Gecek, Günyüzü
Gecek | |
— Mahalle — | |
Eskişehir | |
Koordinatlar: 39°K 31°D / 39°N 31°E | |
Ülke | Türkiye |
---|---|
İl | Eskişehir |
İlçe | Günyüzü |
Coğrafi bölge | İç Anadolu Bölgesi |
Rakım | 1.010 m (3.314 ft) |
Nüfus (2011) | |
- Toplam | 172 |
Zaman dilimi | UDAZD (+3) |
İl alan kodu | 0222 |
İl plaka kodu | |
Posta kodu | 26630 |
İnternet sitesi: |
Gecek, Eskişehir ilinin Günyüzü ilçesine bağlı bir mahalledir.
Etimoloji
Gecek Köyü, kendi adıyla bilinen meşhur Gecek üzümü, meşhur içme suyu Gecek Kaynak Suyu ve geçmişten bu güne hoş görüsü ve zekasıyla nam salmış insanlarıyla ünlüdür. Mahallede okur yazar sayısı çok fazladır. Gecek Mahalleninden özellikle Hukuk(hakim, savcı, avukat, noter), Tıp(doktor, fizyoterapist, hemşire), Eğitim Bilimleri(Öğretmen, Akademisyen), çeşitli Mühendislikler, ilahiyat, Emniyet ve Askeriye Mensubu, Bürokrat, Siyasetçi ve diğer mesleklerden onlarca insan yetişmiştir. Eskilerden kalma ve tüm Türkiye'de bilinen bir deyiş bunu doğrular: " Her mahalleden bir alim çağırın gelsin; Gecek'ten kim gelirse gelsin."
Tarihçe
Manav yerlesimidir. Sivrihisar 1289 tarihinde Osmanlı hakimiyeti altına girmiştir. Bu tarihten sonra, Osman Bey Sivrihisarla birlikte bütün Eskişehir çevresinin idaresini kardeşi Gündüz Bey'e vermiş ve üç bin kadar Türkmen aşireti çevreye yerleştirilmiştir. Sivrihisar'a Kılıç aşireti Sivrihisar merkezi ve Gecek Köyü'ne yerleşmişlerdir. Efsaneye göre Kılıç Aşireti dokuz eşşek 7 kuşak halinde Gecek mahallesine gelmişlerdir.
Coğrafya
Konum
Gecek Köyü Eskişehir İli'nin Günyüzü İlçesi'ne bağlı bir köy olup 39.3830556 enlemi ve 31.7697222 boylamı koordinatlarında yer alır.
Ulaşım
Ulaşım bakımından gelişmiştir. Mahalleye ulaşımı sağlayan yol asfalttır. Eskişehir iline 150 km, Günyüzü ilçesine 4 km uzaklıktadır. İlçeden başka; Atlas, Dutlu, Çardaközü köylerine yolları vardır.
İklimi ve Bitki Örtüsü
İklimi
Mahallenin iklimi, İç Anadolu tipi Karasal iklim'dir. Kışları soğuk ve kar yağışlı, yazlar sıcak ve yağışsızdır. Yağışlar az ve kısa sürelidir. Temmuz, Ağustos ve Eylül ayları en az yağışı olan aylardır. Yıllık yağış ortalaması 373,6 mm'dir. Bir yılın 90 - 100 günü yağışlı geçmektedir. Sıcaklık rejimi karasal niteliktedir. 1010 metre rakımında olan Gecek Köyü dağın eteğinde kurulu olması hasebiyle sıcaklardan fazla etkilenmez.
Bitki Örtüsü
Köy genel anlamıyla yeşildir. Bitki örtüsü İç Anadolu Bölgesi'nin tipik bitkisel örtüsü olan bozkırdır. iklim şartları ve topografik yapısı nedeniyle, mahallede bitki örtüsü olarak bozkır ve orman bulunur. Bozkır bölgelerde ağaç hemen hemen hiç bulunmaz(ör: Çal dağı), derelerde iğde, söğüt ve kavak ağaçları bulunur. Bozkırda genelde dikenli çalılar ve otlar vardır. Kurt odunu, ayrık otu, geven, sorguç otu, üzerlik, katırtırnağı, yabani arpa, püsküllü brom, yavşan otu, çiğdem, tükürük otu, peygamber çiçeği, keçi sakalı, kuzu kulağı, ebe gömeci gelincik, papatya, hatmi, kekik, sütleğen, ballıbaba, kuşburnu ve böğürtlen burada bulunan başlıca bitkiler arasında sayılabilir. Köy nispeten genç bir ormana sahiptir. Eskilerden kalma ormana yeni ağaçlar dikilerek orman genişletilmiştir. Ormanda en çok karaçam, ardıç ve yer yer meşe görülür. Ayrıca fındık, ceviz ve alıç da dikilmiştir.
