilme tarihi 1948 yılıdır. Köy okulu halkın okul yapımı için bütün malzeme tedarikini sağlayarak o dönemin köy inşaat ustası Osman ŞAHİN tarafından yapılarak ilkokul olarak Milli Eğitimin hizmetine sunulmuştur. 1996 yılından sonra taşımalı eğitim dolayısıyla köyümüzdeki ilkokul kapatılmış ve muhtarlık tarafından çeşitli amaçlarla kullanılmaya başlanmıştır. Köyün içme suyu şebekesi vardır ancak kanalizasyon şebekesi yoktur. PTT şubesi ve PTT acentesi yoktur. Sağlık ocağı ve sağlık evi yoktur. Ancak, yaklaşık 390 nüfuslu köyde 600 kişilik bir cami vardır!!! Köy yolunun bugünkü durumu köy merkezine kadar 1995 yılında yapılmış olan beton yoldur. Köyde elektrik ve sabit telefon vardır.

-Önemli Telefonlar

*Fındıklı Kaymakamlığı

Kaymakam:Arif KARAMAN

ADRES:Fındıklı Hükümet Konağı Kat:2 Fındıklı

TLF: 0(464)511 3004

FAKS: 0(464)511 3305

E-POSTA:[email protected]

*Fındıklı Belediyesi

Belediye Başkanı:Adnan ÖZBALABAN

ADRES:Merkez Mah. Belediye Cad. Belediye İşhanı No:32 Fındıklı

TLF: 0(464)511 3010

FAX: [phone]

E-POSTA:[email protected]

*Fındıklı Jandarma Komutanlığı

ADRES:Fındıklı İlçe Jandarma Komutanlığı

TLF: 0(464) 511 3100

FAX: [phone]

 

Dış bağlantılar

1. http://www.yerelnet.org.tr/ilceler/ilce_belediye_koordinat.php?ilceid=198939

Yerelnet