Arnaldo da Brescia
Arnaldo da Brescia (d. y. 1100, Brescia, Venedik Cumhuriyeti - ö. y. Haziran 1155, Civita Castellana ya da Monterotondo, Papalık Devletleri), radikal din reformcusu. Ruhban zümresinin zenginliğini ve yozlaşmasını açık sözlülükle eleştirmesi ve papaların dünyevi iktidarına şiddetle karşı çıkması ile ünlüdür.
Biyografi
Brescia manastırının başkeşişiyken 1137'de Piskopos Manfred yönetimine karşı bir halk ayaklanmasına katıldı. Ruhban zümresinde reforma gidilmesi ve kilisenin dünyevi yetkilerine son verilmesi yolundaki önerilerinden dolayı, 1139'da Papa II. Innocentius tarafından bölücülükle suçlandı. İtalya'dan sürülünce, Fransa'ya giderek ünlü ilahiyatçı ve filozof Petrus Abaelardus'un yandaşlarına katıldı. Fransa'daki Sens Konsili (1141), Clairvaux'lu Aziz Bernard'ın etkisiyle Abaelardus ve Arnaldo'yu heretik olarak mahkum etti. Abaelardus'un karara boyun eğmesine karşın, Arnaldo Paris'te öğretisini yaymaya devam etti. Bernard'ın dayatması üzerine,aynı yıl Fransa kralı VII. Louis tarafından ülkeden sürüldü; önce Zürich'e, ardından Almanya'da Passau'ya kaçtı. Orada Kardinal Guido tarafından korundu ve onun aracılığıyla Eylül 1145'te Papalık Devletleri'ne bağlı Viterbo'da Papa III. Eugenius'un güvenini yeniden kazandı.
Bu olaydan iki yıl önce kilisenin denetiminden kurtulmaya çalışan Roma halkı, renovatio senatus (Senato'nun yenilenmesi) kararı doğrultusunda Innocentius'u ve kardinalleri kentten sürmüş, eski senatoyu canlandırmış ve cumhuriyet ilan etmişti. Eugenius tarafından, halkı tövbeye çağırmak için Roma'ya gönderilen Arnaldo, bir süre sonra ayaklanmacılarla birleşti ve yeniden papa ile kardinalleri hedef alan öğretisini yaymaya başladı. Temmuz 1148'de aforoz edildi. Kilisede reforma gidilmesi yönündeki propagandası, Papa'nın dünyevi iktidarına karşı ayaklanmayı canlandırdı. Çok geçmeden Romalıları avucuna aldı. Kentin yeni kazandığı bağımsızlığı sağlamlaştırmaya yönelik çalışmalar yaptı.
Papa IV. Hadrianus 1155'te Roma'da dinsel ayin yapılmasını yasaklayarak Roma yurttaşlarından Arnaldo'yu teslim etmelerini istedi. Senato'nun boyun eğmesi üzerine yeni cumhuriyet çöktü ve papalık yönetimi yeniden kuruldu. Bu arada kaçan Arnaldo, taç giymek için Roma'ya giden Kutsal Roma-Germen imparatoru I. Friedrich (Barbarossa) kuvvetleri tarafından yakalandı. Bir kilise mahkemesinde yargılanarak heretiklik suçundan mahkum edildi ve idam edilmek üzere imparatora teslim edildi. Asıldıktan sonra cesedi yakıldı ve külleri Tiber Nehrine atıldı.
Arnaldo'nun, sade bir kişiliği ve çileci bir yaşam anlayışı vardı. Arnaldocular olarak bilinen yandaşları, maddi servet ile ruhani iktidarın bağdaşmayacağını öne sürerek, kilisenin dünyevi bir iktidar taşımasına karşı çıktılar. Bu topluluk, 1184'te Venedik Cumhuriyeti'nde toplanan Verona Sinodu'nca mahkum edildi. Çağdaş şairler, oyun yazarları ve İtalyan siyasetçiler Arnaldo'nun kişiliğini çarpıtarak yansıtmışlardır. Arnaldo, bir din reformcusu olarak yola çıkmış ve koşulların dayatmasıyla bir siyasal devrimci haline gelmiştir. G. W. Greenway'in Arnold of Brescia (1931) yapıtında eksiksiz bir yaşamöyküsü yer almaktadır.[1]