Nüfus
Yıllara Göre Köy Nüfus Verileri | |
---|---|
2012 | 172 |
2011 | 187 |
2010 | 195 |
2009 | 210 |
2008 | 215 |
2007 | 220 |
2000 | 289 |
1997 | 283 |
1990 | 444 |
1985 | 917 |
1980 | 985 |
1975 | 1064 |
1970 | 1093 |
1965 | 1094 |
Son Osmanlılar
Halil Metin(D.1913)
Yeraltı Zenginlikleri
Mermer ve Kireçtaşı
Su Kaynakları
Köy içme suyu bakımından çok zengindir. Doğal kaynak suyu (GECEK SUYU) çok meşhurdur ve böbrek taşlarını düşürücü etkiye sahip olduğu klinik deneylerle sabittir. Hemen hemen her ev ve bahçede bir kuyu bulunur vefakat sulama suyu bakımından fakirdir.
Kültür
Tek eşlilik vardır ve sosyal hayatta kadın erkek eşittir. Aileler geniş ailedir. Hanımlar başlarıni örter ve şalvar giyerler. Halkı çalışkan ve kanaatkârdır.
Geleneksel El Sanatları
Mahallede kilim, halı, seccade, heybe ve çuval dokunur. Ayrıca çorap, eldiven, kese, takke ve başlık örgüler gelişmiş durumdadır. Çorap örgülerde "Sıçan dişi, arpalı, bal peteği, kestane kabuğu" motifleri görülür. Önceleri geleneksel olarak her evde olan ve kilim dokunan Istar tezgahları kaderine bırakılmış, kök boya ile dokunan kilimler yerini fabrikasyon halılara bırakmaya başlamıştır. Mahallede halen Istar tezgahı faaliyette olan ve kök boyayla kilim dokuyan iki kişi Hacı Kezban Konuk ve Meryem Yücel ilerleyen yaşlarına rağmen bu sanatı devam ettirmektedirler.
Mahallenin Yöresel Yemekleri
Sütlü Ovmaç Çorbası, Haşhaşlı Dolama, Haşhaşlı Bükme, Toyga Çorbası, Göceli Tarhana, Islat Tarhana, Düğü Köftesi Çorbası, Kelem Dolması, Harşıl, Katlama Böreği, Mercimekli Mantı, Kuzu Sorpa, Üyken Börek, Kaşık Börek, Çiğbörek, Köbete, Sarıburma, Cantık, Kavurma Börek, Kıygaşa, met helvası ve nuga helvası mahallenin kendine özgü damak tatlarındandır. Özellikle kış aylarında mahallede organik olarak yetişen tavuk, hindi ve kaz eti ile yapılan Arabaşı çok meşhurdur.
Mahallenin Yöresel Deyimleri
- Ye tatlıyı içme suyu yanarsa yansın, ye yağlıyı iç suyu donarsa donsun.
Eğitim
Gecek mahallesine Selçuklu İmparatorluğu zamanında büyük bir medrese (Umur Bey Medresesi MS.1173) yapılmış ve köy zamanla diğer köy, kasaba ve şehirlerden gelen öğrenci ve alimlerle ilim irfan yurdu haline gelmiştir. Mahallenin bu özelliği Osmanlı İmparatorluğu zamanında da devam etmiştir; Öyle ki Eskilerden kalma ve tüm Türkiye'de bilinen tarihe geçen bir deyiş bunu doğrular: " Her mahalleden bir alim çağırın gelsin; Gecek'ten kim gelirse gelsin." Cumhuriyet döneminde eğitimde yapılan reformlarla birlikte medreseler kapatılmıştır ve fakat köy halkı eğitime olan ilgisini hiçbir zaman kaybetmemiş çocuklarını büyük şehirlere okumaya göndermişlerdir. Bu sayede Gecek Mahalleninden Doktor, Hakim, Savcı, Avukat, Öğretmen, Akademisyen, Mühendis, Hemşire, Emniyet ve Askeriye Mensubu, Bürokrat, Siyasetçi ve diğer mesleklerden onlarca insan yetişmiştir.
Sosyal Hayat
Mahallede genç nüfüs bir elin parmakları kadar olduğundan sosyal anlamda etkinliklerin sayısı azdır. Her sene mahallede dikiş nakış kursu açılır ve hanımlar bu sayede kendilerini geliştirirler. Her yıl ağustos ayında mahallede Gecekliler Derneği tarafından şenlikler düzenlenmektedir.
