Gülbahçe, Yunusemre
| Gülbahçe | |
| — Mahalle — | |
 |
|
| Ülke |  Türkiye |
|---|---|
| İl | Manisa |
| İlçe | Yunusemre |
| Coğrafi bölge | Ege Bölgesi |
| Nüfus (2000) | |
| - Toplam | 447 |
| Zaman dilimi | UDAZD (+3) |
| İl alan kodu | 0236 |
| İl plaka kodu | 45 |
| Posta kodu | 45100 |
| İnternet sitesi: | |
Gülbahçe, Manisa ilinin Yunusemre ilçesine bağlı, Gediz ovası kenarında kurulmuş bir mahalledir.
Tarihçe
Köyle ilgili 19. yüzyıl ortalarına kadar olan kayıtlarda bilgi bulunmazken, ilk olarak 1891 yılında "Çerkes İhsaniye" adıyla 137 kişinin yaşadığı bir köy olarak kaydedilmiştir. Mahallenin Abaza muhacirler tarafından 1860-1870 yılları arasında kurulduğu düşünülmektedir. 1908’de Tevfikiye olarak görülen mahallenin adı, 1935’te "Çerkes Tevfikiye", 1970’te Gülbahçe olarak kaydedilmiştir. Tevfikiye adının, mahalledeki dönemin meşhur at yetiştiricisi Tevfik isimli bir kişiden geldiği söylenmektedir[1]..
Cumhuriyetin kuruluşu ile birlikte 1923-1925 yıllarında pek çok Balkan (Yunanistan,Bulgaristan) ülkelerinden muhacir yerleşmiştir. Son 25-30 yıl içinde yine iç göç almıştır, civar köylerde hayvancılık yapan Yörük ve Türkmen kültürünün hakim olduğu aileler, tarım ile uğraşmak üzere göç etmektedirler.
Kültür
Ege bölgesinin gelenek görenekleri hakimdir. Çerkez ve muhacir geleneğinin harmanlanmış bir yaşam biçimi vardır. Mahallenin ilk adı Çerkez İhsaniyedir,(çünkü mahallenin kurulduğu yer ,sinan paşa vakfına ait bir yer olup zamanın padişahı tarafından ihsan edilmiştir, yani kuruluşunda Çerkez nüfus ve geleneği çoğunluktadır. Cumhuriyetin kuruluşundan sonra mübadele ile gelen muhacir nufusla birlikte daha büyük bir yerleşim olmuştur.Değişik kültürlerin harmanlanmış güzel bir sosyal hayatı olmuştur. Nüfusu az olmasına ragmen daha büyük beldelere göre daha sosyal ve çağdaş bir yaşam biçimi vardır.Düğün, bayram, cenaze gibi bütün önemli günlerde bütün köy halkı beraber olur, sevinci üzüntüyü paylaşır. Genç kızlar ve genç erkekler birlikte okula gider, ders calışır, düğnlerde birlikte oynayabilirler. Akraba evliliği kesinlikle yoktur. Okumak ve okutmak çok önemlidir. Kız veya erkek ayırmadan çocuklarını okutmak için, anneler babalar ve bütün aile çalışır destek olurlar, bu iyi bir gelenek olarak diğer beldelere örnek olmaktadır. Gençler arasında gittikçe artan Ortaokul, Lise ve Üniversite mezunu vardır.
Coğrafya
Manisa merkezine 19 km uzaklıktadır. Yunt Dağı eteklerinde, Spil Dağı'nın tam karşısında, Gediz Nehrine 8–9 km mesafede, Gediz Ovasına biraz tepeden bakan konumdadır. Verimli toprakları vardır, bir yıl içinde 2-3 ayrı ürün ekilebilir. Çok sulak bir ovası vardır. Göksu büyük bir kaynak suyu olarak ovanın ortasından Gediz nehrine neredeyse bir nehir gibi akmıştır. 1970 sonrasında İzmir'in içme suyu ihtiyacını karşılamak üzere büyük bir proje kapsamında pek çok sondaj kuyusu açılmış ve İzmir'e bağlanmıştır. Halen bu su İzmir'e gitmektedir. Ancak bu projeden sonra, mahallenin ve civar bütün köylerin su kaynakları ve dereleri kurumuştur.
İklim
Mahallenin iklimi, ege iklimi etki alanı içerisindedir. Global ısınmadan çok etkilenmiştir.Kışlar çok yağmur almaksızın soğuk geçerken yazlar oldukça sıcak ve yağışsız geçer. Son 10 yıl içinde mahallenin yer üstü su kaynakları kurumuştur. İçme suyu, yeraltı kaynaklarından motopomp ile çekilen suyun mahallenin merkez deposuna basılması sonucu evlere kadar dağıtımı ile sağlanmaktadır.
Nüfus
| Yıllara göre mahalle nüfus verileri | |
|---|---|
| 2010 | 484 |
| 2007 | 467 |
| 2000 | 447 |
Ekonomi
Mahallenin ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır. Mahallenin önemli bir bölümü tarımla uğraşmaktadır. Başlıca tarım uğraşı bağcılık ve zeytinciliktir. Geçmiş yıllarda yoğun olarak yapılan tütün tarımı devletin kota uygulaması sonucu çok azalmıştır. Tütüncülük ile geçinen aileler farklı tarım ürünleri denemektedirler. Domates,mısır, kavun, karpuz gibi mevsimsel ürünler de yetiştirilir. Hayvancılık alternatif geçim kaynağı olarak olarak başlamıştır, ancak fazla yaygın değildir.
Altyapı bilgileri
Mahallenin İlköğretim okulu ve lojmanı 1950 yılından önce inşa edilmiştir. Ancak, taşımalı eğitim uygulamasından sonra bina boştur.Valilik - Muhtarlık işbirliği ile boş olan okul binasının Kültür müzesine dönüştürülmesi için tadilat çalışmaları temmuz 2010 tarihinde başlamıştır.Civar köylere göre gelişim ve değişimin merkezi olan köy bu geleneğini sürdürmektedir. Elektrik 1971 yılında gelmiştir ve 1-2 yıl içinde bütün köy halkının çoğu evine elektrik almıştır. Elektrikli ev aletlerini , özellikle buzdolabı ve TV'yi en kısa zamanda evlerde kullanmaya başlamıştır. Mahallenin sabit telefon hattı vardır ve pek çok evde telefon hattı uzun yıllardır kullanılmaktadır. İçme suyu şebekesi ilk yapılan köylerdendir. Kanalizasyon şebekesi 2005 yılında kurulmuştur. PTT şubesi yoktur ancak PTT acentesi vardır. Mahalleye ulaşım sağlayan yol asfalttır. Sağlık ocağı binası vardır ancak sağlık personeli atanmadığı için kullanılmamaktadır. Sağlık hizmetini de ilköğretim hizmeti gibi en yakın daha büyük beldeden almaktadır.
Dış bağlantılar
Kaynakça
| ||||||