Kayacık, Divriği
| Kayacık(Murmana) | |
| — Köy — | |
 |
|
| Ülke |  Türkiye |
|---|---|
| İl | Sivas |
| İlçe | Divriği |
| Coğrafi bölge | İç Anadolu Bölgesi |
| İklim türü | Karasal iklim |
| Nüfus (2000) | |
| - Toplam | 321 |
| Zaman dilimi | UDAZD (+3) |
| İl alan kodu | 0346 |
| İl plaka kodu | 58 |
| Posta kodu | 58300 |
| İnternet sitesi: | |
Kayacık, Sivas ilinin Divriği ilçesine bağlı bir köydür.
Tarihçe
Kayacık (Murmana) köyü, Divriği’nin kuzeyinde çatlı çayı vadisinde Divriği-Cürek arasında olup; Divriği’ye uzaklığı 10 km dir. Çatlı çayı vadisinde bulunan Divriği’ye 14 km uzaklıktaki Ağarda Murmananın mezrasıdır. Divriği demir madenlerinde çalışanları-Ağar mezrasının hemen yanı başında- oluşturduğu Özdemir mahallesi de 1968 yılında Murmana köyü muhtarlığına bağlanarak Murmana, Divriği’nin en büyük köyü olmuştur
Murmananın kuzeyinde Eskibeyli, Kuzey doğusunda Maltepe Güneyinde Demirdağ Batısında Ekinbaşı köyü ve Cürek, doğusunda ise yörenin en yüksek dağı Ak dağ bulunmaktadır. Oldukça geniş ve dağlık bir meraya sahip olan Murmana köyünün tarihi ile ilgili kesin bilgi elde bulunmamakla birlikte çok eski bir yerleşim birimi olduğu kesindir.
Kayacık Türkler Anadolu’ya gelmeden önce ermeni ve Rumların ikamet ettiği bir yerleşim birimidir. Rivayete göre 13. yy Türk’ler Doğudan gelerek köye yerleşmişlerdir. 1913-1916 yıllarında Murmananın 60 hane olduğu büyüklerimiz tarafından ifade edilmektedir. Ermeni ve Rumların göçünden (1918) sonra, hane sayısı 13 e düşmüştür.
Gençlerin iş bulmak için büyük kentlere göç etmesi nedeniyle köyde yaşayanların tamamı yaşlıdır. Bu gün kayacık köyü 55 nüfuslu olup 24 hanedir. (Özdemir ve Ağar Mahalleleri hariç) 1600 lü yıllarda Evliya Çelebi’nin yolu Sivas eyaletine düşer. Murmana köyü sınırları içine girdiğinde uzakta yoğun duman çıkan bir yer görür bir ağaca tırmanır beraberindekilere “ nedir bu?” diye sorar. Sorusuna yanıt alamaz. Hiçbir yerde görmediği bu yoğun dumanı da merak eder. Yoğun duman çıkan yöne doğru yürümeye devam eder. Zaten yolda kendisini duman çıkan köye (Murmana) götürür. Köyde gerekli incelemeleri yaptıktan sonra seyahatnamede “Murmanada ki losiski vadi ocaklarında eritilen demir madeni potaları develerle Kayseri ve Diyarbakır’a götürülüp at nalı ve mıh üretilmektedir. Üretilen at nalı ve mıh Osmanlıya yettiği gibi komşumuz İran’ada satılmaktadır.” Demektedir.
Günümüzde de demir madeni cürüflarını köyde görmek mümkün olup çimenlikte zagonun kumluk tarafına bakan yamacında ve değirmen yokuşunda bulunan demir madeni cürüflarından hareketle Murmanada 3 maden eritme ocağı olduğu söylenebilir. O yıllarda Murmana bir orman köyüdür. Adı da Ormaniyedir. Köyün yanı başındaki sivriden (A Kafa) yukarıları demir madeni eritme adına kayacık Köyü çevresinde ki orman tüketilmiştir. Ormaniye olan adı da değişikliğe uğrayarak Murmana olmuştur. Daha sonra köyün adı coğrafi yapısından esinlenerek 1960 yılların ilk yarısında “Kayacık” olarak değiştirilmiştir.
Kayacıkta tarıma el verişli arazi yok denecek kadar az olup dağlıktır. Bu nedenle geçim sıkıntısı çeken kayacık köyü insanı ekmeğini hep İstanbul’da aramıştır. Etibank Divriği demir madenleri müessesesi 05.05.1938 yılında (bazı kaynaklarda açıldığı tarihi 19.05.1938 olarak belirtilmektedir) işletmeye açılmıştır. Kayacık’ın hemen karşısında bulunan bu gün “eski merkez” olarak bilinen yer başlangıçta “Etibank Divriği Demir madenleri müessesi” yerleşkesi olarak seçilmiştir. Kayacık’ın okul çağ çocukları Cumhuriyet döneminde demir madeninin işletmeye açılması ile birlikte 1938 yılında okulla tanışmıştır. Ancak 1941 yılının yazından itibaren Etibank Divriği Demir madenleri müessesi yerleşkesi Cürek’e naklediğinden Kayacık köyü 1941 yılından 1963 yılına kadar okulsuz kalmıştır.
Bu dönemde (1941-1963) Kayacık’ın okul çağında ki çocukları kısmen Divriği Atatürk ilkokuluna Prunsur (Demirdağ) köyü ilk okuluna ve Cürek maden ilkokuluna devam etmişlerdir.
Etibank Divriği Demir madenleri müessesi 05.05.1938 yılında işletmeye açıldıktan sonra büyük kentlerde yaşayanlar köye dönüş yapmışlardır. Dönüşle birlikte köyde bir hareket başlamış olup Kayacıklıların büyük bölümü de tarım ve hayvancılığın yanında Etibak Divriği demir madenleri müessesinde maden işçiliği ile tanışmıştır.
Kayacık ve yöre köylerinin gençleri 1970 li yılların başından itibaren Divriği Demir madenlerine siyasi nedenlerle alınmamıştır genç işsizlerde başta Ankara ve İstanbul’a gitmek üzere köyü terk etmeye başlamışlardır. Günümüzde aynı durum devam ettiğinden göçte devam etmektedir. Köyden göçenlerin büyük bölümü Ankara’da yaşamlarını sürdürmektedir.
Ankara’da 21 haziran 2001 tarihinde “Kayacık Köyü Yardımlaşma ve Dayanışma Sandığı” kurulmuştur.
Coğrafya
Sivas iline 188 km, Divriği ilçesine 9 km uzaklıktadır.
Nüfus
| Yıllara göre köy nüfus verileri | |
|---|---|
| 2007 | |
| 2000 | 321 |
| 1997 | 301 |
Ekonomi
Köyün ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır.
Altyapı bilgileri
Köyde, ilköğretim okulu vardır ancak kullanılamamaktadır. Köyün içme suyu şebekesi devlet köylü işbirliği ile yapılmıştır.Ayrıca Hasbahçe'de bulunan su Sütdot Demir Madeni'ni işleten müteahhit firma tarafından köye getirilerek su şebekesine bağlanmıştır.Kanalizasyon ise tamamen köylü tarafından yapılandırılarak çaltı Çayı'na bağlantısı yapılmıştır. PTT şubesi yoktur ancak PTT acentesi vardır. Sağlık ocağı ve sağlık evi yoktur. Köye ulaşımı sağlayan yol asfalt olup köyde elektrik ve sabit telefon vardır.