Arkeolojik Alanlar ve Tarihî Kalıntılar
Mahallede daha önceden Ermeni ve Rumların yaşadığı bilinmektedir. Nitekim o yıllardan kalma kalıntılar bunu açıkça belli etmektedir. Dağın eteğinde Erdel Evleri ve Karacaka denilen mevkiilerde kalıntılara rastlamak mümkün. Mahallenin şu andaki yerleşkesi 3. yerleşke olarak bilinmekte, dağın eteklerinden şu an ki yerleşkeye inilmiştir. Köy Selçuklular zamanında kurulan (miladi 1173) ilk medreselerden birine sahiptir. Sivrihisar/Gecek Köyü UMUR BEY Medresesi ve Ulu camisi (miladi 1175), hamamı ve çeşmeleriyle tarihe geçmiştir. Mahallede Rumlardan kalma birçok tarihi eser vardır; ancak birçoğu çalınmıştır. En son da Selçuklulardan kalma caminin saf altın olan alemi, ne kadar üzücü ki minarenin tamiri sırasında çalınmıştır. 2010 yılı ekim ayında Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Yüksek Kurulu'nun denetiminde tarihi Gecek Camisi ve Çeşmelerinin restorasyonuna başlanmış çeşmeler ve cami ilk görünümüne dönüştürülmeye çalışılmıştır.
Mahallede Metfun Büyük Veliler
Anadolu’da, ilk medresenin UMUR BEY Medresesi (miladi 1173) ismi altında burada yapıldığı belgelerle sabittir. Bu medreselerden Türk – İslâm sentezi Muvacehesinde birçok ünlü müderrisler, Âlimler, Hocalar, Kadılar yetişmiştir. Bu aksiyon halka yaşadığımız çağda da devam etmekte olup birçok din adamı, imanlı öğretmen, mühendis, hukuk, tıp ve sair ilim dallarında memleket irfanına hizmet eden kişiler yetişmiş ve yetişmektedir. Mahallede metfun olan zatlardan bir kaçının kişiliği ve menkıbeleri:
Kılıçlı Bey
Sivrihisar’a ilk gelen Uç Beyliklerinden Kılıç Aşiretinin beyi ve kumandanıdır. Bizanslılarla yapılan bir savaşta şehit olmuştur. Kabri tamir edilirken açılmış, cesedin çürümemiş ve teşekkülü bozulmadığı görülmüştür.
Umur Bey
Selçuklular zamanında kurulan ilk medreselerden biri olan Umur Bey Medresesi'ni (miladi 1173) Gecek Köyü'ne yaptıran Selçuklu komutanıdır.
Selçuk Bey
Umur Beyin oğlu olan Selçuk Bey, Gecek Köyü Ulu Camisi ve tarihi çeşmelerini yaptıran Selçuklu komutanıdır.
Ahi Evran
Bu zat da Türk İslâm büyüklerindendir. Gecek mahallesinde türbesi ve tekkesi bulunuyor. Tekkenin içindeki kitaplar, tekke ve zaviyeler kanunun ilgasından sonra dağıtılmıştır.
Yahşi Baba
Yahşi Babanın türbesinde Gecek mahallesi halkının hürmetine mazhar olmaktadır. Türbeye uzaktan bakanlar yıldız gibi bir ışık gördüklerini, Sakarya Savaşı boyunca bu ışığın yandığını görmüşlerdir. Gecek mahallesinde Abdullah Dede namıyla bilinen bir kişi tekkede yeşil sarıklı kişileri gördüğünü söylemektedir. Eskiden tekkenin yanında akan su ile yıkananlar sıtma illetinden kurtulurmuş. Şimdi sıtma kalmadığı için kimse yıkanmıyor. Tekkelerde define arayan bedbahtlar bu muhteremin mezarını da kazmak istemişler, fakat paniğe kapılıp kaçmışlardır. Daha sonra bir patlama olmuş yakındaki evlerin camları kırılıp duvarları çatlamıştır.
Mecid Dede
Bu muhterem zatın mezarı da mahallenin çukur mahallesindedir. Uzun süre ihmal edilen kabire, mezar taşı yaptırılmasıyla gereken ihtimam gösterilmiştir. Evliya Mecid Dede köy halkınca hürmet ve tazim görmektedir.
İğdeli Dede
Bu muhterem zatın mezarı da mahallenin ortasındadır. Yanına çeşme yapılmıştır. Köy halkınca hürmet ve tazim görmektedir. Gecek mahallesi ilk Türk yerleşim yeri olduğu için daha birçok mübarek zatların kabirleri mevcuttur.
Ekonomi
Mahallenin ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır. Nüfusun büyük birçoğunluğu çiftçilikle uğraşır, az sayıda da olsa farklı mesleklere sahip olanlar da vardır. Mahallede içme suyu şişeleme fabrikası, mermer ocağı ve Kireçtaşı ocağı mevcuttur. Mahallede bir bakkal ve bir de kahvehane vardır.
Tarım
Gecek Köyü, meşhur Gecek Üzümü ile ünlüdür. Ne yazık ki 90'lı yıllarda üzümlerde görülen hastalıklarla ve ormandan gelen domuzlarla baş etmekte zorlanılması, mahallede genç nüfusun kalmaması ve yaşlı nüfüsa bağların bakımının zor gelmesi nedenleriyle üzüm bağları kendi kaderine terk edilmiş birçok bağ kurumaya ve harap olmaya maruz kalmış hatta bağlar bozulup tarla haline getirilmeye başlanmıştır. 2000'li yıllarla birlikte yeni bir heyecanla genç nesilin de Gecek Üzümüne olan merakı ve ilgisiyle, bilimsel ve teknolojik gelişmelerin de getirdiği kolaylıklarla eski bağlar ıslah edilmeye, yeni bağlar dikilmeye ve böylece üzümcülüğün canlandırılmasına çalışılmaya başlanmıştır.
Mahallede; meşhur Gecek üzümü, arpa, buğday, slaj, haşhaş, çavdar, ayçiçeği, nohut, kimyon, mercimek, yulaf, fiğ, yonca, kavun, karpuz, korunga, aspir, kabak yetiştirilmektedir. Son yıllarda meyveciliğe önem verilmiş ve meyve bahçeleri oluşturulmaya başlanmıştır. Hemen hemen her çeşit meyve ağacına rastlanabilir, özellikle ceviz, badem mahallenin iklimine çok uygundur. Mahallede yetişen ve mahallenin adıyla anılan Gecek üzümünün ünü tüm Türkiye'ye yayılmıştır.
Hayvancılık
Gecek Köyü rakım ve mera özellikleri açısından, küçükbaş hayvancılığa daha elverişlidir. Özellikle merinos cinsi koyunlar yetiştirilmektedir. Bunun yanı sıra büyükbaş hayvancılık da vardır. Hayvancılık köy ekonomisinde önceleri önemli olan yerini giderek kaybetmektedir. Mahallede kümes hayvanları olarak tabir edilen hayvanlardan tavuk, ördek, kaz ve hindi yetiştirilir.
Köy Tüzel Kişiliği
Köy 1990'a kadar Sivrihisar'a bağlı iken 9 Mayıs 1990 tarih ve 3544 sayılı kanunla Günyüzü'nün ilçe olmasıyla Günyüzü'ne bağlanmıştır.
Altyapı bilgileri
Mahalleye ulaşımı sağlayan yol asfalt olup, köy içindeki sokaklar Arnavut Kaldırımı döşelidir. Mahallede elektrik ve sabit telefon vardır. Mahallede, ilköğretim okulu vardır ancak az sayıda öğrenci bulunması nedeniyle taşımalı eğitimden yararlanılmaktadır. Mahallede öğretmenler için lojman vardır. Mahallede cami ve imam evi vardır. Mahallede dükkan ve kahvehane mevcuttur. Mahallede içme suyu şebekesi ve kanalizasyon şebekesi, biri aşağı mahallede biri yukarı mahallede olmak üzere iki tane çocuk parkı ve iki tane harman yeri, futbol sahası, yunak, İçme suyu şişeleme fabrikası, hayvan yıkama yeri ve Ekin Çalkama Yeri vardır.
Kaynakça
- Dr. Halime DOĞRU, XV. ve XVI. Yüzyıllarda Sivrihisar Nahiyesi.
- Tahsin Özalp, Sivrihisar Tarihi Eskişehir. 1961, s. 47
- Erol ALTINSAPAN, Tarihsel Gelişim Sürecinde Eskişehir Bölgesindeki Ortaçağ Türk Yerleşimleri ve Yapısal Boyutu.
- F.Rüştü Karaca,Yavşan Yaylası ve Bir Ailenin Soy Ağacı.
- Türkiye İstatistik Kurumu, Genel Nüfus Sayımları ve Adrese Dayalı Nüfus Kayıt Sistemi Sonuçları.
Dış bağlantılar
|